IBPBII/2/415-648/14/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 lipca 2014 r. (data otrzymania 17 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lipca 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest komornikiem sądowym. Przychody z wykonywania swojej funkcji uznaje za przychód z działalności gospodarczej i opodatkowuje według zasad określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zamierza nabyć kilka (od 5 do 10) mieszkań (lokali mieszkalnych) z przeznaczeniem wyłącznie na wynajem. Wnioskodawca nie będzie korzystał z tych lokali na własne potrzeby mieszkaniowe oraz nie będą one w żaden sposób związane z czynnościami jakie wykonuje w ramach sprawowania funkcji komornika sądowego. Z tytułu najmu Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody. Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jednakże przychody, które uzyskuje są przychodami z działalności gospodarczej, o czym przesądza treść art. 3a ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. Dochód z tego tytułu Wnioskodawca opodatkowuje według zasad określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mieszkania, które planuje wynająć nie będą w żaden sposób związane z działalnością Wnioskodawcy jako komornika sądowego.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Do jakiego źródła w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zaliczyć przychody z planowanego najmu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z najmu mieszkań, które zamierza nabyć celu ich wynajmu należy zaliczyć do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jest do przychodów z najmu.

Za takim stanowiskiem, zdaniem Wnioskodawcy, przemawia zarówno treść ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i stanowisko organów podatkowych wyrażone w publikowanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5 pkt 6 stanowi, że przez działalność gospodarczą rozumieć należy działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Ponieważ najem został wymieniony jako inne od działalności gospodarczej źródło przychodów dlatego Wnioskodawca uważa, że nie można tych źródeł w żaden sposób łączyć, a co za tym idzie należy odrębnie wykazywać przychody i koszty najmu i odrębnie przychody i koszty działalności gospodarczej. Wnioskodawca uważa, że wolą ustawodawcy wyrażoną zarówno w art. 5 pkt 6 jak i art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było wyodrębnienie i zróżnicowanie poszczególnych źródeł przychodu, a co za tym idzie ich łączenie w jedno byłoby sprzeczne zarówno z literalną treścią przepisu jak i intencją ustawodawcy. Podkreślić należy, że w przypadku opisywanych mieszkań nie znajdzie zastosowania przesłanka do uznania przychodu z wynajmu określona w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wskazuje, że do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Ponieważ, jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia, wynajmowane mieszkania nie będą w żaden sposób związane z działalnością przychód z ich wynajmu nie może być uznany za przychód z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbieżne z prezentowanym przez niego stanowiskiem odnaleźć można w interpretacjach prawa podatkowego, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 3 grudnia 2013 r. Znak: IPTB1/415-591/13-2/KO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Ustalenie z jakiego źródła pochodzi przychód ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód.

I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca, który jest komornikiem sądowym zamierza nabyć kilka mieszkań (od 5 do 10) z przeznaczeniem wyłącznie na wynajem. Wnioskodawca lokali nie będzie wykorzystywał ww. mieszkań na własne potrzeby mieszkaniowe oraz nie będą one w żaden sposób związane z czynnościami jakie wykonuje jako komornik sądowy. W rozpatrywanej sprawie należy rozstrzygnąć do jakiego źródła przychodu należy zaliczyć przychody z planowanego wynajmu, do przychodów z działalności gospodarczej czy do przychodów z tytułu najmu.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem - za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji, czy nie, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności.

Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć przychód z wynajmowanych nieruchomości do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

W tym miejscu przywołać należy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 5 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 615/14, w którym wskazano, że: "W szczególności powszechnie przyjmuje się, że dla uzyskania przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy, nie jest konieczna rejestracja tej działalności w sposób przewidziany w odrębnych przepisach, dotyczących wymogów formalnych, jakie winna spełnić osoba prowadząca działalność gospodarczą. Nie ma także znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, iż przychody z jego aktywności są przypisane do innego źródła przychodu (...). Prowadzenie działalności gospodarczej jest więc okolicznością subiektywną, niezależną od tego jak tę działalność ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa, co znaczy że o jej prowadzeniu nie decyduje subiektywne przekonanie podatnika o tym, że taką działalność prowadzi. Istotny jest owszem zamiar, ale ten należy zawsze odnosić i weryfikować do okoliczności faktycznych sprawy."

W niniejszej sprawie, w ocenie Organu, są podstawy do twierdzenia, że opisany najem będzie spełniał przesłanki, o których mowa w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że Wnioskodawca w momencie przystąpienia do inwestycji podjął decyzję o jej rozmiarze, decydując się na zakup kilku mieszkań (od 5 do 10) ze wskazaniem, że inwestycja nie będzie realizowana na prywatne, osobiste potrzeby Wnioskodawcy, lecz sam zakup nastąpi z zamiarem wynajmowania mieszkań przez Wnioskodawcę. W efekcie logicznym zdaje się, że Wnioskodawca decydując się na zakup kilku mieszkań i je wynajmując planuje czerpać korzyści z tej inwestycji. Nie ma więc wątpliwości, że Wnioskodawca ma na celu osiąganie dochodu z przedsięwzięcia o znacznych rozmiarach. Fakt, że Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu kilku mieszkań, świadczy o tym, że plany Wnioskodawcy dotyczące najmu mieszkań będą miały charakter długofalowy, nikt bowiem racjonalnie gospodarujący nie decyduje się na inwestycję takich rozmiarów, a więc zakup kilku mieszkań (od 5 do 10) tylko po to, aby je nabyć bez chęci wykorzystywania w sposób zorganizowany, w celu zarobkowym. Sam Wnioskodawca przyznaje to zresztą pisząc, że jego zamiarem jest uzyskiwanie przychodu z najmu tych lokali. Od samego zatem początku działaniom Wnioskodawcy towarzyszy zatem zamiar zarobkowania, który wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie budzi więc wątpliwości Organu, że Wnioskodawcy będzie towarzyszył zamiar zorganizowanego i ciągłego uzyskiwania dochodu z tej inwestycji, który po pewnym czasie na pewno zwróciłby Wnioskodawcy poniesione koszty. Dlatego też zakupione mieszkania będą składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych. Albowiem - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - zapis art. 10 ust. 1 pkt 6 nie oznacza, że do źródła przychodów jaki jest wynajem należy zaliczyć wynajem kilku mieszkań bez względu na jego rozmiary oraz charakter. Z wykładni literalnej art. 10 ust. 1 pkt 6 wynika jasno, że wynajem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą nie jest przychodem z najmu, lecz z działalności gospodarczej. A o tym czy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z najmem decyduje spełnianie przesłanek określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie decyzja podatnika, że nie będzie prowadził działalności gospodarczej polegającej na wynajmie kilku lokali mieszkalnych. Innymi słowy o tym czy mieszkania będą wchodziły w skład majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Wnioskodawcę polegającą na wynajmie mieszkań nie decyduje wola Wnioskodawcy, lecz to czy najem mieszkań spełnia przesłanki definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe okoliczności powodują, że Organ jednoznacznie stwierdza, że planowany najem będzie spełniał przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej wymienione w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A to oznacza, że Wnioskodawca od momentu uzyskania przychodów z wynajmu mieszkań będzie mieć obowiązek opodatkowania ich jako przychodów z działalności gospodarczej, której definicja została zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi należy wyjaśnić, że po pierwsze dotyczy ona odmiennego zdarzenia niż opisane przez Wnioskodawcę. Po drugie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nie wypowiedział się w zakresie oceny czy planowany najem będzie spełniał znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, mało tego - tę kwestię pozostawił otwartą zwracając uwagę, że będzie ona stanowiła domenę ewentualnego postępowania podatkowego wobec podatnika.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.