IBPBII/2/415-542/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 16 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości:

* w części dotyczącej udziału nabytego w 1991 r. - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej udziału nabytego w 2008 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie umów zakupu z dnia 4 października 1990 r., 10 stycznia 1991 r., 17 października 1991 r., 25 października 1991 r. wnioskodawca zakupił 5 działek do swojego majątku osobistego. W 1992 r. zawarł związek małżeński.

Dnia 22 sierpnia 2002 r. aktem notarialnym małżonkowie dokonali przesunięcia majątkowego ww. działek z majątku osobistego wnioskodawcy do wspólnego majątku (małżeńska wspólność ustawowa). Dnia 10 czerwca 2008 r. aktem notarialnym małżonkowie dokonali operacji odwrotnej tj. ww. działki zostały przeniesione ze wspólnego majątku do majątku osobistego wnioskodawcy.

Dnia 24 stycznia 2013 r. wnioskodawca sprzedał jedną z ww. działek (zakupioną w 1991 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu, czy będzie zwolniona na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, będzie on korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem kupił działkę w 1991 r. i aż do stycznia 2013 r. był jej właścicielem. Przesunięcia z 2002 r. i 2008 r. nie zmieniły tego faktu, ponieważ pomiędzy 2002 r. a 2008 r. także był właścicielem tej działki w 100% (jako małżonek).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje;

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części oraz udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem dla rozstrzygnięcia skutków podatkowych sprzedaży przez wnioskodawcę w styczniu 2013 r. nieruchomości, istotna będzie kwestia ustalenia momentu jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1991 r. wnioskodawca nabył do majątku odrębnego 5 działek. W 1992 r. wnioskodawca zawarł związek małżeński, a w 2002 r. małżonkowie dokonali przesunięcia działek z majątku odrębnego wnioskodawcy do majątku wspólnego.

W związku z powyższym należy wyjaśnić, iż stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. I tak w myśl art. 33 pkt 1 Kodeksu, odrębny majątek każdego z małżonków stanowią przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej.

Jednakże zgodnie z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć (umowa majątkowa) np. na przedmioty należące do majątku odrębnego jednego z małżonków a więc nabyte przed zawarciem związku małżeńskiego. Wówczas przedmioty, które należały do majątku osobistego jednego z małżonków zostają włączone do majątku wspólnego małżonków. Do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-501 (art. 48).

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Prawo ustanawia jednak zasadę, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), ale także do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że dokonując w 2002 r. przesunięcia majątkowego działek z majątku osobistego wnioskodawcy do majątku wspólnego małżonków wnioskodawca zbył nieodpłatnie na rzecz małżonka udziały w przedmiotowych działkach. Wnioskodawca będąc bowiem jedynym właścicielem przedmiotowych działek stał się ich współwłaścicielem wspólnie z małżonkiem na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Natomiast małżonek wnioskodawcy nie posiadając w ogóle żadnego tytułu własności/współwłasności do tych działek stał się ich współwłaścicielem na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Małżonek wnioskodawcy nabył zatem wówczas do nich prawo współwłasności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia "nabycie", nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojecie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy. Zatem poprzez "nabycie" należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika. Podobnej interpretacji pojęcia "nabycie" dokonał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08.

Skoro na skutek zawartej w 2002 r. umowy majątek, który był majątkiem osobistym wnioskodawcy został włączony do majątku wspólnego małżonków a zatem jeden z małżonków (małżonek wnioskodawcy) nabywa nieruchomość to uznać należy, że następuje zbycie przez drugiego z nich (wnioskodawcę). Reasumując, dokonane w 2002 r. przesunięcie majątkowe działek z majątku osobistego wnioskodawcy do majątku wspólnego małżonków skutkuje zbyciem przez wnioskodawcę udziału w działkach na rzecz małżonka.

Następnie w 2008 r. małżonkowie dokonali operacji odwrotnej, tj. działki zostały przeniesione z majątku wspólnego do majątku odrębnego wnioskodawcy, a więc na jego wyłączną własność.

Odnośnie możliwości dokonania przeniesienia udziału w majątku wspólnym na majątek osobisty drugiego małżonka, należy stwierdzić, iż w doktrynie od lat istnieje rozbieżność poglądów co do kwestii, w jaki sposób małżonkowie mogą poprzez dokonanie czynności prawnej przenosić składniki majątku wspólnego do majątku odrębnego jednego z nich. Problem ten zyskał na znaczeniu w związku z zakazem zawartym w art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zwolennicy jednego poglądu utrzymują, iż dopuszczalne jest dokonywanie powyższych przesunięć z zachowaniem wymagań właściwych dla danej czynności prawnej. Według drugiego poglądu jest ono możliwe jedynie przez zawarcie małżeńskiej umowy majątkowej (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) prowadzącej w rezultacie do modyfikacji ustawowej wspólności.

Należy jednak wskazać, że w orzecznictwie dominuje od lat pięćdziesiątych pogląd o dopuszczalności takich czynności prawnych. Jego aktualność została potwierdzona uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 1991 r., sygn. akt. III CZP 76/90 o tezie, że "w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka". Podobne stanowisko zostało wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 19 grudnia 1991 r., sygn. akt. III CZP 133/91, zgodnie z którym "w obowiązującym stanie prawnym jest skuteczna zawarta w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej umowa, w której małżonek rozporządził na rzecz drugiego małżonka przedmiotem należącym do majątku wspólnego".

W niniejszej sprawie małżonkowie żyjący w ustroju wspólności ustawowej tak rozporządzili przedmiotową nieruchomością, że wnioskodawca w drodze zawarcia w 2008 r. umowy stał się jej wyłącznym właścicielem, gdyż przedmiot majątkowy wchodzący uprzednio w skład majątku wspólnego małżonków stał się majątkiem odrębnym wnioskodawcy. Tym samym wnioskodawca w tej dacie nabył udział w przedmiotowej nieruchomości. Bezspornie w tej dacie doszło do zwiększenia aktywów podatnika, gdyż wnioskodawca będąc jedynie współwłaścicielem działki stał się jej wyłącznym właścicielem. Nie budzi żadnych wątpliwości stwierdzenie, że od 2002 r. aż do 2008 r. wyłączne prawo własności mu do działki nie przysługiwało. Wbrew temu co twierdzi wnioskodawca, nie był właścicielem w 100% a jedynie współwłaścicielem wraz ze współmałżonkiem. To oznacza, że uczynione w 2008 r. rozporządzenie skutkuje nabyciem przez wnioskodawcę tylko udziału w działkach. Nie stoi temu na przeszkodzie wzgląd na bezudziałowy charakter wspólności ustawowej. Podobna kwestia była przedmiotem rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 maja 2000 r. sygn. akt II CKN 542/00. Stwierdzono w nim, że "pomimo iż małżeńska wspólnośc majątkowa jest wspólnością bezudziałową (art. 31 k.r.o.), to darowanie przez małżonków przedmiotu wchodzącego w skład ich majątku wspólnego, gdy przedmiot darowizny ma przypaść małżonkom do wspólności majątkowej małżeńskiej pozwala - dla celu przewidzianego w art. 996 k.c. - na przyjęcie (przy odpowiednim zastosowaniu art. 42 i 43 § 1 k.r.o.), że spadkodawca, którym jest małżonek rozporządził udziałem wynoszącym #189; przedmiotu darowizny, a skoro ten udział ma przypaść jako obdarowanym małżonkom do wspólności majątkowej małżeńskiej, to małżonek, który jest uprawniony do zachowku, obdarowany został jego połową."

Z powyższego jasno zatem wynika, że bez szkody dla pojęcia współwłasności łącznej można przyjąć, że gdy przedmiotem przesunięcia uczynionego przez obojga małżonków jest składnik majątku należący do majątku wspólnego, to każdy z małżonków rozporządził na rzecz drugiego małżonka udziałem #189; w przedmiocie przesunięcia. Orzeczenie to dotyczyło wprawdzie roszczeń z tytułu zachowku, ale przedstawiona w nim teza może zostać wykorzystana również w niniejszej sprawie. O jej aktualności świadczy fakt, że nadal jest szeroko powoływana w doktrynie i orzecznictwie sądowym (np. wyrok NSA z dnia 4 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1054/09). Rozporządzenie takie będzie skuteczne pomimo zakazu ustanowionego w art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, gdyż małżonkom żyjącym w ustroju wspólności ustawowej wolno rozporządzać wzajemnie przedmiotami należącymi do majątku wspólnego, o czym była mowa wcześniej. W umowie z 2008 r. małżonek wnioskodawcy rozporządził więc udziałem tak, że zmienił on właściciela. Stąd dla wnioskodawcy zawarta w 2008 r. umowa wywołuje skutek rozporządzenia udziałem w nieruchomości w postaci nabycia własności tego udziału w nieruchomości, który wcześniej został włączony do majątku wspólnego małżonków i należał do jego małżonka.

Nie można zgodzić się z wnioskodawcą, że właścicielem działki był od 1991 r. aż do stycznia 2013 r. a przesunięcia z 2002 r. i 2008 r. nie zmieniły tego faktu ponieważ pomiędzy 2002 r. a 2008 r. także był właścicielem tej działki w 100% (jako małżonek). Gdyby potwierdzić twierdzenie wnioskodawcy, że przedmiotowe przesunięcia między jego majątkami - wspólnym i odrębnym - niczego nie zmieniały to trudno byłoby doszukać się w nich sensu, a jednak w jakimś celu wnioskodawca ich dokonywał. Bez wątpienia jego zamiarem była zmiana struktury własnościowej działek, co też miało w ostateczności miejsce.

Potwierdzenia stanowiska Organu można szukać chociażby w przepisach Ordynacji podatkowej. Należy podkreślić, że w myśl art. 29 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim odpowiedzialność, o której mowa w art. 26 Ordynacji podatkowej - stanowiąca zasadę odpowiedzialności podatnika za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki całym jego majątkiem - obejmuje majątek odrębny podatnika oraz majątek wspólny podatnika i jego małżonka. Należy zatem rozróżnić przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową w rozumieniu art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, które należą do majątku osobistego podatnika, który odpowiada nimi za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki na zasadzie art. 26 Ordynacji podatkowej oraz przedmioty majątkowe wchodzące w skład majątku wspólnego (dorobkowego) podatnika i jego małżonka, którymi wraz z podatnikiem odpowiada małżonek podatnika. Należy podkreślić, że współmałżonek podatnika nie jest podatnikiem, a jedynie odpowiada majątkiem wspólnym za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki. Jego odpowiedzialność wynika z długu małżonka - podatnika i ograniczona jest do odpowiedzialności z majątku wspólnego. W znaczeniu materialnym wymieniony przepis art. 29 § 1 Ordynacji podatkowej nie tworzy statusu małżonka jako podatnika, lecz jedynie wyznacza zakres jego odpowiedzialności, ograniczając go do majątku wspólnego małżonków, co ma wyraźne przełożenie na przedmiot egzekucji administracyjnej, która w przypadku istnienia pomiędzy podatnikiem i jego małżonkiem wspólności majątkowej, poza majątkiem odrębnym podatnika, może być skierowana wyłącznie do przedmiotów majątkowych objętych tą wspólnością. W konsekwencji, w przypadku rozszerzenia wspólności majątkowej na przedmiot majątkowy, który uprzednio znajdował się w majątku osobistym podatnika lub jego małżonka, a w wyniku umowy majątkowej małżeńskiej wszedł w skład majątku dorobkowego, odpowiedzialność majątkiem wspólnym obejmie ten przedmiot, lecz dopiero od momentu, kiedy wszedł on do majątku wspólnego.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Po 456/12.

Podsumowując, zarówno przesunięcie dokonane w 2002 r. (czyli włączenie do majątku wspólnego małżonków działek, które stanowiły majątek odrębny wnioskodawcy) jak również dokonane w 2008 r. przesunięcie udziału w przedmiotowych działkach, który przysługiwał małżonkowi wnioskodawcy z majątku wspólnego do majątku odrębnego wnioskodawcy w drodze zawarcia umowy między małżonkami oznacza w pierwszej kolejności zbycie przez wnioskodawcę udziału w nieruchomościach, a następnie nowe nabycie ale wyłącznie udziału przysługującego małżonkowi.

W konsekwencji, mając powyższe na uwadze uznać należy, iż wnioskodawca nabył sprzedaną w dniu 24 stycznia 2013 r. działkę w dwóch datach, tj.:

* w 1991 r. w udziale wynoszącym #189;, tj. w dniu jej nabycia do majątku odrębnego,

* w 2008 r. w udziale wynoszącym #189; w dniu zawarcia z małżonkiem umowy dotyczącej przeniesienia prawa własności nieruchomości do majątku odrębnego wnioskodawcy.

Tym samym połowa przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej działki nie będzie w ogóle stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym w ogóle nie podlega opodatkowaniu z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym przepisie.

Natomiast przychód jaki wnioskodawca uzyskał ze sprzedaży w 2013 r. działki, w części przypadający na udział nabyty w 2008 r. podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadami opodatkowania określonymi w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Podatek dochodowy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku, o czym stanowi art. 30e ust. 1 i ust. 4 tejże ustawy.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości i praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Reasumując, 1/2 przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (działki), odpowiadającego udziałowi nabytemu w 1991 r. nie jest źródłem przychodu, a tym samym w ogóle nie podlega opodatkowaniu, ponieważ minął okres 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei przychód z tytułu odpłatnego zbycia w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2008 r. do majątku osobistego (1/2) podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadami ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych w brzmieniu obowiązujących na dzień 31 grudnia 2008 r.

W związku z powyższym stanowiska wnioskodawcy nie można było uznać w całości za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.