IBPBII/2/415-38/11/MMa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 11 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 8 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego działu spadku i zniesienia współwłasności - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego działu spadku i zniesienia współwłasności.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 23 lutego 2011 r. Znak: IBPBII/2/415-38/11/MMa wezwano wnioskodawczynię do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dnu 8 marca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni nabyła spadek w 1/3 części po ojcu zmarłym w dniu 14 lipca 2008 r. Podstawą nabycia spadku jest prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 9 kwietnia 2010 r. o stwierdzenie nabycia spadku. Według postanowienia Sądu wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką 1/6 części lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, znajdującego się na czwartej kondygnacji domu wielomieszkaniowego, o powierzchni 32,88 m#178; wraz z piwnicą przynależną do lokalu. Wnioskodawczyni nie była zameldowana w przedmiotowym lokalu na pobyt stały ani czasowy. Pozostałe części na podstawie wymienionego wyżej postanowienia nabyli: 1/6 brat wnioskodawczyni oraz 4/6 żona zmarłego spadkodawcy.

Wnioskodawczyni nadmienia, że nabycie współwłasności w drodze wyżej opisanego spadku zostało zgłoszone we właściwym terminie, właściwemu miejscowo Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, który zaświadczeniem z dnia 17 czerwca 2010 r. potwierdził zwolnienie z podatku od spadków i darowizn w zakresie nabytych praw współwłasności opisanej wyżej nieruchomości. Następnie w wyniku wspólnej decyzji spadkobierców postanowiono podzielić spadek i znieść współwłasność lokalu na rzecz żony zmarłego ze spłatą przez nią dla wnioskodawczyni oraz jej brata po 11.000 zł za udziały w spadku. W tym celu w dniu 23 czerwca 2010 r. przed notariuszem zawarta została umowa o dział spadku i zniesienie współwłasności. Na podstawie umowy żona zmarłego nabyła od pozostałych spadkobierców 2/6 części lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku i przypadającym tym częściom prawie wieczystego użytkowania gruntu. Tytułem spłaty za nabycie tych części wnioskodawczyni oraz jej brat otrzymali od żony zmarłego po 11.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spłatę spadkobierców dokonaną w wyniku działu spadku należy traktować jako "odpłatne zbycie" określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przychód ten opodatkować zgodnie z tą ustawą.

Czy zgodnie z zapisem art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest to przychód podlegający przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadku i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514) a więc nie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze zbycia nieruchomości.

Zdaniem wnioskodawczyni, czynność działu spadku, w wyniku której przedmiot spadku z konieczności przypadł jednemu ze współwłaścicieli była konsekwencją nabytych praw w wyniku otrzymania spadku, który podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku od spadków i darowizn. Dokonana spłata jest ekwiwalentna do posiadanego udziału w spadku, nie wystąpiło więc przysporzenie majątkowe względem odziedziczonej masy spadkowej, dlatego w opinii wnioskodawczyni do dokonanej spłaty nie ma zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy nie ma ona zastosowania "do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn".

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawczyni powołuje:

* decyzję w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 2 kwietnia 2008 r., Znak: BI/415-0771/07.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 14 lipca 2008 r. zmarł ojciec wnioskodawczyni, po którym spadek nabyły jego dzieci (tj. wnioskodawczyni i jej brat) oraz żona spadkodawcy w wysokości po 1/3 części masy spadkowej każdy. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 9 kwietnia 2010 r. o stwierdzenie nabycia spadku wnioskodawczyni i jej brat stali się współwłaścicielami lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość w 1/6, natomiast żona spadkodawcy w 4/6. Następnie umową z dnia 23 czerwca 2010 r. o dział spadku i zniesienie współwłasności wnioskodawczyni wraz z bratem postanowiła podzielić spadek i znieść współwłasność lokalu na rzecz żony spadkodawcy - macochy wnioskodawczyni. Dział spadku i zniesienie współwłasności nastąpiło za spłatą na rzecz wnioskodawczyni oraz jej brata. Za swój udział wnioskodawczyni otrzymała od macochy 11.000 zł. Wnioskodawczyni wskazała również, że w przedmiotowej nieruchomości nie była w ogóle zameldowana.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek - to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

Stosownie do art. 924 i 925 ww. ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc dniem nabycia spadku przez wnioskodawczynię i pozostałych spadkobierców jest data śmierci spadkodawcy.

Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadłby poszczególnym spadkobiercom. Tak więc, na skutek działu spadku następuje "konkretyzacja" składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zniesienie współwłasności polega na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej należącej do wszystkich współwłaścicieli, ponieważ współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. W rezultacie dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Mając powyższe na uwadze wyjaśnia się, iż umowne zniesienie współwłasności w drodze działu spadku polega na przyznaniu rzeczy jednemu ze współwłaścicieli, podczas gdy pozostali współwłaściciele mogą otrzymać spłatę. Dział spadku i zniesienie współwłasności może zatem nastąpić za odpłatnością w formie spłaty na rzecz innego współwłaściciela lub nieodpłatnie bez żadnych spłat. Czynności działu spadku i zniesienia współwłasności w świetle prawa cywilnego stanowią formę zbycia, a jeżeli dział spadku i zniesienie współwłasności następuje ze spłatą, wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem udziału w nieruchomości lub prawie, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Całkowicie bezzasadnym jest powoływanie się przez wnioskodawczynię na okoliczność, iż wartość otrzymanej spłaty odpowiada jedynie wartości udziału spadkowego jaki posiadała przed działem spadku a skoro spłata nie przekracza udziału w spadku, to nie doszło po jej stronie do przysporzenia majątkowego.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż masę spadkową stanowił - jak wynika z wniosku - lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, który w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności otrzymała macocha wnioskodawczyni. W zamian za udziały umownie została zobowiązana do spłaty na rzecz wnioskodawczyni i jej brata rynkowej wartości udziałów w nieruchomości, jakie posiadali wnioskodawczyni i jej brat w przedmiotowym lokalu. Z wniosku wynika bowiem, że spłata była ekwiwalentna do udziałów. Powyższe oznacza bezspornie, że spłata przypadała wnioskodawczyni od macochy a więc z majątku macochy. W niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, kiedy do masy spadkowej po ojcu należał lokal mieszkalny oraz środki pieniężne, a w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności jeden spadkobierca otrzymuje na wyłączną własność nieruchomość, podczas gdy inni otrzymują środki pieniężne, ale pochodzące z tej masy spadkowej. Tylko wówczas można byłoby dowodzić, że w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności udział w spadku nie powiększył się a jedynie zmienił postać na pieniądze. W sytuacji jednak kiedy spłata dla wnioskodawczyni pochodzi od innego spadkobiercy, to dział spadku i zniesienie współwłasności przybiera formę odpłatnego zbycia. Sytuacja ta w niczym nie różni się od sytuacji takiej, kiedy wnioskodawczyni zawarłaby umowę sprzedaży udziału z macochą albo z osobą trzecią. Za każdym razem należność dla wnioskodawczyni pochodzić będzie z cudzego majątku, a więc majątku innego niż majątek spadkowy. Na tym właśnie polega odpłatne zbycie rzeczy i praw nabytych w spadku. Bez znaczenia jest przy tym czy dochodzi do tego w drodze umowy sprzedaży, zamiany, działu spadku czy zniesienia współwłasności. Termin "odpłatne zbycie" obejmuje swoim zakresem wszystkie czynności, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności za odpłatnością.

W niniejszej sprawie poza sporem jest, że majątek spadkowy stanowił lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość a spłata w drodze umowy została przyznana od macochy. Całkowicie naturalne jest również, że spłata odpowiada wartości udziału wnioskodawczyni. O błędnym stanowisku wnioskodawczyni decyduje fakt, że masę spadkową stanowił lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość a nie nieruchomość i pieniądze, które w wyniku działu spadku mogłaby wnioskodawczyni otrzymać. Wtedy też macocha nie byłaby zobowiązana do żadnej spłaty, gdyż majątek spadkowy zostałby podzielony ekwiwalentnie: macocha otrzymałby nieruchomość a wnioskodawczyni i jej brat jej wartość w pieniądzu. Skoro zaś spłata pochodzi od macochy, to w niniejszej sprawie doszło do odpłatnego zbycia udziału nabytego przez wnioskodawczynię w spadku po ojcu.

Wnioskodawczyni wskazała również, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza jednak, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w momencie nabycia udziału w nieruchomości bo kwestię nabycia reguluje ustawa o podatku od spadków i darowizn, natomiast odpłatne zbycie udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że nabycie udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość nastąpiło w dniu 14 lipca 2008 r. a odpłatnego zbycia dokonano w dniu 23 czerwca 2010 r., czyli przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie, zatem odpłatne zbycie udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r. Jednakże w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Przychodem z odpłatnego zbycia jest, jak wskazano powyżej, cena pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane powyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość podlegał będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy. Podstawą obliczenia podatku będzie przychód uzyskany z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość pomniejszony o koszty odpłatnego zbycia oraz koszt uzyskania przychodu. Przychód ten nie będzie korzystał ze zwolnienia, gdyż wnioskodawczyni nie była zameldowana w zbywanym lokalu na pobyt stały, zatem nie stosuje się tzw. ulgi meldunkowej.

Odnosząc się do powołanej przez wnioskodawczynię decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku zmieniającej postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni podkreślić należy, iż decyzja ta zapadła w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Należy ponadto zauważyć, że prezentowany w ww. decyzji pogląd nie jest zgodny z linią orzeczniczą prezentowaną w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów. Organ podatkowy wydający niniejszą interpretacje nie ma obowiązku rozstrzygnięcia sprawy w sposób niezgodny z prawem a żaden podatnik nie może domagać się rozstrzygnięcia korzystnego dla siebie, lecz z prawem sprzecznego tylko z tego powodu, że takie rozstrzygnięcie uzyskał inny podmiot. Błędne decyzje mogą zaś podlegać wzruszeniu.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.