IBPBII/2/415-428/14/JG - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w spadku, w przypadku wydatkowania środków ze sprzedaży na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 22 kwietnia 2014 r. (data otrzymania 25 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w spadku w przypadku wydatkowania środków ze sprzedaży na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 kwietnia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w spadku w przypadku wydatkowania środków ze sprzedaży na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 października 2011 r. zmarła jedyna córka Wnioskodawcy. Następnie w dniu 21 listopada 2011 r. Wnioskodawca na mocy ustawy nabył w całości spadek po zmarłej córce jako jedyny spadkobierca. W skład spadku wchodziło mieszkanie. Mieszkanie było obciążone kredytem hipotecznym zaciągniętym w 2006 r. przez zmarłą córkę Wnioskodawcy. Wnioskodawca od 10 listopada 2011 r. do 7 lutego 2013 r. spłacał regularnie raty kredytu. Łącznie spłacił 26.256 zł. Dalsza spłata kredytu (ponad 227.000 zł) stanowiła dla Wnioskodawcy zbyt duże obciążenie, ze względu na zaawansowany wiek i stan majątkowy. W związku z tymi okolicznościami Wnioskodawca zdecydował się na sprzedaż mieszkania. Pieniądze ze sprzedaży mieszkania postanowił przeznaczyć na spłatę kredytu hipotecznego, który w momencie przyjęcia spadku stał się również jego zobowiązaniem. Wnioskodawca podkreślił, że takie rozwiązanie zasugerowano mu zarówno w banku jak i urzędzie skarbowym, aby uchronić go przed koniecznością zapłaty podatku od sprzedaży mieszkania przed upływem 5 lat. Transakcja sprzedaży została zwarta 26 stycznia 2013 r. Mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 232.000 zł, którą 7 lutego 2013 r. wpłacono do Banku jako spłatę całości kredytu. Wnioskodawca składając w urzędzie skarbowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2013 r. został poinformowany o konieczności zapłaty 19% podatku od kwoty sprzedaży mieszkania. W ocenie Wnioskodawcy ta suma przekracza jego możliwości finansowe, gdyż jest osobą starszą, samotną, utrzymująca się z emerytury.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek od sprzedaży mieszkania przed upływem 5 lat od jego nabycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku od sprzedaży mieszkania przed upływem 5 lat od jego nabycia. Zgodnie z przepisami całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży mieszkania przeznaczył na cel mieszkaniowy tzn. spłatę kredytu mieszkaniowego, który odziedziczył wraz z mieszkaniem po zmarłej córce. Ewentualny podatek powinien zapłacić jedynie od faktycznego dochodu, który uzyskał tzn. od różnicy ceny sprzedaży mieszkania (232.000 zł) i wysokości spłaconego kredytu (227.188 zł) czyli od kwoty 4.812 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei akt poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako jedyny spadkobierca nabył w spadku po córce zmarłej 23 października 2011 r. mieszkanie obciążone kredytem hipotecznym. Mieszkanie zostało sprzedane 26 stycznia 2013 r., a więc przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym miało miejsce nabycie. Tym samym jego sprzedaż stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodu, chyba że Wnioskodawca spełni warunki do zwolnienia przewidziane w treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Dokonując bowiem analizy skutków podatkowych sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości, należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. z uwagi na fakt nabycia nieruchomości w 2011 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Natomiast, stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Podsumowując, opodatkowaniu podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł - stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Jednakże zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy - wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W świetle art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy - za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

W rozpatrywanej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy przeznaczenie środków ze sprzedaży mieszkania nabytego w spadku na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę na nabycie tego mieszkania będzie wydatkiem na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy a tym samym uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia - w warunkach określonych w ustawie - uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe podatnika wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Z kolei z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być kredytem zaciągniętym przez podatnika na własne cele mieszkaniowe tego podatnika, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było zatem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika, a nie pomoc w spłacie zadłużenia zaciągniętego przez jego spadkodawcę.

Oznacza to, że wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na spłatę kredytu wraz z odsetkami zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu może być uznane za wydatkowanie tego przychodu na własne cele mieszkaniowe jednakże pod pewnym warunkiem. Spłacony kredyt nie ma być jakimkolwiek kredytem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt - co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy - zaciągnięty przez podatnika na jego własne cele mieszkaniowe - cele określone w pkt 1 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych. Przy czym podatnikiem jest osoba, u której powstaje obowiązek podatkowy, a więc osoba, która dokonuje odpłatnego zbycia nieruchomości. Innymi słowy tylko jeżeli podatnik zaciągnął kredyt na cele wskazane w ustawie i ten sam podatnik spłaca taki kredyt środkami ze sprzedaży nieruchomości, to spłata takiego kredytu jest wydatkowaniem o jakim mowa w rzeczonym przepisie. Celem powyższej regulacji nie było zwolnienie z opodatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości a wydatkowanych na spłatę kredytu zaciągniętego przez inna osobę niż ta, która uzyskuje ze sprzedaży przychód i ze zwolnienia chce skorzystać, bez względu na to kim jest ta osoba dla podatnika.

Tymczasem w rozpatrywanej sprawie to nie Wnioskodawca zaciągnął kredyt, który spłacił z przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania odziedziczonego po córce. Kredyt ten zaciągnęła córka Wnioskodawcy i służył on nabyciu mieszkania przez córkę. Istotny jest zatem fakt, że kredyt nie został zaciągnięty przez Wnioskodawcę na nabycie mieszkania celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a w momencie nabycia spadku nie uległ zmianie cel zaciągnięcia kredytu. Nadal kredyt ten pozostał kredytem zaciągniętym na nabycie mieszkania przez córkę. Na nabycie przez siebie mieszkania Wnioskodawca kredytu nie zaciągnął, bo nieruchomość otrzymał pod tytułem darmym, w drodze spadku.

Po śmierci córki Wnioskodawca rzeczywiście jako jedyny spadkobierca wszedł w prawa i obowiązki po zmarłym kredytobiorcy - córce i kredyt w momencie przyjęcia spadku stał się jego zobowiązaniem ale w żadnym wypadku nie oznacza to zaciągnięcia przez Wnioskodawcę kredytu i to na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawca stał się spadkobiercą i przyjął spadek, co oznacza, że był odpowiedzialny za spłatę tego kredytu, co nie zmienia jednak faktu, że kredyt został zaciągnięty przez zmarłą córkę i to na jej własne cele mieszkaniowe a nie na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy. Zakupu mieszkania dokonała córka Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawcy po jej śmierci jako spadkobiercy wstępującemu w prawa i obowiązki zmarłej córki przysługuje prawo własności tego mieszkania. Jednak samej czynności jego nabycia dokonała córka a nie Wnioskodawca. Podobnie z czynnością zaciągnięcia kredytu. To córka Wnioskodawcy za życia zaciągnęła ten kredyt, natomiast na Wnioskodawcy jako spadkobiercy wstępującemu w prawa i obowiązki córki ciąży obowiązek spłaty tego zadłużenia. Obowiązek spłaty zadłużenia spadkodawcy wynika z samego faktu dziedziczenia. Tym samym wstąpienie w prawa i obowiązki spadkodawcy oznacza, że prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą na jego spadkobierców nie oznacza to natomiast, że czynności, których dokonali spadkodawcy za życia stają się czynnościami dokonanymi przez ich spadkobierców.

Zatem sam fakt wydatkowania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych otrzymanych z tytułu sprzedaży mieszkania na spłatę kredytu, nie daje podstaw prawnych do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, jako że kredyt nie został zaciągnięty przez Wnioskodawcę na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy, lecz przez córkę Wnioskodawcy na jej cele mieszkaniowe. Nie mamy tu zatem do czynienia ze spłatą kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na nabycie mieszkania. Nie mamy też do czynienia z realizacją własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy a jedynie ze spłatą środkami ze sprzedaży mieszkania kredytu zaciągniętego na nabycie tego mieszkania przez spadkodawcę, którego obowiązek spłaty ciąży na spadkobiercy.

Podsumowując, spłata przez Wnioskodawcę kredytu zaciągniętego przez córkę Wnioskodawcy na nabycie mieszkania, które przypadło w spadku Wnioskodawcy i które sprzedał nie stanowi dla niego wydatku na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spłata kredytu w kwocie 227.188 zł nie będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy z uwagi na fakt, że kredyt nie był zaciągnięty przez Wnioskodawcę na jego własne potrzeby mieszkaniowe. Przejęcie kredytu w spadku po córce nie powoduje że zmianie uległa osoba, która kredyt zaciągnęła. Kredyt ten nadal pozostaje kredytem zaciągniętym przez córkę Wnioskodawcy a na Wnioskodawcy jako spadkobiercy ciąży obowiązek spłaty tego kredytu. Oznacza to, że kwota jaką Wnioskodawca uzyskał ze sprzedaży mieszkania w wysokości 232.000 zł pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia oraz o koszty uzyskania przychodu, o ile takie koszty po stronie Wnioskodawcy wystąpiły podlega opodatkowania 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przy czym kwota spłaconego kredytu nie mieści się w kategorii kosztów odpłatnego zbycia oraz kosztów uzyskania przychodu, jednoznacznie określonych w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku nieruchomości nabytych w spadku. Tym samym nie może podlegać opodatkowaniu 19% podatkiem jedynie różnica pomiędzy kwotą jaką Wnioskodawca uzyskał ze sprzedaży mieszkania a kwotą spłaconego kredytu ciążącego na tym mieszkaniu, w efekcie dająca kwotę 4.812 zł, gdyż kwota spłaconego kredytu nie stanowi także ani kosztu odpłatnego zbycia, ani kosztu uzyskania przychodu, o które można obniżyć podstawę opodatkowania.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowo Organ informuje, że istniej możliwość ubiegania się o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych. Jednakże o uldze w spłacie zobowiązania podatkowego decyduje wyłącznie naczelnik właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Zgodnie bowiem z art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej - organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.