IBPBII/2/415-429/14/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 22 kwietnia 2014 r. (data otrzymania 25 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 kwietnia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Rodzice Wnioskodawcy byli współwłaścicielami małego gospodarstwa i drewnianego domu. W 1996 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, a sprawa spadkowa po nim została przeprowadzona w 2000 r. Zgodnie z postanowieniem Sądu połowa należąca do ojca została podzielona w następujący sposób: matka Wnioskodawcy otrzymała udział 4/16 natomiast Wnioskodawca i jego trzech braci udziały po 3/16.

W 2011 r. zmarła matka Wnioskodawcy, a w 2012 r. zginął jeden z braci, który był bezdzietnym kawalerem. W 2013 r. zostało przeprowadzone na jednej rozprawie sądowej postępowanie spadkowe po obydwu zmarłych. Zgodnie z ustawą wszyscy trzej spadkobiercy mieli zasądzone równe części. Tak więc spadkobiercy stali się współwłaścicielami gospodarstwa i budynku w udziale 1/3 każdy.

W lutym 2014 r. przed upływem pięciu lat spadkobiercy sprzedali cały spadek za kwotę 102.000 zł. Tak więc każdy ze spadkobierców otrzymał 34.000 zł.

Wnioskodawca wraz z małżonkiem był właścicielem domu, lecz we wrześniu 2013 r. małżonkowie przekazali dom aktem darowizny córce w zamian za dożywotnią służebność na parterze domu. Z uwagi na to, że budynek ma już ponad 30 lat wymaga generalnego remontu. Pieniądze ze sprzedaży spadku Wnioskodawca chce przeznaczyć na remont części domu należącej do niego i jego małżonka.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi, która przysługuje właścicielowi budynku bowiem pomimo, że choć prawnie należy on już do córki, to tak naprawdę jest to mieszkanie Wnioskodawcy aż do jego śmierci.

2. W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłacenia podatku dochodowego z odpłatnego zbycia nieruchomości, to w jakiej proporcji bądź wysokości, mając na względzie fakt, że część spadku po ojcu była już rozdysponowana przez Sąd w 2000 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacenie podatku byłoby dla niego krzywdzące. Wprawdzie nie jest już właścicielem domu ale zajmowane mieszkania na parterze domu z pewnością można nazwać lokalem mieszkalnym, gdyż Wnioskodawca jest w nich zameldowany od ponad 30 lat i tak pozostanie aż do śmierci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego uregulowania, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że rodzice Wnioskodawcy byli współwłaścicielami małego gospodarstwa i drewnianego domu. W 1996 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, a spadek po nim został podzielony w następujący sposób: matka Wnioskodawcy otrzymała udział 4/16 natomiast Wnioskodawca i jego trzech braci udziały po 3/16. W 2011 r. zmarła matka Wnioskodawcy, a w 2012 r. zginął jeden z braci, który był bezdzietnym kawalerem. W 2013 r. zostało przeprowadzone na jednej rozprawie sądowej postępowanie spadkowe po obydwu zmarłych. Zgodnie z ustawą wszyscy trzej spadkobiercy mieli zasądzone równe części. Tak więc spadkobiercy stali się współwłaścicielami gospodarstwa i budynku w udziale 1/3 każdy.

Stosownie do art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest data śmierci każdego ze spadkodawców.

Z powyższych rozważań wynika zatem, że udziały w omawianej nieruchomości Wnioskodawca nabył w spadku w różnym czasie:

* w 1996 r. w spadku po ojcu (9,37%),

* w 2011 r. w spadku po matce (15,62%),

* w 2012 r. w spadku po bracie (8,34%).

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że dokonane w 2014 r. odpłatne zbycie ww. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1996 r. w spadku po ojcu (9,37%) nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Natomiast opodatkowaniu podlega sprzedaż ww. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r. w spadku po matce oraz w 2012 r. w spadku po bracie (łącznie 23,96%), a oceniając skutki podatkowe tej sprzedaży należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - w myśl art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Zauważyć jednak należy, że jeśli Wnioskodawca poniósł takie koszty, to odliczyć będzie mógł jedynie taką ich część, która odpowiada udziałowi nabytemu w 2011 r. w spadku po matce oraz w 2012 r. w spadku po bracie, bo tylko przychód ze sprzedaży ww. nieruchomości przypadający na te udziały stanowi źródło przychodu. Pozostała część kosztów przypada na udział nabyty w 1996 r. w spadku po ojcu, którego zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu (a skoro tak, to nie generuje także kosztów).

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że - wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x (W/P)

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P - przychód ze sprzedaży.

W sytuacji gdy przychód ze sprzedaży zostanie w całości przeznaczony na własne cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy - za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania - począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie - przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych na cele mieszkaniowe wskazane m.in. w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d tej ustawy tj. na remont własnego budynku lub lokalu mieszkalnego, a nie budynku czy lokalu mieszkalnego w ogóle.

Zatem warunkiem koniecznym do skorzystania z opisanej ulgi jest wymóg posiadania prawa własności lub współwłasności do remontowanego budynku lub lokalu mieszkalnego. Ten warunek nierozerwalnie związany jest ze stwierdzeniem zawartym w cytowanym powyżej przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d w związku z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że zwolnienie przysługuje w przypadku przeznaczenia przychodu na remont własnego budynku lub lokalu mieszkalnego, przy czym przez własny budynek lub lokal, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W omawianej sprawie Wnioskodawca wskazał, że wraz z małżonkiem był właścicielem domu, lecz we wrześniu 2013 r. małżonkowie przekazali dom aktem darowizny córce w zamian za dożywotnią służebność na parterze domu. Pieniądze ze sprzedaży spadku Wnioskodawca chce przeznaczyć na remont części domu, która jak twierdzi należy do niego i jego małżonka.

Wskazać należy, że służebność osobista, w tym służebność mieszkania uregulowana w art. 301 i 302 Kodeksu cywilnego, polegająca na uprawnieniu osoby fizycznej do korzystania z cudzego budynku mieszkalnego (lokalu mieszkalnego) lub jego części, jest obciążeniem nieruchomości na rzecz indywidualnie oznaczonej osoby fizycznej. Na skutek ustanowienia służebności właściciel nieruchomości obciążonej ma obowiązek znosić w określonym zakresie korzystanie z jego nieruchomości przez osobę uprawnioną. Funkcją służebności osobistej jest zaspokojenie osobistych potrzeb uprawnionego, w związku z czym często pełni ona funkcję alimentacyjną, zawsze jednak ściśle związaną z osobą uprawnionego.

Kwestią istotną z punktu widzenia omawianej sprawy jest fakt, że służebność zaliczona została przez ustawodawcę do kategorii ograniczonych praw rzeczowych, które zasadniczo są prawami na rzeczy cudzej. W odniesieniu do nich ustawodawca precyzyjnie określa uprawnienia, jakie składają się na treść każdego z nich. Polegają one na wykonywaniu niektórych uprawnień na cudzej rzeczy (korzystaniu z niej w oznaczonym, ograniczonym zakresie), przysługujących w zwykłych warunkach właścicielowi. W takim też zakresie stanowią obciążenie prawa własności. Nigdy jednak nie posuwają się do zupełnego pozbawienia wszystkich jego uprawnień względem rzeczy, jak również nie wpływają na kwestię własności.

Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów, właściciel nieruchomości może obciążyć ją służebnością osobistą. Nie oznacza to jednak, że ustanowienie takiej służebności pozbawia go prawa własności do tej nieruchomości. Pozostaje on nadal jej właścicielem z tym, że pozwala na to, aby inna osoba z niej korzystała. Natomiast jak zostało wskazane wyżej warunkiem koniecznym do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy w związku z poniesieniem wydatków na remont budynku mieszkalnego jest to, aby podatnikowi przysługiwało prawo własności lub współwłasności do remontowanego budynku. W omawianej sprawie Wnioskodawca tylko korzysta z parteru budynku mieszkalnego na podstawie służebności. Dom należy jednak do jego córki. Oznacza to, że wydatkowanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych ze sprzedaży w 2014 r. udziału w nieruchomości (w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r. w spadku po matce oraz w 2012 r. w spadku po bracie) na remont budynku mieszkalnego, którego właścicielem jest córka Wnioskodawcy, a Wnioskodawca wyłącznie korzysta z parteru domu na podstawie ustanowionej służebności osobistej, nie uprawnia go do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dom, na remont którego Wnioskodawca zamierza wydatkować środki ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w spadku nie jest już bowiem od września 2013 r. ani jego własnością ani współwłasnością.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że dokonane w 2014 r. odpłatne zbycie omawianego udziału w nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1996 r. w spadku po ojcu (9,37%) nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. podlega sprzedaż ww. udziału w nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r. w spadku po matce oraz w 2012 r. w spadku po bracie (łącznie 23,96%). Odnosząc się do kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy zauważyć należy, że w rozpatrywanej sprawie właścicielem budynku mieszkalnego, na remont którego Wnioskodawca zamierza wydatkować uzyskany przychód, jest jego córka, która budynek ten nabyła w drodze darowizny od swoich rodziców (w tym od Wnioskodawcy). Wnioskodawca od września 2013 r. nie jest już zatem ani właścicielem, ani współwłaścicielem tego budynku, lecz mieszka w nim na podstawie ustanowionej na jego rzecz służebności mieszkania. Wnioskodawcy przysługuje zatem prawo korzystania z parteru domu, jednak dom ten jest własnością jego córki. Tym samym Wnioskodawca nie będzie remontował własnego budynku czy lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko budynek mieszkalny będący od września 2013 r. wyłączną własnością córki Wnioskodawcy. Dlatego też powyższy sposób wydatkowania przychodu nie wypełnia dyspozycji realizacji własnego celu mieszkaniowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d i ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy uznać należało zatem za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.