IBPBII/2/415-227/14/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/2/415-227/14/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 13 stycznia 2014 r. (data otrzymania 15 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w zeznaniu za 2013 r. od dochodu lub podatku wydatków poniesionych na badania genetyczne - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w zeznaniu za 2013 r. od dochodu lub podatku wydatków poniesionych na badania genetyczne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną pracującą na umowę o pracę. Jest rencistą o lekkim stopniu niepełnosprawności z ZUS-u. Grupę posiada od 2003 r. na stałe (rokowania złe). Podstawową chorobą Wnioskodawcy jest genetyczna choroba - barwnikowe zwyrodnienie siatkówki (retina pigmentoza). Jest to choroba nieuleczalna prowadząca do całkowitej utraty wzroku. W tej chwili jednak na świecie wynaleziono terapię, która powstrzymuje chorobę. Terapia ta dotyczy jednak tylko trzech genów spośród około 180 jakie mogą być odpowiedzialne za chorobę. Aby móc skorzystać z terapii genowej należy przeprowadzić testy genetyczne mające na celu ustalenie uszkodzonego genu. W Polsce nie wykonuje się badań genetycznych mających na celu wyodrębnienie genu (jednego lub kilku z ponad 180), który jest uszkodzony. Możliwe jest to jednak w kilku klinikach w Europie. Między innymi w Moorfields Eye Hospital Trust (Londyn, Wielka Brytania). Nie mogąc liczyć na refundację takich badań genetycznych przez Narodowy Fundusz Zdrowia Wnioskodawca zaciągnął kredyt i wykonał testy w ww. szpitalu na własny koszt. Obecnie oczekuje na wyniki tych testów. Ich koszt (bez kosztów podróży) to 1850 funtów.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Czy jako osoba niepełnosprawna Wnioskodawca może w zeznaniu rocznym odliczyć od podatku (lub od dochodu) za rok 2013 koszty takich badań genetycznych korzystając z ulgi na leczenie ewentualnie innej ulgi przysługującej osobie niepełnosprawnej (jakiej).

Zdaniem Wnioskodawcy, może on, jako osoba niepełnosprawna, skorzystać z możliwości odliczenia od podatku w zeznaniu rocznym za rok 2013 posiadając fakturę i nie korzystając z refundacji NFZ lub innych instytucji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy - wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (...).

Stosownie do art. 26 ust. 7c powołanej ustawy - w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1.

wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;

2.

okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;

3.

okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

W myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy - wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1.

adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

2.

przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

3.

zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;

4.

zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

5.

odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;

6.

odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;

7.

opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;

8.

utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;

9.

opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;

10.

opłacenie tłumacza języka migowego;

11.

kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;

12.

leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);

13.

odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

a.

osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,

b.

osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;

14.

używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł;

15.

odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

a.

na turnusie rehabilitacyjnym,

b.

w zakładach, o których mowa w pkt 6,

c.

na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Natomiast w art. 26 ust. 7f ww. ustawy wskazano, że ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b.

znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy albo

b.

umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - jako osoba o lekkim stopniu niepełnosprawności - chciałby w zeznaniu rocznym za 2013 r. odliczyć od dochodu (lub podatku) koszty badań genetycznych, które przeprowadził na własny koszt w celu wyodrębnienia uszkodzonego genu i ewentualnego skorzystania z terapii genowej.

Mając na względzie przywołane wyżej przepisy wskazać należy, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Zatem nie wszystkie wydatki, które ponosi osoba niepełnosprawna będą podlegały odliczeniu w ramach przywołanego przepisu a tylko te, które są w nim wymienione. Odliczenie od dochodu wydatków możliwe będzie tylko wówczas, gdy mieszczą się one w katalogu art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wśród wydatków podlegających odliczeniu od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej ustawodawca nie wymienił wydatków poniesionych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną na wykonanie badań genetycznych. W przepisie tym nie mieszczą się wydatki poniesione na wykonanie jakichkolwiek badań. Tym samym w ramach ww. ulgi podatkowej nie mieszczą się z pewnością wydatki poniesione na wykonanie badań genetycznych. Oznacza to, że poniesienie przez Wnioskodawcę wydatków na badania genetyczne nie uprawnia do odliczenia ich od dochodu, jako wydatków poniesionych na cele wskazane w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na badania genetyczne nie mieszczą się w dyspozycji wyżej wskazanego przepisu.

Reasumując, w zeznaniu za 2013 r. Wnioskodawca nie może skorzystać z odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na badania genetyczne z uwagi na fakt, że wskazane przez Wnioskodawcę wydatki związane z przeprowadzonymi badaniami genetycznymi nie mieszczą się wśród wydatków wskazanych w treści art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują innej ulgi czy zwolnienia, na podstawie których Wnioskodawca mógłby od dochody lub od podatku odliczyć wydatki poniesione na przeprowadzone na własny koszt badania genetyczne.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl