IBPBII/2/415-75/09/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze umowy rozszerzającej wspólność ustawową małżeńską-jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze umowy rozszerzającej wspólność ustawową małżeńską.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 5 kwietnia 1997 r. zawarł związek małżeński. Żona wnioskodawcy nabyła około 2000 r. w drodze spadku po zmarłych rodzicach nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym, o powierzchni 7a 49 m ^2. W dniu 9 marca 2007 r. małżonkowie zawarli w formie aktu notarialnego umowę majątkową małżeńską, przez którą rozszerzona została wspólność majątkowa małżeńska.

Na podstawie ww. umowy małżonkowie stali się na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej właścicielami nieruchomości.

W dniu 24 kwietnia 2008 r. nieruchomość ta została sprzedana, z tym że wnioskodawca i jego żona nie byli już małżeństwem. Małżeństwo wnioskodawcy zostało rozwiązane poprzez sąd w dniu 7 września 2007 r.

W umowie sprzedaży nieruchomości wnioskodawca oraz jego żona sprzedali całe udziały wynoszące po połowie w nieruchomości (działka zabudowana domem).

Ponadto wnioskodawca informuje, że w sprzedanej nieruchomości był zameldowany na pobyt stały od 18 maja 2004 r. do dnia 14 maja 2008 r. W dniu 5 maja 2008 r. wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym oświadczenie o zameldowaniu na pobyt stały w sprzedanej nieruchomości celem skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochód ze sprzedaży udziału w nieruchomości (działce zabudowanej budynkiem mieszkalnym) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy sprzedaż nieruchomości obejmuje zbycie zarówno gruntu jak i znajdującego się na nim domu.

Zdaniem wnioskodawcy, nie ma on obowiązku zapłaty podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości. U małżonka, który stał się współwłaścicielem zbytej nieruchomości w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność małżeńską nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu uzyskania przychodu ze sprzedaży (wnioskodawca sprzedał nieruchomość nabytą przez żonę, po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, która o nieruchomość stała się także własnością wnioskodawcy).

Ponadto wnioskodawca uważa, że budynek trwale zwiany z gruntem jest jego częścią składową i nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego też sprzedaż nieruchomości obejmuje zbycie zarówno gruntu jak i znajdującego się na nim domu i przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

Z powyższego jednoznacznie wynika, że aby sprzedaż nieruchomości nie stanowiła w ogóle źródła przychodu, to sprzedaż ta winna nastąpić po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Aby zatem ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż udziału w nieruchomości stanowiła źródło przychodu, należy ustalić datę nabycia tego udziału przez wnioskodawcę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że żona wnioskodawcy otrzymała w drodze spadku po rodzicach około 2000 r. nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Następnie na mocy umowy rozszerzającej wspólność ustawową małżeńską żona wnioskodawcy wniosła z dniem 9 marca 2007 r. ww. nieruchomość do majątku wspólnego małżonków.

Na skutek orzeczonego przez sąd z dniem 7 września 2007 r. rozwodu, małżeństwo wnioskodawcy zostało rozwiązane.

W dniu 24 kwietnia 2008 r. wnioskodawca wraz z żoną dokonali odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości - każdy swojego udziału wynoszącego 1/2 prawa do nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, co oznacza, iż należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego.

Z powyższego wynika, że budynek trwale związany z gruntem jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego też w przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości obejmować będzie zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku mieszkalnego, trwale z nim związanego.

Stwierdzić zatem należy, że pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 wyżej powołanej ustawy, będzie liczony od daty nabycia prawa własności gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Dokonując analizy powołanego przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy stwierdzić, iż dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotna będzie kwestia ustalenia, czy włączenie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków stanowi jej nabycie w rozumieniu tegoż przepisu.

Mając powyższe na uwadze wyjaśnia się, iż stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1994 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie natomiast do art. 47 § 1 małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Umowa rozszerzająca wspólność ustawową małżeńską ma na celu ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowa ta jest czynnością prawną organizacyjną, która reguluje stosunki majątkowe małżonków podczas trwania ich związku małżeńskiego.

Tym samym stwierdzić należy, iż fakt włączenia przez żonę wnioskodawcy do majątku wspólnego małżonków przedmiotowej nieruchomości przemawia za tym, że grunt ten wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym stał się majątkiem wspólnym obojga małżonków.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską ma charakter czynności prawnej rozporządzającej o charakterze nieodpłatnym i nie stanowi nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną cechuje bezudziałowy charakter. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, każdy z małżonków zbywa całą nieruchomość a nie udziały w tej nieruchomości a cały przychód ze sprzedaży wchodzi niepodzielnie do majątku wspólnego.

Z treści wniosku wynika jednak, że w dniu 7 września 2007 r. na skutek orzeczenia sądu o rozwodzie między wnioskodawcą a jego żoną ustała ustawowa wspólność małżeńska.

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Ustanie współwłasności małżeńskiej powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych i od tego momentu dopuszczalne jest rozporządzenie posiadanym udziałem.

Z wniosku nie wynika, aby małżonkowie przeprowadzali po ustaniu małżeństwa podział majątku dorobkowego. Oznacza to, że w chwili ustania małżeństwa wnioskodawca był właścicielem udziału wynoszącego 1/2 w przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca ponadto wskazał, że w dniu 24 kwietnia 2007 r. zarówno on jak i jego żona sprzedali całe swoje udziały wynoszące po 1/2 w przedmiotowej nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za datę nabycia udziału w nieruchomości należy zatem uznać w przypadku wnioskodawcy datę nabycia nieruchomości przez żonę czyli 2000 r.

Wobec powyższego u wnioskodawcy, który w wyniku zawarcia w 2007 r. umowy rozszerzającej wspólność ustawową stał się współwłaścicielem nieruchomości, nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia w 2008 r. udziału wynoszącego 1/2 w przedmiotowej nieruchomości, ponieważ okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy już upłynął.

Ponadto wnioskodawca we wniosku podniósł, że w przedmiotowym budynku mieszkalnym był zameldowany na pobyt stały przez okres co najmniej 12 miesięcy oraz że złożył stosowne oświadczenie do właściwego urzędu skarbowego celem skorzystania z tzw. "ulgi meldunkowej". Mając powyższe na uwadze wyjaśnia się, że skoro sprzedaż udziału w nieruchomości nastąpiła po upływie 5 letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tym samym przychód uzyskany przez wnioskodawcę nie stanowi w ogóle źródła przychodu. Tak więc, fakt zameldowania wnioskodawcy na pobyt stały w zbytym budynku mieszkalnym nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.