IBPBII/2/415-521/10/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 19 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części przeznaczonego na spłatę kredytu refinansowego - jest nieprawidłowe,

W dniu 19 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części przeznaczonego na spłatę kredytu refinansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2004 r. wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny położony w R., na zakup którego w dniu 13 marca 2003 r. został zaciągnięty kredyt mieszkaniowy w Banku w wysokości 35.500 CHF.

W dniu 20 lutego 2005 r. został zaciągnięty kredyt na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego udzielonego w innym banku na cel budownictwa mieszkaniowego (zakup lokalu mieszkalnego od inwestora budowlanego), pokrycie opłat związanych z jego spłatą zaś pozostałą kwotę wnioskodawczyni mogła przeznaczyć na dowolny cel. Kwota kredytu wyniosła 45.120 CHF z czego 32.040 CHF przypadło na spłatę kredytu mieszkaniowego.

Sprzedaż mieszkania nastąpiła w dniu 14 stycznia 2008 r. Następnie kwota uzyskana ze sprzedaży mieszkania położonego w R. została wydatkowana w ciągu dwóch lat na budowę własnego budynku mieszkalnego oraz na spłatę kredytu refinansowanego (zaciągniętego w celu spłaty kredytu mieszkaniowego, którym obciążona była nieruchomość położona w R.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zaciągnięcie kredytu refinansowego w celu spłaty kredytu budowlano-hipotecznego stanowi wydatkowanie środków finansowych na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 r., a w związku z czym środki pochodzące z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przeznaczone na spłatę kredytu refinansowanego są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy w związku z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Zdaniem wnioskodawczyni, spłata kredytu refinansowego zaciągniętego w celu umożliwienia bezproblemowej sprzedaży mieszkania powinna zostać uznana za element obniżający przychód uzyskany z odpłatnego zbycia mieszkania a mający wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 r. wolne od podatku dochodowego są przychody przeznaczone na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Zgodzić się należy, iż zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z utrwalonym orzecznictwem sądowym, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji tzw. ulga mieszkaniowa podobnie jak wszelkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiącej, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że przy stosowaniu ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Zastosowanie bowiem może mieć jedynie wykładnia językowa (literalna). Jednakże wykładnia językowa nie zawiera w sobie nakazu dokonywania zawężania znaczenia określonych zdań.

Literalnie więc owe przepisy należy czytać następująco: wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych w części wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na cel mieszkaniowy, np. na nabycie na terytorium Polski budynku mieszkalnego. Wystarczy więc, aby podatnik dokonał spłaty nie jakiegoś konkretnego, ściśle oznaczonego kredytu, lecz kredytu przy pomocy którego realizuje, czy też zrealizował cel mieszkaniowy. W ten sposób podatnik wypełni hipotezę przepisu ustanawiającego ulgę mieszkaniową.

Należy również uznać, iż racjonalizm ustawodawcy przejawia się głównie w odpowiednim doborze słów i określeń zawartych w aktach prawnych tak, aby czytając dany przepis można z niego wyłonić istotę oraz zakres obowiązków i uprawnień będących udziałem adresatów przepisów prawa.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy nie wprowadził precyzyjnego określenia kategorii pożyczek i kredytów, których spłata ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości w warunkach art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym byłaby związana ze zwolnieniem podatkowym. Gdyby racjonalnie ustawodawca chciał, aby ze zwolnienia podatkowego korzystały jedynie kredyty zaciągnięte na zakup mieszkania czy wybudowanie domu użyłby sformułowania "bezpośrednio przeznaczonego na". Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają jedynie aby kredyt był zaciągnięty w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych i to jedyny określony przez ustawodawcę warunek.

Najważniejszym wydaje się z punktu widzenia uzyskania prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23 lit. e) ustawy inwestycyjny charakter zaciągniętego kredytu, przemawiający za tym, iż głównym celem jest uzyskanie określonego prawa rzeczowego do własnego lokalu mieszkalnego. W tym znaczeniu nie może być prawa do zmiany charakteru kredytu tylko dlatego, iż został on zaciągnięty w celu spłaty kredytu mieszkaniowego - jego cel nadal jest ten sam i ma służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Żaden rozsądny uczestnik obrotu nie zaciąga kredytu bez przyczyny gospodarczej, a następnie kredytu refinansującego w oderwaniu od celu, dla którego zaciągnięto pierwotny kredyt. Nie można więc twierdzić, że kredyt refinansowy nie realizuje celów mieszkaniowych, a realizuje cel w postaci spłaty uprzednio zaciągniętego kredytu, albowiem spłata kredytu sama w sobie nie stanowi żadnego celu gospodarczego, lecz jest immanentnie związana z ostatecznym celem gospodarczym realizowanym przy pomocy środków finansowych pochodzących z kredytu. Skoro zaś celem tym jest cel mieszkaniowy nie sposób twierdzić, iż kredyt refinansowy nie realizuje celów mieszkaniowych.

Z analizy przytoczonych wyżej przepisów wynika, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży na spłatę kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe przed dniem uzyskania tych przychodów.

Oznacza to, że do skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędnym jest zaciągnięcie kredytu przed dniem uzyskania przychodu i wydatkowania go nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży zgodnie ze złożonym oświadczeniem.

Innych ograniczeń ten przepis nie zawiera, jak również nie precyzuje czy kredyt ma być zaciągnięty w jednym banku wymagając jedynie aby był on pobrany na cele mieszkaniowe przed dniem uzyskania przychodów ze sprzedaży. Z przepisu tego zatem nie można wyprowadzić wniosku, że kredyt refinansowy zaciągnięty przed uzyskaniem przychodu, na spłatę wcześniej pobranego kredytu budowlano-hipotecznego traci przymiot kredytu o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy.

Na poparcie własnego stanowiska wnioskodawczyni wskazała wyroki:

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 489/06 oraz z dnia 14 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1818/07,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 71/07,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 703/09.

Reasumując należy z całą stanowczością stwierdzić, iż do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy, niezbędnym jest zaciągniecie kredytu przed dniem uzyskania przychodu i wydatkowanie go, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży zgodnie ze złożonym oświadczeniem. Innych ograniczeń ten przepis ustawy nie zawiera, jak również nie precyzuje czy kredyt ten ma być zaciągnięty w jednym banku wymagając, aby był on pobrany na cele mieszkaniowe przed dniem uzyskania przychodów ze sprzedaży. Z przepisu tego nie można wyprowadzić wniosku, że kredyt refinansowy, zaciągnięty przed uzyskaniem przychodu, na spłatę wcześniej pobranego kredytu budowlano-hipotecznego traci przymiot kredytu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m.in.:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w tej ustawie, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni w 2004 r. nabyła lokal mieszkalny, na zakup którego zaciągnęła w dniu 13 marca 2003 r. kredyt mieszkaniowy. Z kolei w dniu 20 lutego 2005 r. wnioskodawczyni zaciągnęła w innym banku kredyt na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego oraz pokrycie opłat związanych z jego spłatą. W dniu 14 stycznia 2008 r. wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny nabyty w 2004 r. a tak uzyskany przychód przeznaczyła w części na spłatę kredytu refinansowego a w części na budowę budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym wątpliwości wnioskodawczyni budzi kwesta związana z możliwością przeznaczenia tak uzyskanego przychodu na spłatę kredytu refinansowego, zaciągniętego w celu spłaty kredytu zaciągniętego na nabycie zbywanego lokalu mieszkalnego.

W myśl art. 28 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 r. podatek z odpłatnego zbycia m.in. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Zasada, o której mowa w ust. 2, nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e) (art. 28 ust. 2a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu przed 1 stycznia 2007 r. wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,

* na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne - własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

* na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Wyliczenie zawartych w ww. przepisie wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 32 i 32a nie mają zastosowania, jeżeli przychód ze sprzedaży lub zamiany jest wydatkowany na:

Jeżeli nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e), podatek jest płatny najpóźniej następnego dnia po upływie terminów określonych w tym przepisie wraz z odsetkami naliczanymi:

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnień wynikających z powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. - jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży) przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalengo na wskazane w ustawie cele mieszkaniowe, w tym m.in. na spłatę kredytu (lub pożyczki) zaciągniętego na cele mieszkaniowe. Przy czym należy podkreślić, że z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy jasno wynika, iż kredyt, na którego spłatę został przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego musi być kredytem zaciągniętym na cele mieszkaniowe, co z kolei powinno wynikać z treści umowy kredytowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni w dniu 20 maja 2005 r. zawarła umowę kredytu przeznaczonego m.in. na spłatę kredytu na cele mieszkaniowe zaciągniętego w dniu 13 marca 2003 r. w kwocie 35.500 CHF.

Katalog zawierający cele, na które musi być zaciągnięty kredyt lub pożyczka, aby przysługiwało podatnikowi z mocy ustawy zwolnienie przedmiotowe, wymieniony w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty. Należy zatem uznać, że zwolnienie to nie dotyczy przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), a wydatkowanych na spłatę kredytu czy pożyczki zaciągniętych na inne cele, niż wymienione w ww. przepisie, w tym również na spłatę kredytu refinansowego czyli kredytu, który zostaje zaciągnięty na spłatę innego kredytu.

W tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, iż kredyt refinansowy zaciągnięty został na spłatę kredytu zaciągniętego wcześniej na cele mieszkaniowe. Wnioskodawczyni nie dokonała bowiem spłaty kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe, lecz spłaty kredytu zaciągniętego na spłatę kredytu. Takiego zaś przeznaczenia środków nie przewiduje art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy.

A zatem brak jest postaw prawnych do twierdzenia, iż zwolnienie to obejmuje również sytuacje wskazaną przez wnioskodawczynię w opisie stanu faktycznego oraz do dokonywania rozszerzającej wykładni przedmiotowego przepisu prawa traktującego o zwolnieniach podatkowych.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz utrwalonym orzecznictwem sądowym, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

W konsekwencji tzw. ulga mieszkaniowa podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że przy stosowaniu ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Zastosowanie bowiem może mieć jedynie wykładnia językowa (literalna).

Dlatego też twierdzenie wnioskodawczyni, że skoro dopuszczalne jest posługiwanie się wykładnią językową, to wykładnia przepisu inna niż przez nią zaproponowana będzie wykładnią zawężającą - nie jest zasadne.

Organ raz jeszcze zauważa, że wykładnia językowa ma na celu ustalenie znaczenia i zakresu wyrażeń tekstu prawnego ze względu na język, w którym zostały sformułowane. Tym samym nie polega ona na zawężaniu znaczenia określonych zdań, ale nie daje też podstaw do dokonywania interpretacji wychodzącej poza zakres znaczenia ustalonego w wyniku przeprowadzenia wykładni literalnej. Tak więc stosowanie wykładni rozszerzającej jest zabronione.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż część przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego, wydatkowana na spłatę kredytu refinansowego, nie podlega zwolnieniu od opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.