IBPBII/2/415-268/11/MMa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 25 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości stanowiących majątek odrębny w przypadku wydatkowania go na nabycie mieszkania do majątku wspólnego małżonków - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości stanowiących majątek odrębny w przypadku wydatkowania go na nabycie mieszkania do majątku wspólnego małżonków.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od lipca 2007 r. nieprzerwanie pozostaje w związku małżeńskim - ustawowa wspólność majątkowa. W październiku 2009 r. wnioskodawczyni dostała od matki, tytułem darowizny zgodnie z przepisami prawa, nieruchomość gruntową o wartości 30.000 zł (pow. 0,44 ha). Przedmiot darowizny wszedł do majątku odrębnego wnioskodawczyni. Po podziale ww. działki na dwie odrębne nieruchomości wnioskodawczyni w październiku 2010 r. sprzedała pierwszą działkę za kwotę 58.000 zł, drugą działkę sprzedała w styczniu 2011 r. za kwotę 45.000 zł W styczniu 2011 r. wnioskodawczyni złożyła PlT-39 dot. działki sprzedanej w 2010 r. (podatek należny 0 zł). Wnioskodawczyni zamierza złożyć taki sam formularz w stosunku do działki sprzedanej w 2011 r. (podatek należny 0 zł) tak aby uzyskać zwolnienie z płacenia podatku od kwoty 103.000 zł. Innymi słowy całą sumę otrzymaną ze sprzedaży darowizny wnioskodawczyni przeznaczy na cele mieszkaniowe.

W 2011 r. wnioskodawczyni zamierza wraz z mężem kupić mieszkanie własnościowe, które jednocześnie w chwili zakupu wejdzie do majątku wspólnego małżonków za kwotę ok. 130.000 zł - 140.000 zł.

Z uwagi na fakt, iż kwota uzyskana ze sprzedaży przedmiotu darowizny nie wystarczy na zakup mieszkania, na cenę mieszkania będzie składać się kwota stanowiąca majątek odrębny wnioskodawczyni (103.000,00 zł) oraz kwota pochodząca z majątku wspólnego małżonków (ok. 20.000 - 30.000 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatkowanie kwoty uzyskanej ze sprzedaży darowizny stanowiącej odrębny majątek na zakup mieszkania własnościowego, stanowiącego wspólność małżeńską, jest wystarczającym warunkiem do zastosowania zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do całej kwoty dochodu ze sprzedaży.

Innymi słowy, czy wydatkując 103.000 zł pochodzące z majątku odrębnego na zakup wspólnego mieszkania wnioskodawczyni będzie zwolniona z zapłaty podatku, o którym mowa wyżej.

Zdaniem wnioskodawczyni, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. W przedstawionym we wniosku zdarzeniu, całość kwoty uzyskanej ze sprzedaży darowizny (103.000 zł), przeznaczona zostanie na sfinansowanie zakupu nowego lokalu mieszkalnego.

Zdaniem wnioskodawczyni należy przyjąć, że spełniony zostanie warunek ustawowy uprawniający do skorzystania ze zwolnienia podatkowego dla całości dochodu ze sprzedaży darowizny. W treści art. 21 ust. 25 ww. ustawy zdefiniowano pojęcie własne potrzeby mieszkaniowe. Dokonanie zakupu lokalu mieszkalnego bez wątpienia mieści się w ww. katalogu. Wspólnota majątkowa ustawowa powstaje automatycznie w chwili zawarcia małżeństwa, jako szczególny rodzaj współwłasności łącznej. Jest to wspólność bezudziałowa (tekst jedn.: każdy małżonek dysponuje udziałem 1/1), a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego, jako całości. Ponadto żadne z małżonków nie może rozporządzić ani zobowiązać się do rozporządzenia udziałem, który mu przypadnie w majątku wspólnym w chwili ustania wspólności.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawczyni powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Toruniu w imieniu Ministra Finansów z dnia 22 czerwca 2010 r. Znak: ITPB2/415-314/10/IL.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że wnioskodawczyni w październiku 2009 r. w darowiźnie od matki otrzymała nieruchomość gruntową. Przedmiotowa nieruchomość weszła do majątku odrębnego wnioskodawczyni. Następnie ww. nieruchomość podzielono na dwie odrębne działki. Pierwszą z wydzielonych działek sprzedano w październiku 2010 r. za kwotę 58.000 zł, a drugą wnioskodawczyni sprzedała w styczniu 2011 r. za kwotę 45.000 zł. Zatem skoro nabycie nieruchomości nastąpiło w 2009 r. a sprzedaży dokonano w 2010 r. i 2011 r. tj. przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie oznacza to, iż w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono bowiem m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości itp.).

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 ww. ustawy).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Nie można pominąć jednak faktu, iż Kodeks rodzinny i opiekuńczy wyraźnie stanowi w art. 43 § 1, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Wydatkując zatem na cele mieszkaniowe środki finansowe z majątku odrębnego na majątek wspólny wnioskodawczyni w takim samym, a więc równym zgodnie z Kodeksem stopniu wydatkuje je na majątek swój jak i męża. Nie można zatem stwierdzić, że całość ponoszonych przez nią wydatków na cele mieszkaniowe z majątku odrębnego zostanie przeznaczona na jej własne potrzeby mieszkaniowe, gdyż przeznaczona zostanie na potrzeby mieszkaniowe wnioskodawczyni i jej męża.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia nie wynika, żeby środki finansowe uzyskane przez wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia nabytej w darowiźnie nieruchomości zostały włączone do majątku wspólnego małżonków - środki te stanowiły majątek odrębny wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wyraźnie w opisie zdarzenia przyszłego wskazała, że "na cenę mieszkania będzie składać się kwota stanowiąca jej majątek odrębny (103.000 zł) oraz kwota pochodząca z majątku wspólnego małżonków (ok. 20.000 zł - 30.000 zł)". Stosownie do powyższego wnioskodawczyni wydatkując środki finansowe z majątku odrębnego na nabycie mieszkania własnościowego, które zostanie objęte wspólnością ustawową małżeńską, wydatkuje te środki finansowe zarówno na majątek swój i swojego męża. Zatem tylko połowa środków wydatkowanych na nabycie ww. mieszkania będzie podlegała zwolnieniu na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, gdyż tylko ta część będzie przeznaczona na cele własne mieszkaniowe wnioskodawczyni. Pozostała część środków wydatkowanych z majątku odrębnego wnioskodawczyni będzie wydatkowana na cele mieszkaniowe jej męża a więc nie zostanie wydatkowana na jej własne cele mieszkaniowe bowiem cele mieszkaniowe męża nie są własnymi celami mieszkaniowymi wnioskodawczyni.

Mając na uwadze powyższe stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez wnioskodawczynię interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Organy podatkowe mimo, iż w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, które zapadły w tożsamych sprawach, nie stosują jednak wprost tych rozstrzygnięć także z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego. Ponadto należy zauważyć, że ze stanu faktycznego opisanego w interpretacji Znak: ITPB2/415-314/10/IL wynika, że zakup lokalu został sfinansowany m.in. "w kwocie 161.000 zł z posiadanych zasobów z których 160.000 zł pochodziło ze sprzedaży prawa do lokalu". Oznacza to, że zakup sfinansowano ze wspólnych zasobów małżonków, czyli kwota uzyskana ze sprzedaży majątku odrębnego została wniesiona do majątku wspólnego małżonków. Natomiast w niniejszej sprawie z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że na cenę mieszkania składać się będzie m.in. kwota stanowiąca majątek odrębny wnioskodawczyni. Tym samym sytuacje przedstawione w obu sprawach nie są tożsame.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.