IBPBII/2/415-36/13/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 14 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych jakie wystąpią po stronie powierzającego w związku z przeniesieniem własności udziałów na jego rzecz po zakończeniu łączącej strony umowy powiernictwa (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych jakie wystąpią po stronie powierzającego w związku z przeniesieniem własności udziałów na jego rzecz po zakończeniu łączącej strony umowy powiernictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje w przyszłości (jako powierzający) zawarcie z inną osobą fizyczną (powiernikiem) umowy powierniczej, na podstawie której zleci powiernikowi za wynagrodzeniem, aby ten działając w imieniu własnym lecz na jego rzecz, założył Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność budowlaną.

Zgodnie z planowaną umową powierniczą:

Zgodnie z założeniami umowa powiernicza ma być zawarta na okres około 5 lat. W tym czasie utworzona w przedstawiony wyżej sposób Spółka ma prowadzić działalność gospodarczą w zakresie zgodnym z PKD wykazanym w treści aktu założycielskiego.

Jedyne wynagrodzenie, które otrzyma powiernik z tytułu zawiązanego w powyższy sposób stosunku prawnego, będą to środki określone w umowie powierniczej, jako wynagrodzenie powiernika z tytułu należytego wykonania powierzonych mu zadań. Powierzający natomiast będzie mógł otrzymywać wynagrodzenie wypłacane ze Spółki, na podstawie zawartej z nim przez Spółkę umowy o pracę lub umowy zlecenia, ponieważ powierzający będzie pełnomocnikiem lub prokurentem Spółki (powierzający nie będzie występował w Zarządzie Spółki). Zatem powierzający będzie działał w obrocie gospodarczym wyłącznie w imieniu i na rzecz Spółki, jako jej pełnomocnik, pracownik lub prokurent. Powierzający nie będzie występował we własnym imieniu, ani na własną rzecz.

Oczywiście zgodnie z umową powierniczą, powierzający będzie zobowiązany pokryć wszelkie koszty założenia Spółki z o.o., w tym koszty pokrycia kapitału zakładowego Spółki, a więc zgodnie z postanowieniami umowy powierniczej powierzający na ten cel przekaże również środki finansowe powiernikowi, który wykonując umowę powierniczą całość tych środków przekaże na pokrycie kosztów założenia Spółki z o.o. i pokrycie kapitału zakładowego.

Jednocześnie wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że zarówno powierzający (osoba fizyczna), jak i powiernik (również osoba fizyczna) nie są przedsiębiorcami ani podatnikami podatku VAT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przeniesienie przez powiernika własności 100% udziałów w utworzonej na podstawie umowy powierniczej Spółce, na powierzającego po zakończeniu łączącego strony stosunku powiernictwa podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie powierzającego lub powiernika... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem wnioskodawcy, ze względu na brak w polskim systemie prawnym szczególnej regulacji czynności powierniczych, na ich praktyczne stosowanie składa się nieraz szereg działań o rożnym charakterze prawnym. Powiernictwo w prawie polskim jest w całości tworem praktyki prawa cywilnego i doktryny tegoż prawa, choć w praktyce coraz częściej znajduje swe zastosowanie. W prawie cywilnym brak konkretnej regulacji dotyczącej czynności powierniczych, stąd też są to umowy tzw. nienazwane. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 Kodeksu cywilnego zasada swobody kontraktowej z uwzględnieniem ograniczeń wskazanych w tym przepisie oraz w art. 58 Kodeksu cywilnego.

Przy czym mówiąc o powiernictwie nie chodzi o wyróżnienie typu czynności prawnej, lecz o wyróżnienie rodzaju czynności prawnych. Czynność prawna powiernicza obejmuje dwa powiązane ze sobą elementy: 1) przeniesienie przez powierzającego na powiernika jakiegoś prawa (przysporzenie), w następstwie czego powiernik może korzystać zeń względem osób trzecich w zakresie wyznaczonym treścią tego prawa (własność, wierzytelność); 2) zobowiązanie powiernika wobec powierzającego (w stosunku wewnętrznym), że będzie z powierzonego mu prawa korzystał w ograniczonym zakresie, wskazanym treścią porozumienia - umowy powierniczej (w szczególności, że powierzone prawo powróci do powierzającego we wskazanej sytuacji). Przy czym do zawarcia umowy powierniczej nie jest wymagana żadna forma szczególna, dopuszczalne jest zawarcie takiej umowy nawet w formie ustnej, jeżeli strony tej czynności tak postanowią. Można przyjąć, że na tle prawa polskiego co do zasady powiernik jest ograniczony w swobodzie postępowania tylko w stosunku do powierzającego. Natomiast na zewnątrz jawi się on jako osoba uprawniona do rozporządzania powierzonymi mu składnikami majątkowymi (udziałami w Spółce z o.o., którą założył w imieniu własnym lecz na rzecz powierzającego).

Według doktryny prawa cywilnego można stwierdzić, że z powiernictwem mamy do czynienia w trzech przypadkach: a) gdy podmiot włada określonymi rzeczami lub prawami majątkowymi, stanowiącymi jego własność w cudzym interesie (zarząd powierniczy); b) gdy podmiot uzyskuje własność przeniesionych nań rzeczy lub praw majątkowych w celu; c) gdy podmiot uzyskuje prawo do władania cudzym majątkiem w imieniu własnym z uprawnieniami zbliżonymi do właścicielskich, a jednocześnie wierzyciel jest pozbawiony możliwości sprawowania zarządu (powiernictwo bez przenoszenia własności) - przy czym mamy tu do czynienia z powiernictwem sensu largo. W przedstawionym przez wnioskodawcę stanie przyszłym będziemy mieli do czynienia z typowym zarządem powierniczym nad prawami udziałowymi w Spółce z o.o., który to zarząd funkcjonował będzie w oparciu o konstrukcję umowy zlecenia, zawartą pomiędzy powierzającym a powiernikiem. Przedmiotem planowanej do podpisania umowy powierniczej będzie 100% udziałów w nowoutworzonej Spółce z o.o.

Umowa ta będzie miała charakter fiducjarny, zaś jej elementem przedmiotowo istotnym będzie definitywne przeniesienie praw udziałowych. Wobec Spółki powiernik będzie występował zasadniczo jako pełnoprawny wspólnik, jednakże w stosunku wewnętrznym będzie on związany instrukcjami powierzającego. Według wnioskodawcy prawa i obowiązki stron umowy powierniczej winny być zasadniczo oceniane według przepisów o zleceniu, są to bowiem umowy kwalifikowane jako nienazwane umowy o świadczenie usług, do których w myśl art. 750 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu albo wprost jako zlecenia. Umowa o powierniczy zarząd nad udziałami w Spółce z o.o. będzie skonstruowana w taki sposób, że zleceniobiorca (powiernik) będzie zobowiązany w imieniu własnym, ale na rzecz zleceniodawcy (powierzającego) uczestniczyć w zawiązaniu Spółki oraz będzie zobowiązany objąć 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki, które to udziały zleceniobiorca - powiernik, zobowiązany będzie na każde żądanie zleceniodawcy - powierzającego przenieść na jego rzecz. Za te czynności zleceniobiorca otrzyma stosowne wynagrodzenie w ramach łączącego strony zlecenia.

Okolicznościami dotyczącymi umowy powierniczej mogącymi ewentualnie wywołać skutki podatkowe w podatkach dochodowych, według wnioskodawcy są: 1) przekazanie zleceniobiorcy (powiernikowi) przez zleceniodawcę (powierzającego) w ramach umowy powierniczej środków pieniężnych przeznaczonych na pokrycie kosztów założenia Spółki oraz na pokrycie udziałów w tejże Spółce, objęcie praw udziałowych oraz, 2) nieodpłatne przeniesienie przez zleceniobiorcę (powiernika) na zleceniodawcę (powierzającego) praw udziałowych. Według wnioskodawcy, przekazanie zleceniobiorcy (powiernikowi) przez zleceniodawcę w ramach umowy powierniczej środków pieniężnych przeznaczonych na pokrycie kosztów założenia Spółki oraz objęcie w niej udziałów nie jest okolicznością powodująca powstanie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak się bowiem powszechnie przyjmuje o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby.

Wnioskodawca wskazuje, iż stanowisko takie zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. stwierdzając, że "do przychodów można zaliczyć tylko te wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika (...)". Ponadto należy zauważyć, że polskie prawo podatkowe wprawdzie nie wprowadza zasady neutralności podatkowej czynności powierniczej, ale pewną wskazówką w traktowaniu takich czynności jest regulacja dotycząca skutków podatkowych przewłaszczenia na zabezpieczenie < art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), art. 12 ust. 4 pkt 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym odo osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.)>.

Zgodnie z tą regulacją samo przeniesienie przedmiotu zabezpieczenia (które jest niedefinitywne) nie powoduje powstania przychodu. Tak samo przychodu nie generuje powrotne jego przeniesienie. Ewentualny przychód powstaje dopiero w momencie, gdy do owego powrotnego przeniesienia nie dochodzi. W konkretnej sytuacji będziemy jednak mieli do czynienia z przychodem powiernika z tytułu przysporzenia jakie otrzymał od powierzającego w celu założenia konkretnej Spółki z o.o. - tj. kwotę niezbędną dla objęcia kapitału zakładowego w danej Spółce oraz na pokrycie kosztów jej założenia.

Odnośnie drugiej ze wspomnianych okoliczności, czyli przeniesienia przez zleceniobiorcę (powiernika) na zleceniodawcę (powierzającego) praw udziałowych również ona nie jest okolicznością powodującą powstanie przychodu w podatku dochodowym. Konsekwencją bowiem nieuznania za przychody podatkowe tych przychodów, które mają charakter zwrotny jest również neutralność podatkowa ich zwrotu. Otrzymanie bowiem z powrotem przez podatnika środków przeniesionych zwrotnie jest de facto otrzymaniem własnych środków. Przy czym nie ma znaczenia, że ich wartość mogła wzrosnąć, gdyż istnienie stosunku powiernictwa powoduje, że z ekonomicznego punktu widzenia sytuacja ta jest równa sytuacji, w której zleceniodawca obejmowałby udziały/akcje we własnym imieniu. W konsekwencji ewentualny wzrost wartości udziałów podlega opodatkowaniu, zgodnie z ogólną zasadą, w przypadku ich zbycia. Na rzecz neutralnego podatkowo traktowania przeniesienia wszystkich udziałów w wykonaniu umowy powierniczego zarządu nad prawami udziałowymi przemawia także wspomniana regulacja dotycząca skutków podatkowych przewłaszczenia na zabezpieczenie (art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 12 ust. 4 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), zgodnie z którą przeniesienie zwrotne przedmiotu zabezpieczenia nie powoduje powstania skutków podatkowych. Należy również zauważyć, że nie można także potraktować przeniesienia udziałów w wykonaniu umowy powierniczego zarządu nad prawami udziałowymi jako odpłatnego zbycia udziałów (w rozumieniu m.in. art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wynagrodzenie bowiem otrzymane przez zleceniobiorcę nie może być potraktowane jako odpłatność za przeniesienie udziałów, gdyż jest to wynagrodzenie za czynności wykonywane w ramach całej umowy zlecenia (przede wszystkim uczestniczenie w zawiązaniu spółki oraz obejmowanie udziałów). Przeniesienie własności udziałów nie jest więc czynnością główną i podstawową zawartej umowy powierniczej, lecz równorzędną w stosunku do pozostałych.

Instytucja powierniczego zarządu nad prawami z udziałów w spółkach z o.o. jest stosowana w Polsce coraz częściej w przypadkach, w których rzeczywisty udziałowiec pragnie pozostać anonimowy, wykonując jednocześnie de facto wszelkie uprawnienia związane z faktem bycia udziałowcem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Ten cel powiernictwa nie jest sam w sobie w Polsce zakazany przez prawo, w związku z tym zmierzająca do tego czynność prawa - jaką jest umowa powierniczego zarządu nad udziałami - jest w pełni dopuszczalna i żadną miarą nie stanowi także firmanctwa. Ponadto powiernictwo nie jest też czynnością prawną pozorną, gdyż strony tej czynności zgodnie chcą stworzenia sytuacji powierniczej.

Z powyższych względów, zdaniem wnioskodawcy, nieodpłatne przeniesienie przez powiernika - w wykonaniu zobowiązania wynikającego z umowy powierniczej - 100% udziałów w utworzonej na podstawie umowy powierniczej Spółce na powierzającego nie będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie powierzającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie skutków podatkowych jakie wystąpią po stronie powierzającego w związku z przeniesieniem własności udziałów na jego rzecz po zakończeniu łączącej strony umowy powiernictwa. W zakresie skutków podatkowych jakie wystąpią po stronie powiernika oraz w zakresie pozostałych pytań wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim źródłami przychodów są:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, iż wnioskodawca zamierza (jako powierzający) zawarcie z inną osobą fizyczną (powiernikiem) umowy powierniczej na okres około 5 lat, na podstawie której zleci powiernikowi za wynagrodzeniem, aby ten działając w imieniu własnym, lecz na jego rzecz, założył Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność budowlaną. Wszelkie koszty założenia Spółki z o.o., w tym koszty pokrycia kapitału zakładowego Spółki, zgodnie z postanowieniami umowy powierniczej powierzający przekaże na ten cel powiernikowi, który wykonując umowę powierniczą całość tych środków przekaże na pokrycie kosztów założenia Spółki z o.o. i pokrycie kapitału zakładowego.

Przedmiotem zapytania wnioskodawcy rozpatrywanym w niniejszej interpretacji są skutki podatkowe jakie dla niego (powierzającego) może wywrzeć przeniesienie przez zleceniobiorcę (powiernika) na zleceniodawcę (powierzającego) praw udziałowych w założonej Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne jak i prawne, a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawne. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - mianem reprezentowanego.

Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, iż prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem.

Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Istota zlecenia powierniczego polega na tym, że na zewnątrz występuje powiernik, który dokonuje nabycia pewnej rzeczy lub prawa we własnym imieniu, ale na rzecz zleceniodawcy. Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 Kodeksu cywilnego).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

* ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa na pierwsze żądanie zleceniobiorcy;

* ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa;

* nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw; prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie-zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 Kodeksu cywilnego).

Podsumowując wskazać należy, że skoro przeniesienie na wnioskodawcę (powierzającego) udziałów w założonej Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nastąpi w wykonaniu zobowiązania wynikającego z wcześniej zawartej umowy powierniczej i po jej zakończeniu oraz nie będzie miało charakteru innych umów przenoszących własność, to wówczas z tytułu takiego przeniesienia własności u wnioskodawcy nie powstanie przychód.

Przeniesienie przez powiernika nieodpłatnie własności 100% udziałów na zleceniodawcę (powierzającego) będzie immanentną cechą łączącego ich stosunku prawnego, a nie niezależnym, samoistnym świadczeniem, który zaskutkowałby przysporzeniem majątkowym.

W świetle powyższego nie można przychodu z przeniesienia własności udziałów w wykonaniu umowy powierniczej traktować jako przysporzenia majątkowego wnioskodawcy (powierzającego). Nieodpłatne przeniesienie przez powiernika na powierzającego własności udziałów w ramach umowy powiernictwa, która ze swej istoty polega na przekazaniu i zwrocie wartości majątkowej będzie w tym zakresie dla wnioskodawcy jako powierzającego neutralne podatkowo i nie wywoła u niego skutków prawnych w podatku dochodowym od osób fizycznych po jego stronie.

W związku z powyższym, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.