IBPBII/2/415-684/13/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 28 czerwca 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym:

* w części dotyczącej wydatkowania przychodu ze sprzedaży na jednorazową spłatę części kredytu hipotecznego, spłatę pozostałej kwoty kredytu w ratach oraz na budowę tarasu - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej wydatkowania przychodu ze sprzedaży na zabudowy wnękowe w domu oraz na budowę ogrodzenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziału w lokal mieszkalnym.

We wskazanym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonek wnioskodawcy w dniu 9 października 1998 r. otrzymał od matki na podstawie darowizny mieszkanie (wnioskodawca z małżonkiem byli już wtedy małżeństwem), którego połowę darował wnioskodawcy w dniu 30 lipca 2009 r.

W dniu 4 września 2012 r. ww. mieszkanie zostało sprzedane za cenę 150 000 zł (udział małżonka 75 000 zł, udział wnioskodawcy 75 000 zł).

Wnioskodawca razem z małżonkiem zaciągnęli kredyt hipoteczny na budowę domu jednorodzinnego w dniu 27 września 2011 r.

Od momentu darowizny połowy mieszkania nie minęło 5 lat, dlatego wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowych od osób fizycznych. Wnioskodawca wybrał jednak możliwość zwolnienia przychodu poprzez przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania na własne cele mieszkaniowe.

W związku z tym wnioskodawca w kwietniu 2013 r. złożył we właściwym urzędzie skarbowym zeznanie podatkowe PIT-39, w którym wykazał dochód ze sprzedaży mieszkania jako zwolniony.

W dniu 4 października 2012 r. wnioskodawca spłacił z własnego konta bankowego kwotę 40 000 zł na poczet kredytu hipotecznego.

Natomiast pozostałą kwotę (to jest kwotę 35 000 zł) wnioskodawca będzie przeznaczał na spłatę rat miesięcznych za ww. kredyt (raty kredytowe) oraz na budowę tarasu, ogrodzenia i na zabudowę wnękową w domu. Faktury za te usługi będą wystawione tylko na wnioskodawcę.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania:

1. Czy kwota 40 000 zł wpłacona na rzecz kredytu hipotecznego (udział wnioskodawcy 75 000 zł) zadecyduje o tym, że przychód wnioskodawcy z tytułu sprzedaży mieszkania będzie zwolniony z podatku dochodowego.

2. Czy spłacane raty kredytu hipotecznego (udział wnioskodawcy 75 000 zł) zadecydują o tym, że przychód wnioskodawcy z tytułu sprzedaży mieszkania będzie zwolniony z podatku dochodowego.

3. Czy ww. wpłaty będą pomniejszać przychód wnioskodawcy w całości, czy w połowie w związku z tym, że kredyt hipoteczny został zaciągnięty przez wnioskodawcę i jego małżonka.

4. Czy faktury na budowę tarasu, ogrodzenia i zabudowy wnękowej wystawione tylko na wnioskodawcę i zapłacone przez wnioskodawcę z jego własnego konta będą pomniejszać przychód wnioskodawcy w całości, czy w połowie.

5. Czy fakturę na ogrodzenie można zakwalifikować do wydatków na własne cele mieszkaniowe.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad.1.

Przychód z tytułu sprzedaży mieszkania jest zwolniony z podatku dochodowego w wysokości wpłaconej kwoty na rzecz kredytu hipotecznego tj. w wysokości 40 000 zł.

Ad.2.

Przychód z tytułu sprzedaży mieszkania jest zwolniony z podatku dochodowego z tytułu wpłacanych przez wnioskodawcę rat na rzecz kredytu hipotecznego (udział wnioskodawcy w kredycie 75 000 zł).

Ad.3.

Wpłaty będą pomniejszać przychód wnioskodawcy w całości.

Ad.4.

Faktury na budowę tarasu, ogrodzenia i zabudowy wnękowej wystawione tylko na wnioskodawcę i zapłacone przez niego z jego własnego konta pomniejszą przychód wnioskodawcy w całości.

Ad. 5.

Fakturę za ogrodzenie można zakwalifikować do wydatków na własne cele mieszkaniowe.

Na tle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, dla określenia właściwej podstawy prawnej normującej zasady opodatkowania przychodu uzyskanego z ich zbycia, istotne jest z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalenie zarówno daty jak i formy nabycia nieruchomości lub prawa.

Wnioskodawca nabył w 2009 r. w darowiźnie od małżonka udział wynoszący #189; w lokalu mieszkalnym. Małżonkowie sprzedali mieszkanie w dniu 4 września 2012 r.

Przy dokonywaniu oceny skutków sprzedaży przez wnioskodawcę udziału w mieszkaniu, z uwagi na fakt, że jego nabycie nastąpiło w 2009 r., tj. w dacie darowizny, znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak, zgodnie z art. 30e ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W tym miejscu zaznaczyć należy, że przy sprzedaży nieruchomości mogą wystąpić koszty dwojakiego rodzaju:

* koszty odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz

* koszty uzyskania przychodu.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszt odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości lub prawa przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości lub prawa, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości lub prawa. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d powołanej ustawy podatkowej za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Uzyskany dochód z odpłatnego zbycia jest zatem opodatkowany 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podstawą obliczenia podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości będzie dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, tj. rynkową wartością lokalu mieszkalnego na dzień zbycia, a kosztami, o których mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

Jednakże stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego. Przy czym, jak przepis w sposób jednoznaczny wskazuje, przedmiotowy dochód może być zwolniony, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, którym doszło do tego zbycia przychód został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży udziału w mieszkaniu w 2012 r. aby określony dochód mógł być zwolniony z opodatkowania, wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe ma nastąpić do końca 2014 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest zobowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Natomiast w przypadku nie wypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P - przychód ze sprzedaży.

Z kolei stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Zgodnie z art. 21 ust. 29 ww. ustawy, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Z powyższego wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie, nie wcześniej niż od dnia odpłatnego zbycia i nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, otrzymanego przychodu wyłącznie na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem momentem wydatkowania przez podatnika kwot uzyskanych ze sprzedaży na nabycie określonych w tym przepisie rzeczy lub praw jest data faktycznego wydatkowania przychodu, np. data spłaty kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele mieszkaniowe. Istotne jest także to, aby kredyt zaciągnięty był przez podatnika przed uzyskaniem przychodu ze zbycia. W świetle tego przepisu celem mieszkaniowym będzie spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętych wyłącznie przed dniem sprzedaży nieruchomości lub prawa.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że w 2011 r. wnioskodawca z małżonkiem zaciągnęli kredyt hipoteczny na cele mieszkaniowe (budowę domu jednorodzinnego). Środki ze sprzedaży udziału w mieszkaniu w dniu 4 września 2012 r. stanowiącego majątek odrębny wnioskodawca przeznaczył częściowo na spłatę ww. kredytu (40 000 zł) oraz zamierza częściowo przeznaczyć na spłatę pozostałych rat.

Należy zatem stwierdzić, że zarówno częściową spłatę kredytu w dniu 4 października 2012 r. oraz spłatę pozostałej części kredytu wraz z odsetkami w ratach licząc od dnia sprzedaży (4 września 2012 r.) do końca grudnia 2014 r., wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe. Tym samym ma on prawo skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnośnie do możliwości zwolnienia z opodatkowania wydatków, które wnioskodawca zamierza ponieść na budowę tarasu należy zauważyć, że zgodnie z wyżej cyt. art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Z kolei za własny budynek lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika (art. 21 ust. 26 ww. ustawy). Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (w przypadku użytkowania wieczystego). Oznacza to, że prawo własności budynku wzniesionego na gruncie każdorazowo przysługuje właścicielowi tego gruntu.

Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) obiektami budowlanymi są: budynki, budowle i obiekty małej architektury. Jest to zamknięty katalog obiektów budowlanych co oznacza, że każdy obiekt budowlany musi mieścić się w jednej z powyższych kategorii.

Pojęcie budynku zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego jako obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach. Przy czym należy zauważyć, że elementem budynku może być taras. Jednak aby stanowił część budynku, musi być konstrukcyjne związany z budynkiem. Powyższe oznacza, że jeżeli w rzeczywistości taras, na którego budowę wnioskodawca zamierza wydatkować środki pochodzące ze sprzedaży udziału w mieszkaniu będzie konstrukcyjnie związany budynkiem, a więc będzie jego częścią, to wówczas ww. wydatki należy uznać za wydatki poniesione na budowę budynku mieszkalnego. Tym samym można je zaliczyć do wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dalszej kolejności należy ustalić, czy wnioskodawca będzie mógł ww. wydatki, tj. wydatki poniesione na spłatę kredytu w wysokości 40 000 zł, spłatę rat kredytu od momentu sprzedaży do końca 2014 r. oraz wydatki na budowę tarasu odliczyć w całości, czy też w części. Jednym z warunków skorzystania z omawianego zwolnienia jest warunek, aby dom jednorodzinny (na budowę którego wnioskodawca przeznaczy przychód ze sprzedaży) stanowił jego własność lub współwłasność. Jeżeli zatem dom jednorodzinny (tekst jedn.: grunt, na którym wnioskodawca go buduje) będzie jego własnością lub współwłasnością z małżonkiem na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, to ww. wydatki na częściową spłatę kredytu, pozostałych rat kredytu poniesionych od daty sprzedaży do końca 2014 r. oraz wydatki na budowę tarasu będą podlegały odliczeniu w całości. W przypadku wspólności ustawowej małżeńskiej bez znaczenia pozostaje fakt, że spłata kredytu zaciągniętego wspólnie przez małżonków nastąpi ze środków pochodzących ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącego majątek odrębny wnioskodawcy. Powyższe twierdzenie wynika z charakteru wspólności ustawowej małżeńskiej, która jest łączna, bezudziałowa a małżonkowie w czasie trwania wspólności nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.)). Natomiast w przypadku, gdyby wnioskodawca był współwłaścicielem nieruchomości (gruntu, na którym buduje dom jednorodzinny) w częściach ułamkowych a nie we wspólności majątkowej małżeńskiej, to mógłby odliczyć jedynie część wydatków poniesionych na spłatę kredytu, spłatę rat oraz budowę tarasu w wysokości odpowiadającej wielkości udziału we współwłasności. Druga połowa dotyczyłaby bowiem wydatków na własne cele mieszkaniowe małżonka.

Podsumowując, wnioskodawca może odliczyć całą kwotę 40 000 zł przeznaczoną na spłatę kredytu zaciągniętego wspólnie z małżonkiem na budowę domu jednorodzinnego, całość rat ww. kredytu zapłaconych od dnia sprzedaży udziału w mieszkaniu oraz wydatków na budowę tarasu, które poniósł lub dopiero poniesie licząc od dnia sprzedaży mieszkania tj. od 4 września 2012 r. do końca 2014 r. - o ile nieruchomość gruntowa, na której zostanie wybudowany dom jednorodzinny jest własnością wnioskodawcy lub wchodzi do wspólności majątkowej małżeńskiej wnioskodawcy i jego małżonka.

W tej części stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Natomiast wydatków na własne cele mieszkaniowe nie stanowią wydatki poniesione na zabudowę wnękową oraz wydatki związane z budową ogrodzenia.

Wydatków poniesionych na wykonanie zabudowy wnękowej nie sposób w świetle ww. przepisów prawa zaliczyć do wydatków poniesionych na budowę czy też remont budynku mieszkalnego, są to bowiem wydatki na wyposażenie tego budynku (a nie jego budowę czy remont). Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa przyjmuje się, że wyposażenie lokalu mieszkalnego stanowiące stałą zabudowę nie jest wydatkiem związanym z budową, remontem (czy modernizacją) lokalu mieszkalnego. Stanowisko, że wykonanie zabudowy stałej podlegającej na wyposażeniu mieszkania w komplet mebli, w tym w szafy wnękowe, wykonanych na zamówienie, nie jest wydatkiem związanym z remontem lokalu potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt: II FSK 639/05 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 13 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Go 3/13.

Odnośnie do budowy ogrodzenia zauważyć należy, że ogrodzenie nie stanowi elementu budynku. Zwolnieniu nie podlegają wszelkie prace budowlane prowadzone na nieruchomości, na której posadowiony jest budynek mieszkalny, lecz zgodnie z art. 21 ust. 25 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na budowę budynku mieszkalnego. Tym samym wydatków, które wnioskodawca zamierza ponieść na budowę ogrodzenia nie sposób zaliczyć do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, bowiem nie są one wydatkami poniesionymi na budowę budynku mieszkalnego (ogrodzenie nie jest częścią budynku mieszkalnego).

Stanowiska wnioskodawcy nie można było zatem w powyższym zakresie uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała