IBPBII/2/415-75/14/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2014 r. (data otrzymania 24 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne m.in. w zakresie sposobu opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu najmu lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne m.in. w zakresie sposobu opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu najmu lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem wynajmuje mieszkanie. Małżonkowie wybrali formę płacenia podatku - ryczałt 8,5%.

Zgodnie z § 4 zawartej 13 kwietnia 2013 r. umowy najmu okazjonalnego - z tytułu najmu małżonkowie otrzymują od najemcy czynsz (dochód małżonków) w wysokości 330 zł. Oprócz czynszu najemca jest również zobowiązany do wpłaty na konto małżonków kosztów mediów czyli: czynszu oraz opłat za wodę, które małżonkowie przekazują do spółdzielni. Umowa wskazuje również, że najemca zobowiązany jest do podpisania odrębnych umów z elektrownią i gazownią. O ile z gazownią i elektrownią najemca może podpisać odrębne umowy to ze spółdzielnią już nie. Małżonkowie mogliby wskazać najemcy numery kont gdzie powinien wpłacać opłaty z tytułu czynszu dla spółdzielni, ale chcą ograniczyć ryzyko zadłużenia mieszkania, dlatego ostatecznie wybrali taki sposób rozliczania się ze spółdzielnią, że kwotę 270 zł przekazują osobiście na konto spółdzielni.

Wnioskodawca wskazał, że od kwietnia do grudnia 2013 r. płacił podatek od kwoty 330 zł, jednak zastanawia się nad słusznością tej decyzji. W trakcie podejmowania decyzji Wnioskodawca natrafił na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 kwietnia 2011 r. Znak: IBPBII/2/415-90/11/MMa.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Od jakiej kwoty Wnioskodawca powinien odprowadzać podatek ryczałtowy 8,5% za uzyskanie dochodu z wynajmu lokalu mieszkalnego: od kwoty 330 zł, tj. rzeczywistego przychodu z wynajmu czy od kwoty 330 zł + 270 zł czyli od przychodu + czynsz dla spółdzielni.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien płacić podatek od kwoty 330 zł, ponieważ to jest kwota przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie w zakresie sposobu opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu najmu lokalu mieszkalnego. Natomiast w zakresie sposobu opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez małżonka Wnioskodawcy z tytułu najmu lokalu mieszkalnego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami - w myśl art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy - z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej przywołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego może być określony w pieniądzach bądź też świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji.

W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy - dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1a tej ustawy - osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Przychodów (dochodów) opodatkowanych w formach zryczałtowanych nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł podlegającymi opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 3 ww. ustawy).

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 6 ust. 1a przywołanej ustawy - opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, natomiast wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem najmu ponoszone przez najemcę, nie są składnikami przychodu osiąganego z tego tytułu, o ile z umowy wynika, że to najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia. Opłaty te nie mieszczą się w pojęciu "świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń", o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. Przychód w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne powstaje jedynie wówczas, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zawartą umową najmu małżonkowie otrzymują od najemcy czynsz w wysokości 330 zł. Oprócz czynszu najemca jest również zobowiązany do wpłaty na konto małżonków kosztów mediów czyli: czynszu oraz opłat za wodę, które małżonkowie sami przekazują do spółdzielni aby uniknąć ryzyka zadłużenia mieszkania. Umowa wskazuje również, że najemca zobowiązany jest do podpisania odrębnych umów z elektrownią i gazownią.

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego należy uznać, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu bez opłat z tytułu czynszu do spółdzielni oraz opłat za wodę stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności z tytułu czynszu do spółdzielni oraz opłat za wodę - o ile faktycznie w umowie jest zapis, że najemca został zobowiązany do ponoszenia tych wydatków związanych z eksploatacją wynajmowanego lokalu - nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy. W zakresie uiszczania tych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a spółdzielnią. W związku z tym opłaty te nie stanowią u Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z tytułu wpływu tych opłat na konto Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że przy wydawaniu interpretacji w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.