IBPBII/2/415-258/10/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 26 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 15 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi wniosku pismem z dnia 7 kwietnia 2010 r. Znak: IBPBII/2/415-258/10/CJS wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 15 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w dniu 5 września 2003 r. nabył w drodze umowy sprzedaży udział we współwłasności spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego. Udział nabyty przez wnioskodawcę wyniósł #189; części spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego. Właścicielem pozostałej części nabytej nieruchomości był pan J.S.

W dniu 24 lutego 2005 r. wnioskodawca zwarł umowę zniesienia współwłasności spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego. Lokal ten stanowił współwłasność wnioskodawcy oraz pana J.S., udziały we współwłasności wynosiły po #189;.

Zniesienie współwłasności nastąpiło w ten sposób, iż całe prawo do lokalu pod tytułem darmym otrzymał wnioskodawca. Podatku od spadków i darowizn od umowy zniesienia współwłasności nie pobrano zgodnie z ustawą o podatku od spadków i darowizn, gdyż zniesienie współwłasności dokonano nieodpłatnie pomiędzy stronami należącymi do I grupy podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, iż wnioskodawca nabył spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego do dnia 31 grudnia 2006 r., znajdą zastosowanie zasady określone w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2007 r. i zbycie przez wnioskodawcę ww. prawa zostanie zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw z dnia 16 listopada 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588 z późn. zm.) w przedmiotowej sprawie w przypadku zbycia spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Własność spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego została nabyta przez wnioskodawcę w 2003 r., zaś w 2005 r. zniesiona została współwłasność pomiędzy wnioskodawcą a drugim współwłaścicielem, przy czym udział we własności nabyty został w drodze darowizny.

Mając na uwadze przepisy obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2007 r. wnioskodawca jest zdania, iż dochody uzyskane przez niego z tytułu sprzedaży spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego zostaną w całości zwolnione od podatku, bowiem minął 5 letni okres od dnia nabycia (2003 r) oraz zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Ponadto wnioskodawca powołuje wyrok Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 lutego 2008 r. (I SA/GL 987/07) zgodnie z którym interpretując unormowania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można abstrahować od cywilistycznego ujęcia współwłasności. Pojęciu współwłasności jakie występuje we wszystkich przepisach tej ustawy należy nadać treść odpowiadającą rozumieniu tego pojęcia przyjętemu na gruncie prawa cywilnego.

Wnioskodawca uważa, iż współwłasność jest rodzajem własności, nie jest samodzielną instytucją prawną, stosuje się do niej wszystkie przepisy dotyczące własności. Naturę prawa współwłasności określają 3 cechy: jedność przedmiotu (ta sama rzecz), wielość podmiotów i niepodzielność wspólnego prawa. Ta ostatnia cecha oznacza, że każdy ze współwłaścicieli ma prawo do całej rzeczy, a żaden do jej wyodrębnionej fizycznie części. Niepodzielność wspólnego prawa nie należy jednak utożsamiać z niemożliwością zniesienia współwłasności. Przy współwłasności ułamkowej wskazuje się, iż jej istotą jest to, iż podziałowi podlega nie rzecz lecz jedynie prawo własności do tej rzeczy, odpowiednio do wielkości udziałów poszczególnych współwłaścicieli. Przynależna każdemu część prawa dotyczy i obejmuje całą rzecz. Zniesienie współwłasności (art. 210 k.c.) jest jednym z podstawowych uprawnień przysługujących współwłaścicielowi. Każdy sposób zniesienia współwłasności polega na przeniesieniu udziałów bądź to na inne współwłaściciela bądź na osobę trzecią. Nie można zatem mówić, iż w wyniku zniesienia współwłasności pomiędzy dwoma współwłaścicielami jeden z nich nabywa część rzeczy lub prawa. Prawo własności przysługiwało mu bowiem także w czasie trwania współwłasności. Na poparcie powyższego wnioskodawca wskazuje na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2007 r. (II FSK 187/06) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2008 r. (I SA/Łd 1151/07).

W związku z powyższym za datę nabycia przez wnioskodawcę spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego uznać należy 2003 r., kiedy to został współwłaścicielem części nieruchomości.

Ponadto wnioskodawca wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie przepisy art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są przychody określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) - w całości, jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje zastosowania do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) odsyła do katalogu czynności określonych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie z art. 1 ww. ustawy, podatkowi temu podlega nabycie własności rzeczy tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Zdaniem wnioskodawcy umowa nieodpłatnego zniesienia współwłasności może być kwalifikowana jako umowa darowizny.

Na poparcie powyższego wnioskodawca powołuje wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2009 r. (III CSK 307/08).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie m.in.:

Podkreślić należy, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Aby zatem ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż lokalu użytkowego będzie stanowiła źródło przychodu, należy ustalić datę jego nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 5 września 2003 r. wnioskodawca nabył udział wynoszący #189; części we współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego. Z kolei w dniu 24 lutego 2005 r. doszło do zawarcia umowy zniesienia współwłasności w ten sposób, że wnioskodawca otrzymał nieodpłatnie prawo co całego przedmiotowego lokalu użytkowego.

Oznacza to, że zastosowanie w tym przypadku będą miały przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nabycie". W związku z tym musi być ono interpretowane na gruncie przepisów regulujących to zagadnienie, czyli przepisów Księgi drugiej Tytułu I Działu III ("Nabycie i utrata własności") ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Z przepisów tych wynika, że nabycie własności nieruchomości oznacza otrzymanie jej na własność, skutkiem czego jest przejście prawa własności z jednej osoby na drugą.

Wnioskodawca zajmując własne stanowisko w sprawie uważa, że datą nabycia udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu użytkowego jest 2003 r. natomiast za datę nabycia całego ww. lokalu użytkowego, jaki przypadł mu na skutek zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości uważa również 2003 r., tak wiec odpłatne zbycie tego prawa nastąpi po upływie 5 letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 i w związku z czym po stronie wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, iż zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli nabyty w jego wyniku udział mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

W analizowanej sprawie, w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości, udział wnioskodawcy uległ zwiększeniu w stosunku do udziału nabytego w drodze umowy sprzedaży w 2003 r., dlatego też odpłatne zbycie lokalu użytkowego w części nabytego w 2005 r. w drodze zniesienia współwłasności będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, iż nie upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł. Podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, chyba, że podatnik w tym samym terminie złoży oświadczenie, że przychód ze sprzedaży wyda na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 2 i 2a) ustawy.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r., z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,

* na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów,

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1 pkt 32 i 32a nie mają zastosowania, jeżeli:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) nie ma zastosowania do podatników, którzy odsetki od kredytu lub pożyczki odliczali lub odliczają na podstawie art. 26b - ulga odsetkowa (art. 21 ust. 2a ww. ustawy).

Jednocześnie podkreślić należy, iż w przypadku nie wydatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e), stosownie do treści art. 28 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., podatek jest płatny najpóźniej następnego dnia po upływie terminów określonych w tym przepisie wraz z odsetkami naliczanymi:

Biorąc zatem pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w istocie w sytuacji odpłatnego zbycia przedmiotowego lokalu użytkowego po stronie wnioskodawcy nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego ale jedynie w stosunku do udziału jaki nabył w 2003 r. z uwagi na upływ 5 letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast obowiązek ten powstanie z tytułu odpłatnego zbycia udziału nabytego w 2005 r. w drodze zniesienia współwłasności nieruchomości.

Ponadto wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonane zniesienie współwłasności przedmiotowego lokalu użytkowego nie spowoduje po jego stronie obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych nie tylko z uwagi na upływ 5 letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, (data nabycia 2003 r.), ale również z uwagi na fakt, że dokonane zniesienie współwłasności nastąpiło nieodpłatnie między osobami należącymi do I grupy podatkowej. Wnioskodawca podnosi, że skoro podatek od spadków i darowizn nie należał się, to dokonana nieodpłatnie czynność zniesienia współwłasności nieruchomości jest równoznaczna z zawarciem umowy darowizny. Z faktu braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu podatku od spadków i darowizn wnioskodawca wywodzi brak powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe argumenty tut. Organ wyjaśnia, iż brak obowiązku zapłaty podatku od darowizny nie oznacza jeszcze, że w razie odpłatnego zbycia przedmiotowego lokalu użytkowego nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Czym innym bowiem jest podatek od darowizny z tytułu nabycia praw lub rzeczy w drodze darowizny a czym innym podatek dochodowy płatny z tytułu zbycia. Odpłatne zbycie udziału w lokalu użytkowym nabytego w drodze zniesienia współwłasności dokonanego w 2005 r. w przedmiotowej sprawie będzie stanowić źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy z uwagi na brak upływu pięcioletniego okresu, o którym mówi ww. przepis.

Z treści wniosku wynika również, iż wnioskodawca nieodpłatne zniesienie współwłasności utożsamia z umową darowizny.

Wyjaśnia się, że zgodnie z przepisem art. 888 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest więc jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy dający świadczenie nie otrzymuje w zamian za to świadczenie innego świadczenia lub zobowiązania do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Zgodnie z powyższym trudno zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że umowa nieodpłatnego zniesienia współwłasności przyznająca mu prawo do całej rzeczy wspólnej (tekst jedn. do całego lokalu użytkowego) jest umową darowizny. Cechą charakterystyczną umowy znoszącej współwłasność jest fizyczny podział rzeczy wspólnej, a tym samym nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowiła przedmiot współwłasności. Fakt dokonania zniesienia współwłasności w przedmiotowej sprawie w sposób nieodpłatny nie daje podstaw prawnych do twierdzenia, iż czynność zniesienia współwłasności jest darowizną. Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego jasno wynika, iż zamiarem znoszących współwłasność przedmiotowego lokalu użytkowego była chęć fizycznego podziału lokalu użytkowego w ten sposób, że wnioskodawca stał się jego wyłącznym właścicielem, a nie chęć zawarcia umowy darowizny. Gdyby strony chciały zawrzeć umowę darowizny to umowa jaką by zawarły byłaby nazwana umową darowizny a nie umową zniesienia współwłasności.

Ponadto zauważyć należy, iż w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2003 r. nie można czynności prawnej "nieodpłatnego zniesienia współwłasności" utożsamiać z czynnością "darowizny", o której mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 r., nawet jeżeli na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego można byłoby wskazywać na podobieństwa skutków prawnych (ekonomicznych) tych czynności. Począwszy bowiem od tej daty, ustawodawca w ustawie o podatku od spadków i darowizn posługuje się zarówno zwrotem "darowizna", jak również określeniem "nieodpłatnego zniesienia współwłasności", wyraźnie przez to odróżniając zakres znaczeniowy obu tych pojęć. Oznacza to, że w sytuacji opisanej przez wnioskodawcę fakt skorzystania przez niego ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia rzeczy na skutek nieodpłatnego zniesienia współwłasności od osoby zaliczanej do I grupy podatkowej, traktowane przez niego jako zwolnienie "darowizny", w rzeczywistości dotyczyło zwolnienia "nieodpłatnego zniesienia współwłasności".

Nie ma zatem podstaw do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym

do 31 grudnia 2006 r., a fakt nieodpłatności czynności zniesienia współwłasności nie daje podstaw do twierdzenia, że zawarta umowa była umową darowizny.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych w uzasadnieniu własnego stanowiska wnioskodawcy, orzeczeń sądów administracyjnych wskazać należy, iż tutejszy organ podatkowy wydał interpretację indywidualną dokonując oceny przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego na podstawie obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Orzeczenia powołane przez wnioskodawcę zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.