IBPBII/2/415-688/13/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 1 lipca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 26 sierpnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 8 sierpnia 2013 r. Znak: IBPB II/2/415-688/13/MM wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 26 sierpnia 2013 r.

We wskazanym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 23 września 2011 r. wnioskodawca kupił dom przy ulicy A. za kwotę 330.000 zł. Następnie, w dniu 26 października 2012 r. sprzedał ww. nieruchomość za kwotę 1.025.000 zł. Całość środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży domu wnioskodawca przeznaczył na własne cele mieszkaniowe, tj. nabycie lokalu mieszkalnego w mieście K. przy ulicy B., w którym obecnie zamieszkuje.

Ponadto wnioskodawca, w dniu 25 października 2010 r., zakupił 1/2 udziału w domu znajdującym się przy ulicy C, za kwotę 125.000 zł, która to nieruchomość została w dniu 28 sierpnia 2012 r. sprzedana za kwotę 240.000 zł. Całość środków uzyskanych ze sprzedaży ww. nieruchomości wnioskodawca przeznaczył na własne cele mieszkaniowe, tj. na zakup w dniu 29 sierpnia 2012 r. 3/10 udziału w domu znajdującym się przy ulicy D., w tym samym mieście co lokal B.

Obecnie wnioskodawca, przez część tygodnia, mieszka w lokalu znajdującym się przy ulicy B., a w pozostałe dni w domu znajdującym się przy ulicy D.

Wnioskodawca realizuje swój cel mieszkaniowy zarówno w lokalu znajdującym się przy ul. B., jak i w nieruchomości położonej przy ulicy D.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez przeznaczenie środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na zakup mieszkania oraz udziału w domu mieszkalnym, w sytuacji gdy w obu tych nieruchomościach, a nie tylko w jednej, realizuje swoje cele mieszkaniowe.

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, przysługuje mu prawo do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ww. ustawy, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 21 ust. 25 za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z treści art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub, do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Z literalnego brzmienia ww. przepisów wynika zatem, że aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, to przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości bądź udziału w nieruchomości musi zostać wydatkowany przez podatnika, po pierwsze - w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym dokonano sprzedaży, a po wtóre - wydatki te muszą zostać przeznaczone na własne cele mieszkaniowe, tzn. na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Przy czym zwrócić należy uwagę, że ustawodawca nie ograniczył zastosowania przedmiotowego zwolnienia do nabycia wyłącznie jednego lokalu mieszkalnego, co oznacza, że cel mieszkaniowy może być realizowany zarówno poprzez dokonywanie wydatków na wszystkie tytuły enumeratywnie wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i przez dokonanie dwóch wydatków w obrębie jednego tytułu. Oznacza to w konsekwencji, że realizacja celów mieszkaniowych następuje nie tylko wówczas, gdy podatnik dokonuje zakupu jednej nieruchomości, lecz również wówczas, gdy dokona zakupu dwóch, jeżeli obydwie służą realizacji celów mieszkaniowych. Prawodawca wskazał bowiem wyłącznie, że przychód ma zostać przeznaczony na własne cele mieszkaniowe. Kryterium stanowi tutaj zatem fakt przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe podatnika. Bez znaczenia pozostaje natomiast ilość zakupionych nieruchomości, o ile oczywiście będą one służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych wnioskodawcy.

Zdaniem wnioskodawcy, jego stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w:

* interpretacji podatkowej z dnia 28 września 2010 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Znak: ILPB2/415-793/10-2/ES,

* interpretacji podatkowej z dnia 7 marca 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Znak: ITPB2/415-1097/12/IL,

* interpretacji podatkowej z dnia 4 marca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Znak: ILPB2/415-1049/12-4/WM.

Reasumując, zdaniem wnioskodawcy, o możliwości skorzystania z opisanej ulgi decyduje sam fakt poniesienia określonych wydatków na zakup prawa własności lokalu mieszkalnego czy też budynku, w określonym przez ustawodawcę czasie dwóch lat od końca roku, w którym dokonano odpłatnego zbycia nieruchomości. Bez znaczenia pozostaje natomiast ilość praw własności nabytych w ramach własnego celu mieszkaniowego.

Mając na uwadze powyższe, wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym przysługiwało mu zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z tytułu zbycia nieruchomości, albowiem spełnione zostały warunki zastosowania tego zwolnienia, tj. podatnik przeznaczył uzyskane przychody na własne cele mieszkaniowe i uczynił to w terminie wyznaczonym przez ustawodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 23 września 2011 r. wnioskodawca kupił nieruchomość przy ul. A. a w dniu 25 października 2010 r. kupił udział w nieruchomości przy ul. C. Zarówno nieruchomość przy ul. A., jak i udział w nieruchomości przy ul. C. wnioskodawca sprzedał w 2012 r.

Przenosząc zatem przedstawione uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że z tytułu sprzedaży nieruchomości oraz udziału w nieruchomości wnioskodawca osiągnął przychód w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż w obu przypadkach nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie.

Ponieważ zarówno nabycie nieruchomości, jak i udziału w nieruchomości nastąpiło w 2010 r., dla oceny skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, w myśl art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P - przychód ze sprzedaży.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W myśl art. 21 ust. 26 ww. ustawy przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Powyższe oznacza, że od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy, jeśli nie wcześniej niż w dniu odpłatnego zbycia i nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia danej nieruchomości lub prawa majątkowego zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, do których zaliczamy m.in. nabycie lokalu mieszkalnego i udziału w budynku mieszkalnym.

Z treści wniosku wynika, że środki uzyskane w 2012 r. ze sprzedaży nieruchomości i udziału w nieruchomości wnioskodawca przeznaczył na zakup lokalu mieszkalnego i udziału w budynku mieszkalnym. Zarówno w lokalu mieszkalnym, jak i w budynku wnioskodawca, według zapewnień, mieszka i w ten sposób realizuje własny cel mieszkaniowy.

Istotą przedmiotowej sprawy jest ocena, czy przychód osiągnięty przez wnioskodawcę ze sprzedaży opisanych nieruchomości a przeznaczony nie tylko na zakup lokalu mieszkalnego, lecz także na zakup udziału w domu mieszkalnym wypełnia definicję celów mieszkaniowych, o których mowa w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia, od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego. Przy czym cele, których realizacja uprawnia do zwolnienia określone zostały enumeratywnie w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Należy zauważyć, że w obowiązującym stanie prawnym ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą do nabycia tylko jednej nieruchomości.

Należy jednak podkreślić, że celem ustawodawcy było promowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie realizacja jakichkolwiek jego celów mieszkaniowych. Kryterium zakupu mieszkania oraz udziału w budynku mieszkalnym "na własne cele mieszkaniowe" jest zatem spełnione wówczas, gdy ww. nieruchomości zostaną zakupione w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych podatnika, a więc podatnik faktycznie będzie w takim mieszkaniu oraz w takim domu mieszkał i w ten sposób zaspokajał swoje potrzeby mieszkaniowe.

Z przywołanego zwolnienia wypływa bowiem daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu "własne cele mieszkaniowe". Intencją ustawodawcy tworzącego zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było zachęcenie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw majątkowych przeznaczonych do zaspakajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. Świadczy o tym poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne". Zwolnienie dotyczy zatem realizowania przez podatnika swoich celów mieszkaniowych czyli własnych potrzeb mieszkaniowych. Zwolnieniem tym nie są objęte przychody ze sprzedaży nieruchomości i praw przeznaczone na zakup innych nieruchomości lub praw w sytuacji, gdy czynności te wskazują na działanie o charakterze zarobkowym, spekulacyjnym, inwestycyjnym, a nie na działania ukierunkowane na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Ze zwolnienia podatkowego nie skorzysta np. podatnik, który nabywa nieruchomości, w których potrzeby mieszkaniowe będą realizowały inne osoby (np. najemcy) a nie sam podatnik.

Wobec tego nie ma przeszkód prawnych, aby przychód ze sprzedaży nieruchomości i udziału w nieruchomości wydatkowany na zakup lokalu mieszkalnego i udziału w budynku mieszkalnym mógł korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli prawdą jest, że faktycznie, wnioskodawca mieszka w obu ww. nieruchomościach zaspokajając w ten sposób własne potrzeby mieszkaniowe. Okoliczność tę wnioskodawca będzie zobowiązany wykazać w razie kontroli poprawności skorzystania ze zwolnienia, którą przeprowadzić może właściwy dla niego organ podatkowy.

Stanowisko wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.