IBPBII/2/415-665/09/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 25 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną z orzeczonym na stałe znacznym stopniem niepełnosprawności. Niepełnosprawność wynika z niedowładu kończyn dolnych (chodzi o kulach) oraz stanu po prawostronnej mastektomii (ograniczenie siły mięśniowej prawej ręki i zakresu wykonywania ruchów po stronie operowanej oraz obrzęk limfatyczny ręki powstały na skutek usunięcia węzłów chłonnych). Miejscem zamieszkania wnioskodawczyni jak również i miejscem stałego zameldowania jest miasto O. Wnioskodawczyni jest również właścicielką i użytkownikiem mieszkania w mieście K., w którym przebywa przez kilkadziesiąt dni w roku - w weekendy, w czasie urlopu wypoczynkowego oraz w innych dniach, kiedy przyjeżdża do miasta K. na konsultacje lekarskie i zabiegi rehabilitacyjne. W miesiącu sierpniu 2008 r. wnioskodawczyni dokonała w tym mieszkaniu wymiany okien w ramach likwidacji barier architektonicznych-dostosowanie ich do potrzeb wynikającej z jej niepełnosprawności poprzez obniżenie klamek. Dokumentem stwierdzającym poniesienie tego wydatku w kwocie 3480 zł jest faktura VAT wystawiona przez wykonawcę.

Wydatek ten nie został sfinansowany (dofinansowany) ze środków zakładowego funduszu osób niepełnosprawnych, PFRON, NFZ, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ani też zwrócony w jakiejkolwiek innej formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy będąc osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności wnioskodawczyni ma prawo do zakwalifikowania wydatku w kwocie 3480 zł poniesionego w 2008 r. na zamontowanie okien z obniżonymi klamkami w mieszkaniu w mieście K. jako wydatku poniesionego na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności" i odliczeniu go od dochodu za rok 2008.

Zdaniem wnioskodawczyni, zgodne z treścią art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, podlegają odliczeniu od dochodu.

Dokumentem stwierdzającym ich poniesienie jest faktura VAT wystawiona przez usługodawcę.

Wnioskodawczyni uważa, że ze względu na posiadaną niepełnosprawność, która w poważnym stopniu utrudnia jej użytkowanie okien (otwieranie i zamykanie) z klamkami standardowymi, ma prawo do zakwalifikowania wydatku w kwocie 3480 zł poniesionego w 2008 r. na wymianę okien w ramach likwidacji barier architektonicznych dla osoby niepełnosprawnej ruchowo (obniżone klamki) w lokalu mieszkalnym w mieście K. jako wydatku poniesionego na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności o odliczeniu go od dochodu w roku podatkowym 2008.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepisy zawarte w art. 26 ust. 7a-7g cyt. ustawy określają warunki oraz wydatki, których poniesienie przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne uprawniają do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy enumeratywnie wymienia wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegające odliczeniu od dochodu. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie może być traktowany rozszerzająco.

Zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Z kolei w myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Przepis art. 26 ust. 7a ustawy nie określa szczegółowo jakie wydatki podlegają odliczeniu. Literalne brzmienie "adaptacja" oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza, zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku.

Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności podatnika i musi być związany z rodzajem niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard.

Jak z powyższego wynika zakres i rodzaj robót związanych z adaptacją mieszkania oraz budynku mieszkalnego uzależniony jest zatem od charakteru niepełnosprawności. Ma on ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu lub budynku mieszkalnym, i jednocześnie ma być związany z rodzajem niepełnosprawności danego podatnika. W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a ww. ustawy spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia m.in. w następujący sposób: stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, indywidualny charakter. Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną o znacznym stopniu niepełnosprawności wynikającej z niedowładu kończyn dolnych oraz stanu po prawostronnej mastektomii (co wiąże się z ograniczeniem siły mięśniowej prawej ręki i zakresu wykonywania ruchów po stronie operowanej oraz obrzękiem limfatycznym ręki powstałym na skutek usunięcia węzłów chłonnych). W 2008 r. zainteresowana dokonała w jednym z posiadanych mieszkań, znajdującym się w mieście K., wymiany okien w ramach likwidacji barier architektonicznych tj. dostosowania ich do potrzeb wynikającej z jej niepełnosprawności poprzez zamontowanie okien z obniżonymi klamkami. Dokumentem stwierdzającym poniesienie tego wydatku w kwocie 3480 zł jest faktura VAT wystawiona przez wykonawcę.

Wnioskodawczyni uważa, że poniesione przez nią wydatki związane są z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, wynikających z niepełnosprawności i podlegają odliczeniu od dochodu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że jeżeli wnioskodawczyni rzeczywiście korzysta z mieszkania w mieście K. przebywając w nim kilkadziesiąt dni w roku (na co wskazuje we wniosku) i jeżeli przedmiotowe mieszkanie nie jest przedmiotem najmu, to wydatki poniesione na wymianę okien w ramach likwidacji barier architektonicznych tj. dostosowania ich do potrzeb wynikającej z jej niepełnosprawności poprzez obniżenie klamek należy uznać za wydatki, które można odliczyć w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.