IBPBII/2/415-395/09/JT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych podnajmu lokalu - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2009 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych podnajmu lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna dzierżawi lokal z prawem podnajmu lecz nie prowadzi w nim żadnej działalności gospodarczej. Lokal ten podnajmuje osobie fizycznej, prowadzącej działalność gospodarczą za kwotę równą tej, którą płaci właścicielowi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wynajmując innej osobie dzierżawiony na podstawie umowy dzierżawy lokal za dokładnie taką sama wysokość czynszu, jaką przekazuje wnioskodawca właścicielowi lokalu, jest on zobowiązany do uiszczenia jakiegoś podatku.

Czy fakt podnajmu należy zgłosić w Urzędzie Skarbowym.

Zdaniem wnioskodawcy, biorąc pod uwagę fakt, iż podatek wyliczany jest na podstawie przychodów, pomniejszonych o koszty ich uzyskania z tytułu wynajmowanego mieszkania lokalu innej osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, nie jest on zobowiązany do płacenia podatku z tego tytułu, gdyż przychód uzyskany z wynajmu lokalu jest równy kosztowi, jaki ponosi wnioskodawca za jego dzierżawę od właściciela, czyli dochód wynosi zero zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.)

Przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym opodatkowaniu podlega dochód.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego może być określony w pieniądzach, bądź też świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej a jedynie wynajmuje innej osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lokal, który dzierżawi od właściciela na podstawie umowy dzierżawy, która uwzględnia podnajem. Przychód uzyskany z wynajmu lokalu jest równy kosztom jakie ponosi wnioskodawca z tytułu dzierżawy.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy są obowiązany bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl art. 44 ust. 3 ww. ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek za miesiące od listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

Stosownie do art. 44 ust. 6 ww. ustawy zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, za okres od stycznia do listopada, uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości zaliczki należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia roku podatkowego.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek złożenia w urzędzie skarbowym zeznania, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36), w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym oraz dokonania wpłaty różnicy pomiędzy podatkiem należnym, a sumą należnych za dany rok zaliczek.

Mając na względzie przytoczone przepisy prawne oraz stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę stwierdzić należy, że przychód z najmu opodatkowany na zasadach ogólnych, pomniejszony o koszty uzyskania przychodów, podlega opodatkowaniu w formie zaliczek już w trakcie roku podatkowego w oparciu o art. 44 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku jeśli nie wystąpi dochód (przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania) powodujący obowiązek zapłacenia podatku w ciągu roku-wówczas pozostaje wyłącznie złożenie zeznania do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Fakt zawarcia umowy podnajmu nie musi być zgłoszony w urzędzie skarbowym.

Informuje się jednocześnie, iż możliwe jest również opodatkowanie przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Aby wybrać tę formę opodatkowania - należy złożyć pisemne oświadczenie o jej wyborze. Oświadczenie to składa się Naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika - do 20 stycznia danego roku podatkowego. W sytuacji kiedy wynajem rozpoczyna się w ciągu roku podatkowego - składa się je do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia najmu, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Po spełnieniu ww. warunków - przychody z najmu mogą być opodatkowane 8,5% stawką ryczałtu ewidencjonowanego do momentu przekroczenia kwoty 4000 euro i 20% od nadwyżki przychodów ponad tę kwotę (art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.). Jednocześnie należy wyjaśnić, iż dokonując wyboru formy opodatkowania przychodów z najmu jaką jest ryczałt ewidencjonowany, wnioskodawca nie może pomniejszyć przychodów z tego tytułu o wydatki stanowiące koszty ich uzyskania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a.