IBPBII/2/415-34/11/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 10 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W październiku 2010 r. wnioskodawczyni otrzymała razem z mężem postanowienie Sądu o nabyciu spadku po zmarłej w dniu 27 grudnia 2008 r. spadkodawczyni, w postaci mieszkania - w udziale wynoszącym każdy po #189;. Spadkodawczyni była dla wnioskodawczyni osobą obcą. Przedmiotowe mieszkanie było zadłużone w kilku bankach na ogólna kwotę 22.146,26 zł oraz w spółdzielni mieszkaniowej na kwotę 11.140,99 zł W sumie dług wyniósł 33.287,25 zł.

Wnioskodawczyni wskazała, że zapłaciła podatek od spadku.

Z uwagi na to, że banki upominały się o spłatę zadłużeń, wnioskodawczyni zmuszona była sprzedać to mieszkanie przed upływem 5 lat. Mieszkanie zostało sprzedane w dniu 14 grudnia 2010 r. za kwotę 73.000 zł, a długi spłacone.

Wnioskodawczyni dowiedziała się, że oprócz podatku od spadku, należy jeszcze zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych, tylko dlatego, że wcześniej sprzedała to mieszkanie. Wnioskodawczyni wskazuje, że to sytuacja związana z długami w bankach i spółdzielni zmusiła ją do sprzedaży udziału ww. mieszkaniu. Ponadto wskazuje, że posiada informacje, zgodnie z którą podatek dochodowy może być pomniejszony tylko o podatek od spadku i wydatki remontowe. Natomiast wnioskodawczyni zamiast wydatków na remont poniosła wydatki związane ze spłatą długów, które odziedziczyła wraz ze spadkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy można od wartości sprzedanego mieszkania odjąć spłacone przez wnioskodawczynię długi po zmarłej.

Czy wnioskodawczyni musi rozliczyć się oddzielnie, ponieważ razem z mężem odziedziczyła udział wynoszący #189; w spadku.

Jakie PIT-y w tym roku wnioskodawczyni musi wypełnić aby rozliczyć się z urzędem skarbowym.

Zdaniem wnioskodawczyni, podatki należy płacić, ale od rzeczywistego dochodu. W jej przypadku rzeczywistym dochodem jest to, co zostało po zapłaceniu podatku od spadku i spłaceniu długów tj. 73.000 minus 4.536 (podatek od spadku) minus 33.287,25 zł (długi) co daje 35.176,75 zł rzeczywistego dochodu (zysku).

Wnioskodawczyni uważa, że dług nie jest dochodem, a więc nie powinna płacić od tej kwoty podatku dochodowego. Jak sama nazwa wskazuje jest to podatek dochodowy, a długi to przecież wydatki, nie jest logicznym aby od długu płacić podatek 19%. Zdaniem wnioskodawczyni długi nie są opodatkowane i można je będzie odjąć.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja zawiera wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawczyni w zakresie w jakim wniosek dotyczy sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego przez wnioskodawczynię z tytułu sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym. W zakresie w jakim wniosek dotyczy sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego przez męża wnioskodawczyni, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie m.in.:

Podkreślić należy, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób jej nabycia.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez wnioskodawczynię i jej męża jest data śmierci spadkodawcy. Postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z analizy stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem spadek, w skład którego wchodził lokal mieszkalny po zmarłej w dniu 27 grudnia 2008 r. spadkodawczyni.

Zatem przy sprzedaży udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym nabytego przez wnioskodawczynię w drodze spadku zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej mają jednak zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Stosownie do art. 30e ust. 1 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1 jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) rzeczy lub praw nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto stosownie do art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ustawy).

Stosownie do powołanych przepisów należy stwierdzić, że przychodem ze sprzedaży lokalu mieszkalnego jest cena określona w umowie. Ceną ze sprzedaży była zaś kwota 73.000 zł i to połowa tej kwoty, zgodnie z udziałem jaki w mieszkaniu nabyła wnioskodawczyni stanowi przychód w rozumieniu art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości może zostać pomniejszony o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Przy czym długi nie są kosztem odpłatnego zbycia, bo od ich zapłaty nie jest uzależnione zawarcie umowy sprzedaży, lecz odwrotnie - umowa sprzedaży może być zawarta po to, żeby spłacić długi.

Jak wynika z cytowanego powyżej art. 22 ust. 6d ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nabytym w drodze spadku zaliczane są wyłącznie:

* udokumentowane nakłady na to mieszkanie zwiększające jego wartość,

* kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na udział w tym lokalu.

Długi obciążające masę spadkową nie stanowią żadnej z powyższych kategorii, a zatem nie mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku.

Zauważyć należy, iż długi spadkowe jakkolwiek wpływają na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, pozostają bez wpływu na ustalenie tej podstawy w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży mieszkania nabytego w drodze spadku. Spłata wierzycieli nie jest nakładem zwiększającym wartość lokalu mieszkalnego. Obowiązek spłaty wierzycieli jest na skutek przyjęcia spadku zobowiązaniem wnioskodawczyni, które musi uregulować.

Aby od tych zobowiązań się uwolnić, w celu pozyskania pieniędzy wnioskodawczyni sprzedała wraz z mężem lokal mieszkalny. Nie oznacza to jednak, że od przychodu może sobie odjąć wszystkie wydatki, które miały jakikolwiek związek ze spadkobraniem. Ustawodawca enumeratywnie wymienił bowiem co może być kosztem uzyskania przychodu w wypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w spadku a spłata długów nie została wymieniona w art. 22 ust. 6d ustawy. Z samej swej istoty długi nie mogą pomniejszać przychodu do opodatkowania, bo długi nie służą nigdy uzyskaniu przychodu, przychód często jest natomiast wydatkowany na spłatę długów, które obciążają spadkobiercę skoro nie odrzucił spadku. Fakt, że z uzyskanych ze sprzedaży pieniędzy wnioskodawczyni spłaciła długi nie powoduje jeszcze, że długi może sobie odliczać od przychodu. Sposób dysponowania środkami ze sprzedaży jest indywidualną sprawą każdego sprzedawcy.

Nadmienić przy tym też należy, iż istniejące długi spadkowe obciążające całą masę spadkową nie muszą być zaspokojone ze sprzedaży składników majątku otrzymanego w drodze spadku. Mogą być zaspokojone z innych źródeł, np. dochodów własnych spadkobiercy. W ten sposób spadkobierca też może uwolnić się od zobowiązań wobec wierzycieli. Mało tego, przyjmując spadek spadkobierca zawsze będzie zobowiązany do uregulowania długów spadkodawcy. Taki sam obowiązek ciążyłby na wnioskodawczyni nawet gdyby nie nabyła w spadku lokalu mieszkalnego a np. inne rzeczy.

Reasumując, w opisanym we wniosku stanie faktycznym opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym będzie podlegać dochód z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nabytym w drodze spadku stanowiący różnicę pomiędzy przychodem ustalonym zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6d tej ustawy. Z informacji zawartych we wniosku wynika jedynie, że wnioskodawczyni ma prawo odliczyć sobie jako koszty uzyskania przychodu kwotę zapłaconego podatku od spadków przypadającą na udział jaki nabyła w spadku w przedmiotowym lokalu mieszkalnym.

Tak więc wnioskodawczyni do 30 kwietnia 2011 r. jest zobowiązana do złożenia zeznania PIT-36 i wykazania przychodu jaki uzyskała z odpłatnego zbycia udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym oraz przypadających na jej udział kosztów uzyskania tego przychodu. Jeżeli przez cały rok podatkowy między wnioskodawczynią a jej mężem istniała wspólność majątkowa i przez ten rok pozostawała w związku małżeńskim to może wspólnie z mężem złożyć zeznanie podatkowe za 2010 r. Podatek z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego wnioskodawczyni obliczy jednak odrębnie, wyłącznie w stosunku do zbytego przez nią udziału i wykaże w poz. 193 lub 194 formularza PIT-36.

Stanowisko wnioskodawczyni uznaje się więc za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.