IBPBII/2/415/741/09/JT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 16 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania wycieczki dla emerytów i rencistów - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lipca 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania wycieczki dla emerytów i rencistów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zamierza wykupić wycieczkę dla emerytów i rencistów - byłych pracowników Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podlega opodatkowaniu dofinansowanie w pełnej wysokości, czy nadwyżka między kwotą dofinansowania a wartością świadczenia rzeczowego w wysokości 2 280,00 zł.

Zdaniem Spółki na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniona z opodatkowania jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez emeryta sfinansowanych w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zwolnienie to obejmuje świadczenia rzeczowe, których wartość nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 2 280,00 zł, z tym że rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 38 powinno mieć także zastosowanie w przypadku wycieczki wykupionej przez zakład pracy sfinansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wycieczka wykupiona przez pracodawcę dla emeryta jest świadczeniem rzeczowym. Nie można jej traktować inaczej z tego względu, że emeryt otrzymuje w tym przypadku świadczenie w naturze a nie pieniądze.

Za kwalifikacją wycieczki do świadczeń rzeczowych przemawia także treść samego przepisu zwalniającego z opodatkowania świadczenia rzeczowe, w którym jako nie stanowiące świadczeń rzeczowych wymienione zostały tylko bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a, 52c wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wnioskodawca finansuje z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych emerytom i rencistom będącym jego byłymi pracownikami świadczenie w postaci wycieczki wykupionej przez zakład pracy. W związku z czym wnioskodawca uważa, iż jest to świadczenie rzeczowe i podlega zwolnieniu zawartemu w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże aby możliwym było zastosowanie ww. zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* świadczenie ma być świadczeniem rzeczowym lub ekwiwalentem pieniężnym w zamian tych świadczeń,

* świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,

* świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, lub przez związki zawodowe,

* wartość świadczenia lub kwota ekwiwalentu pieniężnego nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Zgodnie z tą definicją ze zwolnienia do wysokości określonego limitu korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym (materialnym) lub ekwiwalenty pieniężne otrzymane w zamian tych świadczeń pod warunkiem spełnienia pozostałych wymienionych przesłanek.

Zatem nie można uznać, iż wartość wycieczki w postaci: kosztów transportu, zakwaterowania, czy związanych z wycieczką atrakcji turystycznych, sfinansowana przez zakład pracy jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy wycieczki nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym. Przedmiotem świadczenia jest w tym przypadku usługa turystyczna a nie rzecz.

W sytuacji, gdy emeryci korzystają z usługi turystycznej zakupionej (dofinansowanej) przez pracodawcę, wartość takiego świadczenia stanowi przychód emeryta i rencisty, otrzymany w związku z łączącym ich uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, który winien być opodatkowany zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy tj. 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że sfinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wycieczki dla byłych pracowników nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku sfinansowania przez wnioskodawcę wycieczki dla byłych pracowników u uczestników wycieczki powstanie przychód i z tego tytułu na wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek płatnika.

W związku z powyższym należało uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w przypadku sfinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych świadczeń rzeczowych, opodatkowaniu podlegać będzie nadwyżka ponad kwotę 2.280 zł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.