IBPBII/2/415-460/09/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 12 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dopłat przyznanych przez pracodawcę na pokrycie części lub całości kosztów kursów - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dopłat w zakresie dopłat przyznanych przez pracodawcę części na pokrycie części lub całości kosztów kursów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione m.in. następujące zdarzenie przyszłe:

Pracownicy wnioskodawcy, po uzyskaniu zgody dyrektora generalnego, uzyskują dopłatę w zakresie pokrycia całości lub części kosztów kursów o czasie trwania krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych,

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy świadczenia, o których mowa podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też przeciwnie, są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, do powyższych świadczeń nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 7 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Artykuł 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Z wyżej cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać na podstawie zawartej umowy bądź wypłaty mającej związek z faktem wykonywania przez niego pracy.

Dofinansowanie przyznane przez pracodawcę na dokształcanie stanowi przychód ze stosunku pracy. Jednakże po spełnieniu określonych warunków przychód taki może być zwolniony z opodatkowania.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "odrębne przepisy" obejmuje cały szereg aktów prawnych, z których wynika prawo pracownika do otrzymywania od pracodawcy świadczeń w związku z podnoszeniem swych kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego.

Do odrębnych przepisów, o których mowa wyżej należy m.in. rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.).

Natomiast katalog pozaszkolnych form dokształcania osób dorosłych wymieniony został w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełnienia przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216).

Zgodnie z tym przepisem uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

Ust. 2 tegoż artykułu stanowi, że kurs jest pozaszkolną formą kształcenia, o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

Zauważyć należy, iż powyższe rozporządzenie zostało wydane na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572) i dotyczy form kształcenia osób dorosłych wyłącznie na poziomie wynikającym z tej ustawy. Jego regulacje nie obejmują swym zakresem zagadnienia podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez osoby dorosłe będące pracownikami realizowanych w różnorodnych formach o charakterze pozaszkolnym przez szerokie i zróżnicowane grono podmiotów na podstawie innych przepisów.

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuację, gdy kursy są niezbędne dla wykonywania zadań powierzonych pracownikom i integralnie związane z wykonywaną przez nich pracą np. szkolenie z nowej wersji programu komputerowego dla pracownika, który używa w pracy tego programu i pracownicy uczestniczący w nich na podstawie polecenia służbowego. Jeżeli zatem uczestnictwo w tych formach dokształcania jest niezbędne do wykonywania powierzonej pracy lub ewentualnie jest związane z dokształcaniem celem uzupełnienia kwalifikacji w związku z zakresem obowiązków pracowniczych, to koszty z nimi związane ponoszone przez wnioskodawcę nie będą stanowić dla tego pracownika przychodu ze stosunku pracy.

Natomiast, jeśli koszt szkolenia pracownika zostanie poniesiony przez pracodawcę, ale nie będą to szkolenia i kursy podnoszące kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności wykonywania bieżącej pracy, to koszty ponoszone przez zakład pracy na to szkolenie, stanowią przychód pracownika w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z powołanym powyżej rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r.

Rozporządzenie to określa rodzaj i zakres świadczeń przysługujących pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe i poziom wykształcenia ogólnego w formach szkolnych i pozaszkolnych, zarówno tych organizowanych na podstawie rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. jak i tych które mogą być organizowane na podstawie innych niż system oświaty przepisów.

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia ww. z 12 października 1993 r., pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych (m.in. kursy) na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej:

* zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu,

* urlop szkoleniowy na udział w obowiązkowych zajęciach oraz zwolnienie z części dnia pracy w określonym wymiarze, płatne według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.

Pracownikowi podejmującemu naukę w formach pozaszkolnych bez skierowania może być udzielony urlop bezpłatny i zwolnienie z części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia w wymiarze ustalonym na zasadzie porozumienia między zakładem pracy i pracownikiem. (§ 11 ww. rozporządzenia)

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż pracownicy wnioskodawcy uczestniczyć będą w różnego rodzaju kursach, a pracodawca pokrywa im w całości lub części ponoszone koszty. Jeżeli kursy te będą niezbędne do realizacji zadań wynikających z opisu zawodu, dofinansowanie to przyznane zostanie zgodnie z powołanym rozporządzeniem oraz odbywać się będzie w formach pozaszkolnych (kursy) na podstawie skierowania zakładu pracy, to będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy.

W przypadku, gdy kursy będą organizowane na podstawie cyt. rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., wymaganym jest aby czas ich trwania nie był krótszy niż 30 godzin zajęć edukacyjnych.

Natomiast dofinansowanie dokształcania i doskonalenia odbywanego w formach pozaszkolnych bez skierowania pracodawcy stanowić będzie przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Za nieprawidłowe uznaje się więc stanowisko wnioskodawcy, iż do powyższych świadczeń nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.