IBPBII/2/415-588/10/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 5 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 2 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dotyczącym:

* sposobu opodatkowania zasądzonego wyrokiem sądu odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę - jest prawidłowe,

* obowiązku wykazania w zeznaniu podatkowym za 2010 r. otrzymanych odsetek za zwłokę - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 maja 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania zasądzonego wyrokiem sądu odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę wraz z odsetkami za zwłokę.

W związku z brakami formalnymi wniosku, pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. Znak: IBPBII/2/415-588/10/CJS wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 2 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od dnia 1 grudnia 2009 r. prowadzi działalność gospodarczą na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów). Do dnia 1 czerwca 2009 r. był zatrudniony na umowę o pracę na czas określony, która obowiązywała do dnia 3 kwietnia 2011 r. W umowie tej nie było zawartej klauzuli o okresie wypowiedzenia, pomimo tego wnioskodawca został wcześniej zwolniony. Z racji niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę, wnioskodawca złożył pozew do Sądu Rejonowego. W sądzie tym wygrał sprawę i zostało mu zasądzone 12.600 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę (art. 50 § 3 k.p. i art. 50 § 4 k.p.) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 czerwca 2009 r. do dnia zapłaty. Pozwany odwołał się od wyroku Sądu Rejonowego, ale Sąd Okręgowy oddalił apelację. W związku z tym pozwany wypłacił wnioskodawcy odszkodowanie dnia 31 stycznia 2010 r. (12.600 zł) wraz z odsetkami ustawowymi (od dnia 1 czerwca 2009 r. do dnia 31 stycznia 2010 r.), które wyniosły 1.099,48 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, wypłacone odszkodowanie jest wolne od podatku, natomiast od odsetek ustawowych powinien uiścić podatek. Kwotę tę winien wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym za 2010 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na mocy wyroku sądu na rzecz wnioskodawcy zostało zasądzone odszkodowanie wraz z odsetkami ustawowymi za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas określony.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 50 § 3 Kodeksu pracy jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie.

Odszkodowanie takie stosownie do art. 50 § 4 Kodeksu pracy, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do upływu którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, że zwolnienie z podatku dochodowego kwoty otrzymanego odszkodowania uwarunkowane jest dwoma przesłankami. Pierwszym z wymaganych warunków jest określenie w przepisach odrębnych ustaw lub przepisach wykonawczych wysokości lub zasad ustalania odszkodowania, drugim zaś warunkiem jest nie wymienienie przez ustawodawcę określonego odszkodowania w treści unormowanej lit. a) - g) ww. przepisu.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, otrzymane przez wnioskodawcę odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, wypłacone na podstawie wyroku sądowego, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, gdyż jego wysokość wynika wprost z przepisów Kodeksu pracy i odszkodowanie to nie zostało wyłączone ze zwolnienia w lit. a)-g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W powyższym zakresie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii odsetek za zwłokę stwierdzić należy, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania.

Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne - co miało miejsce w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, iż nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem (naprawieniem szkody). Istota odszkodowania związana jest z naprawieniem szkody i stanowi instytucję odrębną od odsetek za zwłokę. Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem nie wykonania zobowiązań.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od wypłaconych odszkodowań - zwalnia od opodatkowania jedynie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 odszkodowania lub zadośćuczynienia, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Na zasadzie wyjątku w art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy zostały zwolnione z podatku jedynie odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty.

Jak wynika z treści cytowanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy, zwolnienie wskazane w tym przepisie obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie następujące warunki:

W związku z tym podkreślenia wymaga fakt, iż umowa o pracę jest źródłem prawa pracy w rozumieniu art. 9 ustawy - Kodeks pracy i kształtuje treść indywidualnych stosunków pracy, z których pracownicy mogą wywodzić ewentualne roszczenia.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zasądzone odszkodowanie z tytułu naruszenia umowy o pracę stanowi wypłatę pieniężną mającą swe źródło w stosunku pracy, której podstawą prawną są postanowienia umowy o pracę nieposiadającej rangi ustawy.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie zasądzone odszkodowanie z tytułu naruszenia postanowień umowy o pracę stanowi wypłatę pieniężną mającą swe źródło w stosunku pracy, której podstawą prawną są postanowienia umowy o pracę, zatem odsetki wskazane we wniosku, spełniają łącznie przesłanki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 95 cytowanej ustawy, są bowiem odsetkami należnymi z tytułu nieterminowego wypłacenia świadczenia mającego swe źródło w stosunku pracy i tym samym korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie tego przepisu.

Dlatego też stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym wartość otrzymanych odsetek należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wykazać w zeznaniu rocznym za 2010 r. należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując stwierdzić należy, iż w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych powyżej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymane przez wnioskodawcę odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, wypłacone na podstawie wyroku sądowego, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z faktem, że powyższe świadczenie zostało wypłacone wnioskodawcy jako byłemu pracownikowi i ma swoje źródło w wiążącym strony stosunku pracy, to odsetki, jakie zostały wypłacone będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy dodać, iż dokument dołączony do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.