IBPBII/2/415-390/09/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 3 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów biegłego sądowego-jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów biegłego sądowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako rzeczoznawca majątkowy prowadzi działalność gospodarczą stosownie do postanowień art. 174 ust. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Świadczone usługi dotyczą określania wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego (art. 156 ust. 1 ww. ustawy) z wyjątkiem postanowień art. 174 ust. 3a.

Z prowadzonej działalności wnioskodawca rozlicza we właściwym urzędzie skarbowym:

* podatek VAT - do dnia 25 następnego miesiąca - deklaracja VAT-7

* podatek liniowy (zaliczki) - do dnia 20 następnego miesiąca - deklaracja PIT-36L.

Między innymi wnioskodawca dokonuje wycen nieruchomości dla potrzeb Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym na podstawie zleceń, określając ich wartość w formie operatu szacunkowego. Komornik przekazywał należność za wykonaną czynność na rachunek wnioskodawcy w całości na podstawie wystawionej faktury VAT.

W 2008 r. został przeprowadzony u Komornika Sądowego audyt pracownika Sądu Okręgowego. W wyniku powyższej kontroli wnioskodawca otrzymał powiadomienie na piśmie z dnia 12 września 2008 r., iż w wyniku audytu Komornik będzie potrącał i odprowadzał podatek dochodowy.

Wnioskodawca na własną prośbę otrzymał dwa wyciągi z protokołu kontroli. Jeden z nich dotyczy podstawy prawnej w sprawie naliczania i przekazywania zaliczek przez płatnika tj. art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z art. 41 cytowanej ustawy, Komornik jako płatnik winien z wynagrodzenia za opinie wypłacane biegłym pobierać zaliczki i odprowadzać na podatek dochodowy, gdyż wynagrodzenia dotyczą przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Tymczasem w cytowanym art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podmiot Komornik Sadowy nie występuje. Komornik Sądowy nie wchodzi w skład Sądu Rejonowego, a jest jedynie nadzorowany jako samodzielny podmiot gospodarczy - Kancelaria Komornicza.

Ponadto wnioskodawca nadmienia, że opracowuje sporadycznie opinie dla Sądów Rejonowych, jako stały biegły sądowy, otrzymując wynagrodzenie rozliczone według cytowanego art. 13 ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zalecany sposób rozliczania wynagrodzenia przez Komornika w oparciu o art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowy.

Zdaniem wnioskodawcy, uważa on za poprawną dotychczasową formę rozliczania działalności gospodarczej bez uwzględniania art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zatem pozarolnicza działalność gospodarcza i działalność wykonywana osobiście stanowią odrębne źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

Tak więc, dla celów podatkowych działalność prowadzona przez podatnika może być uznana za działalność gospodarczą pod warunkiem, że uzyskanych przychodów nie można zaliczyć do źródeł przychodów, o których mowa wyżej, tj. np. do działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Na mocy tego przepisu, tylko wtedy przychód określonej osoby uznawany jest za przychód z działalności wykonywanej osobiście, gdy jest to przychód z tytułu wykonywania czynności:

Z przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca jako biegły rzeczoznawca majątkowy zostaje sporadycznie powołany przez komornika sądowego do sporządzenia wyceny nieruchomości. Oznacza to, że w wypadku gdy komornik powołuje biegłego sądowego, spełniony jest pierwszy z warunków zaliczenia osiąganych przez biegłych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Wyjaśnienia wymaga jednak fakt, iż pod pojęciem organów władzy należy rozumieć Sejm i Senat oraz organy stanowiące samorządu terytorialnego. Z kolei organami administracji w rozumieniu tego przepisu są wszelkie organy administracji rządowej oraz organy wykonawcze samorządu terytorialnego. W świetle powyższego komornika nie można uznać ani za organ władzy, ani też za organ administracji czy to państwowej, czy też samorządowej. Tak, więc komornika nie można uznać za żaden organ wymieniony w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, należy stwierdzić, że przychody biegłego rzeczoznawcy majątkowego powołanego przez komornika sądowego nie będą kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy.

Przychody osoby powołanej przez komornika sądowego w charakterze biegłego sądowego mogą być kwalifikowane jako przychody z działalności gospodarczej, o ile osoba ta wykonuje działalność gospodarczą, która obejmuje również czynności podobnego rodzaju, jak zlecone przez komornika sądowego. Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako rzeczoznawca majątkowy.

Zatem uzyskiwane przez wnioskodawcę przychody z tytułu wykonywania na zlecenie komornika sądowego w postępowaniu egzekucyjnym czynności niezbędnych do sporządzenia opisu i wyceny nieruchomości stanowią przychód z działalności gospodarczej. Komornik sądowy nie jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego z tego tytułu przychodu.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami stanowisko wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej może być wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, dlatego też w niniejszej interpretacji organ odniósł się wyłącznie do zasad rozliczania wykonywanych przez wnioskodawcę czynności na zlecenie komornika sądowego, nie dokonując oceny wyniku kontroli przeprowadzonej u tego komornika.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. ul. Prymasa. S Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.