IBPBII/2/415-49/11/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 13 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 21 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi wniosku, pismem z dnia 8 lutego 2011 r. Znak: IBPB II/2/415-49/11/MM wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 21 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2001 r. wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła aktem notarialnym działkę wraz z nieruchomością. W 2007 r. małżonkowie dokonali rozdziału majątkowego na podstawie aktu notarialnego. W akcie notarialnym napisano, iż wnioskodawczyni i jej mąż wartość przedmiotowego majątku wspólnego podają na kwotę w sumie 2.000.000 zł. Małżonkowie zapewnili, że podział majątku wspólnego obejmuje cały majątek, który był objęty majątkową wspólnotą ustawową (łącznie z przedmiotową działką i nieruchomością) ponadto, że nie ma między nimi żadnych pretensji z tytułu wyrównania przysporzeń, poniesionych nakładów czy z innego stosunku, że nie mają wierzycieli do rozliczenia oraz, że dokonany przez nich podział majątku wspólnego jest ekwiwalentny do poniesionych nakładów. Po podziale majątku wnioskodawczyni stała się właścicielem działki i nieruchomości, którą w grudniu 2010 r. sprzedała.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni wyjaśniła, że przedmiotem podziału majątku wspólnego były:

W wyniku podziału wnioskodawczyni otrzymała składniki majątku z pkt a), b), c), d), na łączną sumę 1.000.000 zł. Składniki majątku z pkt e), f), g), których wartość również była szacowana na 1.000.000 zł, otrzymał mąż wnioskodawczyni.

Podział majątku odbył się pod wypływem zgodnego oświadczenia, że dokonany jest bez spłat i dopłat dla żadnej ze stron. W akcie notarialnym małżonkowie oświadczyli, że dokonany przez nich podział majątku wspólnego jest ekwiwalentny do poniesionych nakładów. Podział majątku wspólnego odbył się bez udziału rzeczoznawcy, tylko w oparciu o własną wycenę rynkową, jaka obowiązywała na dzień spisywania umowy podziału majątku wspólnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wnoskdoawczyni winna zapłacić podatek od sprzedaży działki wraz z nieruchomością... A jeżeli tak, to jaki podatek i kiedy.

Zdaniem wnioskodawczyni, nie powinna zapłacić żadnego podaktu, gdyż weszła w posiadanie przedmiotowej nieruchomości i działki w 2001 r. W 2007 r. podczas rozdzielności majatkowej, która była ekwiwalentna, majątek został podzielony równo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie m.in. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższe wskazuje, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego przez wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, iż w 2001 r. wnioskodawczyni razem z mężem nabyła nieruchomość. Następnie w wyniku zawartej w 2007 r. umowy o podział majątku wspólnego przedmiotowa nieruchomość stała się wyłączną własnością wnioskodawczyni.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawowa ma charakter współwłasności łącznej (bezudziałowej). Ustanie współwłasności małżeńskiej powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych i od tego momentu dopuszczalne jest zniesienie współwłasności.

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Mając jednak na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli podział majątku jest ekwiwalenty w naturze lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział majątku nie jest ekwiwalenty w naturze lub wartość otrzymanej nieruchomości lub prawa przekracza udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

Stąd wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) - jak też stan jej majątku osobistego. Powyższych ustaleń należy bezwzględnie dokonać w oparciu o obiektywne kryteria czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dniu zawarcia umowy, na mocy której doszło do podziału majątku dorobkowego małżonków, a nie według subiektywnego przekonania małżonków.

W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawczyni wskazała, że podział majątku wspólnego był ekwiwalentny do poniesionych nakładów dla każdej ze stron, odbył się bez spłat i dopłat, a każda ze stron otrzymała majątek o takiej samej wartości. Podział majątku wspólnego odbył się bez udziału rzeczoznawcy, w oparciu o własną wycenę rynkową jaka obowiązywała na dzień spisywania umowy podziału majątku wspólnego.

Jeśli zatem dokonana przez małżonków wycena dzielonego majątku faktycznie odpowiadała rzeczywistej wartości rynkowej dzielonego majątku i tym samym wartość otrzymanych przez wnioskodawczynię składników majątkowych w wyniku podziału tego majątku rzeczywiście mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku dorobkowym małżeńskim i poza ten udział nie wykracza, to za datę nabycia sprzedanej nieruchomości należy przyjąć 2001 r. W konsekwencji przychód z tytułu zbycia przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegać w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

W przeciwnym wypadku, czyli w sytuacji gdyby wskutek podziału majątku wspólnego wnioskodawczyni w rzeczywistości otrzymała majątek o wyższej wartości niż jej mąż, to wówczas nadwyżka wartości otrzymanego w 2007 r. przez wnioskodawczynię majątku ponad wartość udziału jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym stanowiłby nowe nabycie. Przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi o jaki został przekroczony udział wnioskodawczyni w majątku wspólnym stanowiłby źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Reasumując, o ile zatem twierdzenie wnioskodawczyni, że zarówno wartość majątku przyznanego jej jak i mężowi wynosi 1.000.000 zł jest zgodne z prawdą, to za datę nabycia nieruchomości, która jej przypadła w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć 2001 r. Tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, iż okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy w dniu sprzedaży ww. nieruchomości już upłynął.

Jednocześnie Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.