IBPBII/2/415-780/09/HS - Zwolnienie z opodatkowania wypłaty delegacji z tytułu podróży służbowych pracownikom zatrudnionym jako kierowcy w firmie, której przedmiotem działalności jest wykonywanie usług transportowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 24 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności wypłacanych kierowcom z tytułu podróży służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 24 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności wypłacanych kierowcom z tytułu podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy m.in. usługi transportowe zarówno w kraju jak i za granicą. Pracownicy spółki otrzymują wynagrodzenia wynikające z umowy o pracę, jak również otrzymują diety za czas podróży służbowych - są to głównie diety za czas podróży służbowych zagranicznych. Z wynagrodzenia za pracę wynikającego z umowy o pracę potrącana jest zaliczka na podatek dochodowy (PIT-4), natomiast diety są wypłacane w wysokościach określonych w odrębnych przepisach tj. w rozporządzeniu Pracy i Polityki Społecznej, dlatego nie są opodatkowane zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy postępowanie spółki jest prawidłowe w zakresie wypłacania kierowcom diet z tytułu podróży służbowych w wysokościach określonych w odrębnych przepisach, od których to nie potrąca się zaliczki na podatek dochodowy (PIT-4).

Zdaniem wnioskodawcy, postępuje prawidłowo, gdyż pracownik jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę, w której określone jest szczegółowo miejsce pracy - zgodnie z interpretacjami Państwowej Inspekcji Pracy.

Miejscem pracy jest miejsce, w którym pracownik otrzymuje podział zadań i w którym jest kierowany do ich wykonania; z Kodeksu pracy wynika, że podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Pracownikowi takiemu przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową - art. 77⁵ Kodeksu pracy.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej - art. 21 ust. 1 pkt 16 - do wysokości określonej w odrębnych przepisach (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej). Podobne stanowisko zajął w tej sprawie WSA w Poznaniu w wyroku z 6 lutego 2009 r. Zatem, zdaniem wnioskodawcy, diety wypłacane kierowcom za czas podróży służbowych są wolne od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy:

Zatem diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika na obszarze kraju i poza nim zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach. Jednakże warunkiem niezbędnym dla skorzystania z tego zwolnienia jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

W przepisie art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

W świetle art. 29 ust. 1 Kodeksu pracy określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Pod pojęciem miejsca pracy rozumie się zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca. Miejsce pracy nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem te pojęcia nie są tożsame. Decyzje o tym czy pracownik odbywa podróż służbową podejmuje pracodawca wysyłający pracownika poza miejsce określone jako miejsce pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pracownik jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę, w której określone jest szczegółowo miejsce pracy. Wnioskodawca wskazuje, iż miejscem pracy jest miejsce, w którym pracownik otrzymuje podział zadań i w którym jest kierowany do ich wykonania. Ponadto z Kodeksu pracy wynika, iż podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Pracownikowi takiemu przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową zgodnie z art. 77⁵ Kodeksu pracy.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż powołane powyżej (art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) zwolnienie podatkowe odnosi się do świadczeń otrzymanych w związku z odbywaniem przez pracownika podróży służbowej.

Zatem, w sytuacji, gdy zostają spełnione warunki wynikające z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy oraz z rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, to świadczenia wypłacane przez pracodawcę z tytułu odbywanych podróży służbowych korzystać będą ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach.

Odnosząc się do powołanego przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroku, należy stwierdzić, iż orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.