IBPBII/2/415-751/11/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 28 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 18 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r. Znak: IBPB II/2/415-751/11/AK wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 18 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 maja 1985 r. zmarł ojciec wnioskodawcy. Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 14 czerwca 2007 r. spadek po nim w postaci nieruchomości nabył na podstawie ustawy wprost wnioskodawca wspólnie z dwoma siostrami, po 1/3 każde z nich.

Następnie zgodnie z decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego ustalającą wysokość podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia rzeczy lub praw majątkowych podatek ten został zapłacony a druki SD-3 złożone.

Natomiast na podstawie aktu notarialnego z dnia 11 kwietnia 2008 r. została zniesiona współwłasność przedmiotowej nieruchomości w ten sposób, że wnioskodawca stał się jej wyłącznym właścicielem. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat na rzecz sióstr wnioskodawcy.

Z kolei dnia 8 listopada 2010 r. na podstawie aktu notarialnego wnioskodawca sprzedał część ww. nieruchomości (jedną działkę).

W związku ze sprzedażą części nieruchomości pochodzącej ze spadku wnioskodawca poniósł bezpośrednie koszty związane z tą sprzedażą takie jak m.in.: podział geodezyjny nieruchomości na trzy działki (z których jedną, o której mowa powyżej wnioskodawca sprzedał), pośrednictwo biura nieruchomości, poprzez które działka została sprzedana, opłaty na rzecz gmin i urzędów, przez które to opłaty wnioskodawca rozumie opłaty poniesione w starostwie powiatowym podczas procedury geodezyjnego podziału nieruchomości na trzy działki, z których jedną działkę sprzedał a przychód uzyskany z jej sprzedaży jest przedmiotem zapytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Ad. 1.

Zdaniem wnioskodawcy, powinien zapłacić podatek dochodowy w wysokości 19% wyłącznie z 2/3 części sprzedanej nieruchomości (działki), ponieważ 1/3 część nieruchomości sprzedał znacznie powyżej okresu 5 lat liczonego od daty nabycia spadku (czyli daty śmierci ojca) do daty sprzedaży działki.

Ad. 2.

W ocenie wnioskodawcy, od podstawy opodatkowania może odliczyć wszystkie koszty związane bezpośrednio z czynnością sprzedaży części nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, aby zatem ustalić od jakiego momentu w przedmiotowej sprawie należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a tym samym aby ustalić czy sprzedaż działki w 2010 r. stanowiła źródło przychodu, należy ustalić kiedy i w jaki sposób wnioskodawca nabył nieruchomość, z której następnie wyodrębnił sprzedaną w 2010 r. działkę. Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób jej nabycia.

Zauważyć bowiem należy, że w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia kiedy wnioskodawca dokonał wyodrębnienia sprzedanej w 2010 r. działki. Istotne znaczenia ma natomiast data nabycia nieruchomości, z której wnioskodawca wyodrębnił przedmiotową działkę. W wyniku wyodrębnienia geodezyjnego wnioskodawca nie nabył bowiem żadnych nowych nieruchomości ponad to, czego był już właścicielem. Fakt, że działka fizycznie powstała poprzez wyodrębnienie z nieruchomości pozostaje bez znaczenia, gdyż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości od daty jej nabycia, a nie od daty wydzielenia z nieruchomości poszczególnych działek. Proces geodezyjnego podziału nieruchomości na działki nie jest nabyciem tych działek. Właściciel działek posiada bowiem prawo własności do tych działek od momentu nabycia nieruchomości przed podziałem. W związku z tym, w przypadku sprzedaży w 2010 r. działki powstałej z wyodrębnienia z całości nieruchomości, bieg terminu 5 - letniego dla tej działki, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia nieruchomości, z jakiej wnioskodawca wyodrębnił sprzedaną w 2010 r. działkę.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w dniu 30 maja 1985 r. zmarł ojciec wnioskodawcy. Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 14 czerwca 2007 r. spadek po nim w postaci nieruchomości nabył na podstawie ustawy wprost wnioskodawca wspólnie z dwoma siostrami, po 1/3 każde z nich.

W przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku, pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Natomiast postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy a nie data wydania postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

Stosownie do powyższego, na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że wnioskodawca nabył udział w nieruchomości w wysokości 1/3 w spadku po zmarłym ojcu w dniu 30 maja 1985 r., a zatem również udział w wysokości 1/3 w sprzedanej w 2010 r. działce nabył w 1985 r.

Zatem sprzedaż tego udziału w działce nabytego w spadku po ojcu w ogóle nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto ten udział w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Słusznie natomiast wskazał wnioskodawca, że obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego rodzi sprzedaż przedmiotowej działki w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2008 r. w drodze zniesienia współwłasności. Sprzedaż tego udziału miała bowiem miejsce przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 195 powołanej wyżej ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 210 Kodeksu, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności nieruchomości jest przyznanie jej na wyłączna własność jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty i dopłaty na rzecz pozostałych współwłaścicieli bądź bez takiego obowiązku. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Zatem celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby nie ulega powiększeniu, zniesienie współwłasności nie może być traktowane w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób nie uległ powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (w tym przypadku nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. Zatem za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej nieruchomości lub prawa przekracza udział we współwłasności, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości, który przekracza udział we współwłasności, należy przyjąć dzień, w którym dokonano zniesienia współwłasności. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonano bez spłat i dopłat.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że w przedmiotowej sprawie zniesienie współwłasności nieruchomości, dokonane w 2008 r., stanowiło dla wnioskodawcy datę nabycia nieruchomości, jednakże wyłącznie w udziale, w którym przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału nabytego w spadku. Bowiem choć zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, to wartość otrzymanej przez wnioskodawcę na wyłączną własność nieruchomości przekracza wartość udziału jaki przysługiwał mu pierwotnie w spadku, przed zniesieniem współwłasności. Przedmiotem zniesienia współwłasności była bowiem nieruchomość, w której udział wnioskodawcy oraz jego sióstr wynosił po 1/3 dla każdego. W wyniku zniesienia współwłasności ww. nieruchomość stanowiąca współwłasność wnioskodawcy oraz jego sióstr przypadła wnioskodawcy w całości na wyłączną własność, bez spłat i dopłat. Zatem będąc właścicielem wyłącznie udziału 1/3 w nieruchomości, wnioskodawca stał się jej wyłącznym właścicielem w drodze zniesienia współwłasności.

Wobec powyższego, w niniejszym przypadku należy stwierdzić, że wnioskodawca nabył udział 2/3 w przedmiotowej nieruchomości, czyli część odpowiadającą udziałowi sióstr w tej nieruchomości w 2008 r. w drodze zniesienia współwłasności. Tym samym przychód uzyskany z tytułu sprzedaży działki w 2/3 części, czyli w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze zniesienia współwłasności w 2008 r. będzie stanowił źródło przychodu.

Dokonując oceny skutków podatkowych zbycia udziału w działce w wysokości 2/3, nabytego w drodze zniesienia współwłasności należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak stosownie do art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej sprzedaży, opłatę notarialną, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo - skutkowy.

Natomiast koszty uzyskania przychodu w przedmiotowej sprawie należy ustalić zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jak wskazał wnioskodawca zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat, czyli nieodpłatnie. Stosownie do tego przepisu za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (przypadającym na udział 2/3 w nieruchomości nabyty w drodze zniesienia współwłasności) określonym zgodnie z art. 19 ustawy (wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nabycie udziału w nieruchomości nastąpiło w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Do kosztów odpłatnego zbycia działki wnioskodawca może zliczyć wydatki poniesione w związku z pośrednictwem biura nieruchomości, poprzez które działka została sprzedana. Wydatki te mieszczą się bowiem w kategorii kosztów odpłatnego zbycia, związanych z czynnością sprzedaży działki.

Koszt taki mogą również stanowić wydatki poniesione w związku z geodezyjnym podziałem nieruchomości na trzy działki czyli opłaty poniesione w starostwie powiatowym podczas procedury geodezyjnego podziału nieruchomości (koszty wypisów z planu zagospodarowania przestrzennego, koszty kopii map, opłata za podział itp.) jednak wyłącznie w wysokości przypadającej na sprzedaną działkę. Zauważyć bowiem należy, że wydatki poniesione w starostwie powiatowym podczas procedury geodezyjnego podziału nieruchomości dotyczą całej nieruchomości, z której powstały trzy działki.

To oznacza, że poniesiony na tę okoliczność wydatek należy podzielić na tyle części ile powstało działek w wyniku przeprowadzenia całej procedury.

Istotne jest również, że koszty odpłatnego zbycia dotyczą całej sprzedanej działki, a więc zarówno udziału 1/3 nabytego w spadku jak i udziału 2/3 nabytego w wyniku zniesienia współwłasności. Skoro sprzedaż udziału 1/3 w ogóle nie stanowi źródła przychodu, to 1/3 kosztów odpłatnego zbycia nie będzie mogła pomniejszyć ceny ze sprzedaży przypadającej na udział 2/3, którego sprzedaż podlega opodatkowaniu. Jeśli w 1/3 przychód ze sprzedaży działki nie podlega opodatkowaniu, to nie wolno przerzucać kosztów przypadających na ten przychód do odliczenia od przychodu, który opodatkowaniu podlega. Taka sama zasada obowiązuje z podatkiem do spadków i darowizn, który z tytułu nabycia spadku zapłacił wnioskodawca. Skoro podatek ten dotyczył udziału 1/3 nabytego w spadku a przychód przypadający na ten udział w ogóle nie podlega opodatkowaniu, to nie ma możliwości odliczania wydatków poniesionych na zapłatę podatku od spadków od przychodu, który opodatkowaniu podlega, gdyż podatek ten nie dotyczy udziału 2/3 w nieruchomości.

Stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.