IBPBII/2/415-449/14/ŁCz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2014 r. (data otrzymania 2 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w wykonaniu zapisu testamentowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 maja 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w wykonaniu zapisu testamentowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rezydentem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega opodatkowaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej od całości uzyskiwanych przez siebie dochodów. W dniu 7 czerwca 2006 r. zmarła Z.S., która pozostawiła po sobie testament. W treści tego testamentu - na podstawie art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego - spadkodawca ustanowił zapis testamentowy na rzecz Wnioskodawcy, mocą którego zobowiązał spadkobierców ustawowych do wydania na rzecz Wnioskodawcy wchodzącego w skład spadku spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr 47. Spadkobiercami ustawowymi po spadkodawcy byli I.S. oraz L.S.-M. Powyższe zostało stwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z 26 czerwca 2007 r. W posiadanie powyżej opisanego lokalu Wnioskodawca wszedł w czerwcu 2006 r. Spadkobiercy zgodnie z przepisami prawa podatkowego złożyli do właściwego naczelnika urzędu skarbowego odpowiednie deklaracje w podatku od spadków - deklaracje SD-3. W treści deklaracji spadkobiercy wpisali wartość spadku oraz wartość obciążającego go, powyżej opisanego zapisu na rzecz Wnioskodawcy. W dniu 5 marca 2008 r. Wnioskodawca złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego deklarację - zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (druk SD-3). W treści deklaracji Wnioskodawca ujawnił wartość powyżej opisanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na kwotę 275 000,00 zł. W roku podatkowym Wnioskodawca zapłacił podatek od spadków i darowizn - z tytułu zapisu testamentowego - kwotę 31 305,00 zł. W konsekwencji Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał 3 kwietnia 2009 r. pisemną zgodę na przeniesienie przez spadkobierców powyżej opisanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na rzecz Wnioskodawcy (co miało nastąpić w wykonaniu zapisu testamentowego). Aktem notarialnym z 15 kwietnia 2009 r. sporządzonym przed notariuszem spadkobiercy I.S. oraz L.S.-M. przenieśli na rzecz Wnioskodawcy spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Z kolei aktem notarialnym z 12 września 2011 r. Wnioskodawca sprzedał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego za cenę 270 000,00 zł. Cena została przez nabywców zapłacona Wnioskodawcy w całości.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży 12 września 2011 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a to na podstawie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b w zw. z art. 30e ust. 1 i 2 i w zw. z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też tak uzyskany przychód jest wolny od opodatkowania tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży 12 września 2011 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a to na podstawie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b w zw. z art. 30e ust. 1 i 2 i w zw. z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej ustawą "p.d.o.f."), albowiem osiągnięty w ten sposób przez Wnioskodawcę przychód jest wolny od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy p.d.o.f. stanowi, że źródłem przychodu jest odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa. Wnioskodawca wchodząc w posiadanie w czerwcu 2006 r. lokalu, które stanowi spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu mieszkalnego, a to w wyniku wydania mu go przez spadkobierców, którzy zobowiązani byli wydać mu ten lokal z uwagi na treść ustanowionego w testamencie zapisu, w istocie nabył w tym czasie to prawo (czerwiec). Fakt posiadania przez Wnioskodawcę lokalu od czerwca 2006 r., brak kwestionowania przez spadkobierców tytułu prawnego Wnioskodawcy do lokalu, jak i późniejsze prawne usankcjonowanie tego stanu rzeczy oświadczeniem spadkobierców z 15 kwietnia 2009 r. (aktem notarialnym) świadczy, że w istocie rzeczy Wnioskodawca nabył prawo do lokalu w czerwcu 2006 r. Ustawa p.d.o.f. nie zawiera legalnej definicji "nabycia". W tej sytuacji do zdefiniowania tego terminu należy posłużyć się ogólnie przyjętą definicją tego wyrazu. Definicja słownika języka polskiego (...) - jedna z dwóch definicji tego wyrazu - stanowi, że nabycie to "zyskanie czegoś, zdobycie". W tym kontekście Wnioskodawca "zyskał"/"zdobył" prawo do tego lokalu wraz z otwarciem spadku (z kolei otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy). W tej bowiem chwili wymagalne stało się roszczenie Wnioskodawcy do spadkobierców o złożenie oświadczenia w formie aktu notarialnego o przeniesieniu na Wnioskodawcę tego prawa, w tej chwili pojawiła się prawna, skonkretyzowana ekspektatywa uzyskania tego prawa przez Wnioskodawcę, w końcu z tą chwilą na podstawie zapisu (nie kwestionowanego nigdy przez spadkobierców) Wnioskodawca wszedł w posiadanie lokalu. Z kolei fakt, że spadkobiercy ostatecznie byli w stanie usankcjonować stan prawny (zgodnie z treścią obciążającego ich zapisu) dopiero w 2009 r. (vide: akt notarialny z 15 kwietnia 2009 r.) nie powinien mieć w sprawie przesądzającego znaczenia. Konieczność przeprowadzenia odpowiednich spadkowych procedur sądowych i związana z nimi przewlekłość nie może powodować ujemnych skutków prawno-podatkowych dla Wnioskodawcy. Formalnoprawne przeniesienie na Wnioskodawcę prawa do lokalu możliwe było dopiero po zakończeniu tych procedur sądowych, uzyskaniu odpowiedniego postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, zapłacie przez Wnioskodawcę podatku od spadków i darowizn z tytułu zapisu oraz uzyskaniu odpowiedniej zgody Naczelnika Urzędu Skarbowego na przeniesie na Wnioskodawcę prawa do lokalu. Powyższe procedury bez winy Wnioskodawcy przeciągały się w czasie pomimo, że Wnioskodawca przez cały ten okres był w posiadaniu tego lokalu jako uprawniony z tytułu zapisu. Z tej przyczyny należy stwierdzić, że dla celów prawnopodatkowych słusznym jest uznanie, że Wnioskodawca nabył w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy p.d.o.f. lokal w czerwcu 2006 r. W związku z tym jego zbycie, które nastąpiło w 2011 r. zostało dokonane później aniżeli pięć lat od końca roku, w którym Wnioskodawca nabył opisany lokal. Z tej przyczyny Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zbycia tego lokalu na rzecz osób trzecich w 2011 r. bowiem zbycie takie z uwagi na okres, jaki upłynął od czerwca 2006 r. do września 2011 r. powoduje, że takie zbycie wolne jest opodatkowania p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższej regulacji prawnej należy wyjaśnić, że w przypadku odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tego prawa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spadek po zmarłym 7 czerwca 2006 r. spadkodawcy odziedziczyli I.S. oraz L.S.-M. Tytułem zapisu testamentowego spadkodawca zobowiązał spadkobierców do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. W dniu 15 kwietnia 2009 r. aktem notarialnym spadkobiercy I.S. i L.S.M. przenieśli na rzecz Wnioskodawcy spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca sprzedał otrzymane prawo 12 września 2011 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi moment nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Jego zdaniem opisane prawo nabył z chwilą śmierci spadkodawcy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego. Zauważyć należy, że pomiędzy prawem podatkowym a cywilnym istnieje wiele powiązań, wynikających chociażby z faktu, że następstwa zdarzeń bądź czynności prawnych związanych z określonymi instytucjami prawa cywilnego wywołują również skutki wynikające z prawa podatkowego. Jeżeli zatem określone pojęcia nie są odmiennie zdefiniowane dla celów prawa podatkowego, to należy je - biorąc poda uwagę fakt, że obie gałęzie prawa (cywilne i podatkowe) składają się na jeden system prawa - interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne.

Księga IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) reguluje przejście majątku, a więc praw i obowiązków majątkowych zmarłego, na inne osoby fizyczne i prawne.

Zgodnie z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Treści art. 925 Kodeksu cywilnego jednoznacznie wskazuje, że z chwilą śmierci spadek nabywa wyłącznie spadkobierca.

Z działu III Księgi IV Kodeksu cywilnego - Zapis i polecenie - wynika, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania. I tak - zgodnie z art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego - spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis zwykły). Z pierwszego zdania art. 970 Kodeksu cywilnego wynika, że w braku odmiennej woli spadkodawcy zapisobierca może żądać wykonania zapisu niezwłocznie po ogłoszeniu testamentu. W myśl natomiast art. 982 ww. Kodeksu - spadkodawca może w testamencie włożyć na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

Z uwagi na powyższe wyjaśnienia należy zaakcentować, że zarówno zapis, jak i polecenie testamentowe, jest rozrządzeniem testamentowym i nie stanowi nabycia w drodze spadku. Osoba na rzecz, której ustalono zapis lub polecenie nie nabywa spadku nawet, gdy przedmiotem zapisu lub polecenia jest rzecz należąca do spadku. Prawo własności do określonego przedmiotu nabywane jest dopiero z chwilą wykonania zapisu lub polecenia testamentowego. Nabyciem w drodze spadku jest bowiem wyłącznie nabycie spadku przez spadkobiercę co wynika bezpośrednio z treści art. 925 Kodeksu cywilnego. Brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych aby dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych pojęcie to definiować inaczej niż jest ono regulowane w przepisach Kodeksu cywilnego. Spadkobierca i zapisobierca nie są pojęciami tożsamymi.

Mając zatem na uwadze przywołane powyżej uregulowania prawne jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że nabycia na podstawie zapisu nie można utożsamiać z nabyciem w drodze spadku. Sam zapis nie stanowi tytułu do nabycia przedmiotu zapisu z chwilą nabycia spadku, nie stanowi też nabycia z chwilą wydania zapisobiercy przedmiotu spadku. Jeżeli spadkodawca zapisał w testamencie rzecz dla oznaczonej osoby (zapisobiercy), to z chwilą otwarcia spadku (śmierć spadkodawcy) zapisobierca nie staje się właścicielem tej rzeczy; ma tylko wierzytelność (roszczenie) o przeniesienie prawa własności zapisanej rzeczy. Do przeniesienia na zapisobiercę prawa własności niezbędna jest zatem umowa przenosząca prawo własności pomiędzy spadkobiercą a zapisobiercą, przy czym w przypadku nieruchomości powinna to być umowa w formie aktu notarialnego, jak tego wymagają art. 156 i 158 Kodeksu cywilnego. Nie jest prawidłowym utożsamiania wydania przedmiotu zapisu z nabywaniem prawa własności. O dacie nabycia lokalu mieszkalnego w drodze zapisu nie decyduje w żadnym wypadku jedynie samo wydanie. Z tego też względu, w opisanym we wniosku stanie faktycznym skutki odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego należy wiązać z momentem wykonania zapisu czyli momentem kiedy w formie aktu notarialnego przeniesiono na Wnioskodawcę w drodze zapisu testamentowego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego tj. z 2009 r., a nie z momentem otwarcia spadku tj. dniem śmierci testatora, czy też z momentem wydania Wnioskodawcy tego prawa. Powyższe stanowisko Organu znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, np. w wyroku WSA w Krakowie z 27 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 1820/10 oraz w innych w nim przywołanych.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, że dokonane w 2011 r. przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na brak upływu pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Oceniając skutki podatkowe sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - w myśl art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d ustawy, gdyż spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu mieszkalnego zostało nabyte przez Wnioskodawcę nieodpłatnie w wyniku wykonania zapisu testamentowego. Zgodnie z tym przepisem - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, określonym zgodnie z art. 19 ustawy (wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (a zatem kwotą zapłaconego podatku od spadków i darowizn w wysokości 31 305,00 zł). Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany dochód - zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy - Wnioskodawca był zobowiązany wykazać w zeznaniu podatkowym za rok 2011.

W myśl bowiem art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy.).

Reasumując, nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nastąpiło w dniu wykonania przez spadkobierców zapisu testamentowego, a nie jak wskazuje Wnioskodawca - w dacie śmierci spadkodawcy bądź też w dacie wydania lokalu. Oznacza to, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy jest liczony dopiero od końca roku kalendarzowego 2009, a nie od końca 2006 r. W związku z powyższymi okolicznościami sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego 12 września 2011 r. jako dokonana przed upływem 5 letniego okresu, stanowi źródło przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Równocześnie nie można pozostawić bez stosownego komentarza stwierdzenia Wnioskodawcy wywiedzionego w jego stanowisku, że (...) Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zbycia tego lokalu na rzecz osób trzecich w 2011 r. bowiem zbycie takie z uwagi na okres, jaki upłynął od czerwca 2006 r. do września 2011 r. powoduje, że takie zbycie wolne jest opodatkowania p.d.o.f. Zauważyć tutaj należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakładają obowiązek zapłacenia podatku od sprzedaży nieruchomości lub praw, o ile sprzedaż ta - co do zasady - następuje w terminie 5-ciu lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie. Skoro okres należy liczyć od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie, to rok w którym dokonano zbycia nie jest uwzględniany w liczeniu 5-letniego terminu. Tym samym, jeżeli przykładowo nabycie nieruchomości lub praw nastąpiło w 2009 r. (jak w niniejszej sprawie), to zbycie nieruchomości dopiero od 1 stycznia 2015 r. nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem w niniejszej sprawie nawet gdyby nabycie lokalu mieszkalnego przez zapisobiercę nastąpiło 7 czerwca 2006 r., to sprzedaż 12 września 2011 r. i tak stanowiłaby źródło przychodu podlegające opodatkowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.