IBPBII/2/415-215/09/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2009 r. (data wpływu do Organu 2 marca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 20 kwietnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku od wynagrodzeń - jest prawidłowe.

W dniu 2 marca 2009 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku od wynagrodzeń.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 0 kwietnia 2009 r. Znak: IBPB II/415-215/09/JG, IBPBI/1/415-200/09/KB wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 20 kwietnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko. Jedną z działalności jest wypożyczanie wózków na zakupy dla dzieci w hipermarketach w różnych miastach. Stanowiska są obsługiwane przez osoby zatrudnione na podstawie umów zlecenia. Po zakończeniu każdego miesiąca zleceniobiorcy są zobowiązani do wystawienia rachunków za wykonaną pracę. Na podstawie tych rachunków wnioskodawca dokonuje wypłaty wynagrodzeń. Za miesiąc wypłaty (mając wystawiony rachunek i potwierdzenie zapłaty) odprowadza zaliczkę do urzędu skarbowego oraz składki na ubezpieczenie. W podpisywanych umowach zlecenia są opisane procedury związane z przekazywaniem utargów. Zleceniobiorcy zobowiązani są do sukcesywnych wpłat utargów do kilka dni na rachunek bankowy. Zdarza się jednak tak, że pracownik przywłaszczy sobie utarg np. na kwotę 2.000 złotych gdy tym czasem należne mu wynagrodzenie wynosi 1.000 złotych. Zazwyczaj po takim fakcie nie pokazuje się więcej w pracy. Wnioskodawca jest wtedy zmuszony do zgłoszenia tego faktu na policję i wstrzymania wypłaty.

W większości przypadków po takim zajściu kontakt z pracownikiem jest zerowy, unikają kontaktów, nie odbierają telefonów, nie odpowiadają na listy. Przy ostatnim takim zajściu pracownik powiedział, że należało mu się 1.000 złotych na wynagrodzenie to zamiast wpłacić utarg na konto po prostu sobie wziął należną mu kwotę. Wnioskodawca próbował polubownie załatwić całą sprawę i powiedział zleceniobiorcy, że obowiązuje go umowa i powinien tą kwotę wpłacić na konto a następnie wystawić rachunek za wykonaną pracę, na podstawie którego wnioskodawca dokona przelewu na jego konto jako wynagrodzenie. Pracownik na to odpowiedział, że nie wystawi żadnego rachunku ani nic nie będzie podpisywał, a wnioskodawca nic mu nie może zrobić. Wnioskodawca podkreślił, iż sytuacja, w której to pracownik znika z pieniędzmi zdarzyła się już mu kilkakrotnie i za każdym razem sprawa jest oddawana do sądu. Zaznaczył, iż pieniądze należne są praktycznie nieściągalne bo nawet po prawomocnym wyroku sądowym komornik nie ma co zabrać, a byli pracownicy nie kwapią się aby te pieniądze zwrócić. Ponadto pieniądze pobrane przez zleceniobiorców w rzeczywistości nie zostały pozostawione do ich dyspozycji a bezprawnie zawłaszczone i wyrokiem Sądu powinny być mu zwrócone.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wyjaśnił m.in. iż skradzionej kwoty utargu nie ujmuje w kosztach.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Jak w przedstawionej sytuacji wnioskodawca ma rozliczyć wynagrodzenie należne pracownikowi i jak ma odprowadzić zaliczkę na podatek od tego wynagrodzenia do urzędu skarbowego skoro nie otrzymał rachunku za wykonane prace.

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji w związku z brakiem potwierdzenia wypłaty wynagrodzenia ze strony zleceniobiorcy oraz brakiem rachunku za wykonane prace nie może ująć w koszty należnego pracownikowi wynagrodzenia. Również nie odprowadza podatku od wypłat ponieważ jak zaznaczył pieniądze zostały zawłaszczone a nie stanowiły wynagrodzenia pozostawionego do dyspozycji zleceniobiorcy. Wypłata wynagrodzenia została wstrzymana ponieważ jak podkreślił nieuzasadnione byłoby wypłacenie wynagrodzenia w przypadku kiedy pracownik bezprawnie zawłaszczył jego pieniądze a szanse na ich odzyskanie są niewielkie a ponadto pracownik nie wystawił wnioskodawcy rachunku za tę pracę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). W myśl postanowień tego przepisu opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca w ramach prowadzonej na własne nazwisko działalności gospodarczej zajmując się wypożyczaniem wózków na zakupy dla dzieci w hipermarketach zatrudnia osoby na podstawie umowy zlecenia. Zleceniobiorcy są zobowiązani do sukcesywnych wpłat utargów na rachunek bankowy wnioskodawcy. Natomiast po zakończeniu każdego miesiąca zleceniobiorca jest zobowiązany do wystawienia rachunków za wykonaną pracę. Na podstawie tych rachunków wnioskodawca dokonuje wypłat. Za miesiąc wypłaty odprowadza zaliczkę do urzędu skarbowego oraz składki na ubezpieczenie społeczne. Przy czym wnioskodawca podkreślił, że w wyniku zawieranych umów zlecenia ze zleceniobiorcami ponosi straty, wynikające z nieuczciwości zatrudnianych osób, które dokonują przywłaszczenia kwot utargu. Podejmuje on także przewidziane przepisami prawa działania, zmierzające do odzyskania utraconych pieniędzy tj. zgłasza sprawę na policję a następnie przeprowadzane jest postępowanie sądowe oraz egzekucyjne. Jednakże egzekucja przeprowadzana po zakończeniu postępowania jest w większości przypadków nieskuteczna. Wątpliwość wnioskodawcy budzi kwestia sposobu rozliczenia świadczenia należnego z tytułu zawartej umowy zlecenia i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy skoro nie otrzymał rachunku za wykonane prace, a pieniądze pobrane przez zleceniobiorcę zostały przez niego bezprawnie zawłaszczone.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie ujęty we wniosku stan faktyczny sprawy w kontekście zapytania ujętego w przedmiotowym wniosku stwierdzić należy, iż wnioskodawca nie dokonał wypłaty świadczenia wynikającego z zawartej z nieuczciwym zleceniobiorcą umowy zlecenia. Nie poniósł zatem faktycznego wydatku związanego z wypłatą tego świadczenia. Nie posiada więc żadnych dowodów dokumentujących poniesienie tego wydatku (brak rachunku i potwierdzenia wypłaty). Dlatego też, skoro wnioskodawca nie wypłacił zleceniobiorcy świadczenia wynikającego z zawartej umowy zlecenia to tym samym nie postawił do jego dyspozycji żadnych środków pieniężnych. Oznacza to że na wnioskodawcy jako zleceniodawcy w tej sytuacji nie ciąży obowiązek płatnika w rozumieniu przepisów ustawy.

W tym stanie rzeczy stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.