IBPBII/2/415-524/10/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 19 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z najmu - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni zawarła w marcu 2010 r. umowę o najem lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Najem opodatkowany został ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

Na postawie zapisów w umowie najmu najemca zobowiązany jest do płacenia czynszu w kwocie 900 zł oraz opłat stałych na rzecz wspólnoty mieszkaniowej (zaliczka na zarządzanie, zaliczka na utrzymanie części wspólnych, fundusz remontowy) i opłat stałych związanych z mediami i wywozem śmieci na podstawie naliczeń czynszu przez wspólnotę mieszkaniową w łącznej kwocie 137,70 zł. Zarówno czynsz jak i wszystkie opłaty stałe płatne są na rachunek bankowy wnioskodawczyni z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca. Ponadto umowa najmu ustala, że opłaty za media, wynikające z ich zużycia w lokalu mieszkalnym ponosi najemca. Do kosztów mediów zaliczono opłaty za prąd, wodę zimną, wodę ciepłą i centralne ogrzewanie. Wysokość opłat (woda zimna, woda ciepła, centralne ogrzewanie) wynika z naliczeń wspólnoty mieszkaniowej oraz z faktury VAT od dostawcy energii elektrycznej. Stroną umów na dostawę tych mediów jest wnioskodawczyni. W umowie zastrzeżono, że rozliczenie opłat za media będzie następowało w okresach miesięcznych gotówką do 10-tego dnia każdego miesiąca według stanu bieżącego zużycia. W kwietniu 2010 r. najemca wpłacił 900 zł (czynsz) + 137,70 zł (opłaty stałe) + 149,18 zł (opłaty za zużyte media).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka kwota podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych. Czy będzie to tylko kwota stanowiąca równowartość określonego umową czynszu miesięcznego (900 zł) oraz opłat stałych (137,70 zł), czy może kwota obejmująca również opłaty za zużyte media.

Zdaniem wnioskodawczyni, podstawą opodatkowania jest kwota czynszu określona w umowie wraz z opłatami stałymi (900 zł + 137,70 zł). Wpłacane przez najemcę kwoty opłat za media, których ponoszenie zostało zastrzeżone w umowie, odrębnie od kwoty czynszu, pozostają obojętne podatkowo. Nie wpływają one na wysokość zobowiązania podatkowego. Podstawą ustalenia wysokości przychodu z najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu i opłat stałych. Otrzymywany czynsz i opłaty stałe są przysporzeniem majątkowym podatnika, a tym samym stanowią przychód w rozumieniu podatkowym.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wnioskodawczynię nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (opłaty za wodę, centralne ogrzewanie, energię), jeżeli z umowy wynika, że najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia. Opłaty te nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż wnioskodawczyni sama dokonuje opłat za media zużyte przez najemcę, a najemca dokonuje zwrotu tych opłat gotówką wnioskodawczyni.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami - w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy - z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz uiszczany w spółdzielni lub wspólnocie mieszkaniowej, opłaty za wodę, energię, gaz, itp.), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni wybrała formę opodatkowania uzyskiwanych przychodów z tytułu najmu na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny. W umowie z najemcą określone jest, że najemca będzie uiszczać czynsz za wynajem (rozumiany jako wynagrodzenie za oddanie przedmiotu najmu w używanie) oraz opłaty stałe (zaliczka na zarządzanie, utrzymanie części wspólnych, fundusz remontowy) na rzecz wspólnoty mieszkaniowej. Dodatkowo, zgodnie z zawartą umową najmu, najemca będzie ponosić zwykłe koszty utrzymania lokalu tj. koszty mediów, wynikających z ich zużycia (za energię elektryczną i cieplną oraz wodę).

W związku z powyższym, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego uznać należy, iż jedynie określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wnioskodawczyni jako wynajmującej, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności z tytułu opłat stałych (należnych wspólnocie mieszkaniowej) jak i opłat eksploatacyjnych wynikających ze zużycia mediów (należnych usługodawcom), do których zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla wnioskodawczyni.

W zakresie uiszczania opłat dodatkowych (stałych i eksploatacyjnych) wnioskodawczyni pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a wspólnotą mieszkaniową i usługodawcami. W związku z tym opłaty te nie będą stanowić u wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowie najmu kwota czynszu, jako wynagrodzenia otrzymanego przez wnioskodawczynię za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

Stosownie do powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.