IBPBII/2/415-794/09/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 29 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako współwłaściciel kilku nieruchomości uzyskuje przychody z tytułu umów najmu czyli z najmu majątku osobistego. Ww. umowy nie są zawierane w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca od 2003 r. jako formę opodatkowania ww. przychodów wybrał opłacanie podatku wg ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W żadnym z okresów rozliczeniowych przychód wnioskodawcy nie przekroczył kwoty 150 000 euro na rok. Jednak z przeprowadzonej przez wnioskodawcę kalkulacji wynika, że w 2009 r. przychód może przekroczyć kwotę 150 000 euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskując przychody z najmu zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne obowiązuje wnioskodawcę limit 150 000 euro (art. 6 ust. 4 ww. ustawy), i czy po przekroczeniu powyższego limitu należy opłacać podatek na zasadach ogólnych.

Zdaniem wnioskodawcy, uzyskując dochody z najmu na podstawie art. 6 ust. 1a ww. ustawy, gdzie nie są zawierane umowy w ramach działalności gospodarczej, możliwość opodatkowania ryczałtem nie jest ograniczona limitem osiąganych przychodów w kwocie 150 000 euro - zgodnie z art. 6 ust. 4 cytowanej ustawy, która określa powyższy limit wyłącznie do przychodów osiąganych zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy.

Wnioskodawca uważa, że może z tego prawa korzystać bez żadnych ograniczeń, osiągając przychody z najmu i nie przestrzegając limitu 150 000 euro.

Na potwierdzenie swojego stanowiska wnioskodawca powołuje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli:

Zgodnie z art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli:

Natomiast art. 6 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych.

Z powyższych przepisów wynika, iż warunki wymienione w art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne odnoszą się jedynie do przychodów osób fizycznych z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym. Nie mają natomiast zastosowania do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przepis ten stanowi, iż opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zatem, należy uznać, że limit określony w art. 6 ust. 4 pkt 1a ww. ustawy w kwocie 150.000 euro, umożliwiający skorzystanie ze zryczałtowanej formy opodatkowania, dotyczy wyłącznie przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, nie dotyczy zaś przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przychód opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym wnioskodawca osiąga z tytułu najmu majątku osobistego, a umowy najmu nie są zawierane w ramach działalności gospodarczej. Należy zatem uznać, że limit przychodów - określony w art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - warunkujący skorzystanie ze zryczałtowanej formy opodatkowania dotyczy jedynie przychodów z działalności gospodarczej, w związku z czym, mimo uzyskania przychodów w kwocie wyższej niż 150.000 euro, wnioskodawca nie utraci prawa opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu ewidencjonowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.