IBPBII/2/415-213/12/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10, wniosku z dnia 8 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 12 maja 2009 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości na podstawie umowy dożywocia - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości na podstawie umowy dożywocia.

W dniu 28 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał indywidualną interpretację Znak: IBPB II/2/415-517/12/NG, w której uznał stanowisko wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając, że w przedmiotowej sprawie pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla odpłatnego zbycia udziału w spadku po mężu winien być liczony od końca roku kalendarzowego 2009 r., tj. roku, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowego udziału w nieruchomości. Oznacza to, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy w upłynie z dniem 31 grudnia 2014 r. Oznacza to, że jeżeli zbycie udziału w nieruchomości na podstawie umowy dożywocia nastąpi przed końcem 2014 r., to będzie stanowić podlegające opodatkowaniu - źródło przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pismem z dnia 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 7 sierpnia 2009 r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 7 września 2009 r. Znak: IBPB II/2/415W-69/09/NG odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa skutecznie doręczono w dniu 11 września 2009 r.

Pismem z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 października 2009 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 2 listopada 2009 r. Znak: IBPB II/2/4160-47/11/NG, IBRP/007-319/09 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1587/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu kasacji Organu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 stycznia 2010 r., wyrokiem z dnia 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10 oddalił skargę kasacyjną oraz. Wyrok wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. Biura w dniu 14 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza zbyć udział wynoszący #189; części nieruchomości stanowiącej samodzielny lokal mieszkalny na podstawie umowy o dożywocie. Przedmiotowy udział wnioskodawczyni nabyła na podstawie dziedziczenia testamentowego, po zmarłym 6 marca 2009 r. mężu. Przed jego śmiercią nieruchomość ta stanowiła majątek wspólny małżonków, tj. została nabyta na podstawie umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego w dniu 26 czerwca 2002 r., podczas trwania związku małżeńskiego, a umowy majątkowe małżeńskie wyłączające wspólność ustawową za życia męża wnioskodawczyni nie były zawierane.

Przedmiotem rozporządzenia będzie zatem udział pochodzący z dziedziczenia w 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zawarciem przedmiotowej umowy o dożywocie zostanie naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawczyni, podatek dochodowy od osób fizycznych nie zostanie w tym wypadku naliczony, gdyż w związku z zawieraną umową nie powstaje dochód. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość wraz z mężem w 2002 r., nieruchomość ta stanowiła ich majątek wspólny, a w chwili obecnej upłynęło już pięć lat od tego nabycia nieruchomości (z końcem 2007 r.). Późniejsze nabycie przez wnioskodawczynię #189; części tej nieruchomości tj. części, która przysługiwała zmarłemu mężowi wnioskodawczyni w ich majątku objętym wspólnością ustawową, która to wspólność ustała z chwilą śmierci męża, nie stanowi dochodu w rozumieniu przepisów ustawy. Planowana umowa o dożywocie, której przedmiotem ma być ten udział w nieruchomości nie jest źródłem przychodów w rozumieniu ustawy.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 28 lipca 2009 r. Znak: IBPB II/2/415-517/09/NG Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawczyni za nieprawidłowe, stwierdzając, że w przedmiotowej sprawie pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla odpłatnego zbycia udziału w spadku po mężu winien być liczony od końca roku kalendarzowego 2009 r., tj. roku, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowego udziału w nieruchomości. Oznacza to, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy w upłynie z dniem 31 grudnia 2014 r. Oznacza to, że jeżeli zbycie udziału w nieruchomości na podstawie umowy dożywocia nastąpi przed końcem 2014 r., to będzie stanowić podlegające opodatkowaniu - źródło przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zarzucając, iż jest ona niezgodna z prawem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1587/09 uchylił zaskarżona interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2009 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu kasacji Ministra Finansów od powyższego wyroku, wyrokiem z dnia 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10 oddalił skargę kasacyjną.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego niniejszej sprawie źródłem sporu sądowego jest odpowiedź na pytanie: czy w sytuacji jeśli strona zamierza zbyć udział wynoszący 14 części nieruchomości na podstawie umowy dożywocia, nabytej w połowie w drodze dziedziczenia po mężu zmarłym 6 marca 2009 r., zbycie ww. udziału podlega opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, że z art. 908 i art. 910 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, iż skutkiem zawarcia umowy dożywocia jest przeniesienie własności nieruchomości i - jednocześnie - obciążenie tej nieruchomości prawem dożywocia (Elżbieta Niezbecka, Komentarz do art. 910 Kodeksu cywilnego). Zarazem, zdaniem NSA, istnieje możliwość ustalenia wartości nieruchomości, jak też wartości dożywocia i wartości nieruchomości obciążonej prawem dożywocia. Wynika to choćby z treści art. 914 k.c, zgodnie z którym dożywotnikowi przysługuje uprawnienie do żądania zamiany świadczeń z umowy dożywocia na dożywotnią rentę odpowiadająca wartości tego prawa (J. Matys, Niektóre problemy umowy dożywocia na tle ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, NPN 2005, nr 1,s. 30).

Zdaniem NSA, przez odpłatne zbycie, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć przeniesienie własności rzeczy lub przeniesienie praw na inną osobę za odpłatnością. Formą odpłatnego zbycia będzie, przede wszystkim, przeniesienie własności rzeczy lub praw w wykonaniu umowy sprzedaży lub zamiany. W umowie dożywocia zawarty jest specyficzny element odpłatności za przeniesienie nieruchomości. W braku przeciwnej umowy należy "przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym" (art. 910 zdanie drugie k.c). Z uwagi na uzależnienie "ceny" (odpłatności) od warunku nieweryfikowalnego, tj. najczęściej od długości życia dożywotnika (względnie od sposobu ustalenia renty z art. 914 k.c), cena ta może być mniejsza niż wartość przekazanej nieruchomości lub też może przekroczyć wartość nieruchomości. W piśmiennictwie przyjęło się traktować umowę dożywocia za umowę nazwaną odpłatną konsensualną zobowiązującą kauzalną przysparzającą dwustronnie zobowiązującą wzajemną o charakterze losowym (Elżbieta Niezbecka, Komentarz do art. 908 Kodeksu cywilnego, program LEX; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 21 listopada 1995 r., sygn. I ACr 520/951). Ponieważ skutkiem umowy dożywocia jest odpłatne zbycie nieruchomości, stąd obowiązek zastosowania regulacji z podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczących odpłatnego zbycia nieruchomości, w szczególności opodatkowania w przypadku zbycia przed wskazanym terminem (art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z tych powodów zdaniem NSA r umowa dożywocia jest umową odpłatną z konsekwencjami wynikającymi z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i c) oraz art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje jednak, że ze stanu faktycznegoprzedstawionego przez stronę wynika, iż nieruchomość lokalowa została nabyta w 2002 r. przez skarżącą, wraz z mężem, z którym pozostawała w majątkowym ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej. Poglądowi temu nie sprzeciwia się stwierdzenie strony, wyrażone w pytaniu o nabyciu #189; części mieszkania "w drodze dziedziczenia po mężu zmarłym 6 marca 2009 r.", ponieważ uwaga ta dotyczy nabycia majątku spadkowego, a nie charakteru wspólności majątkowej nieruchomości. Bezsporne przy tym jest, że nieruchomość tą skarżąca, działając wraz mężem, mogłaby zbyć bez negatywnych konsekwencji podatkowych, ponieważ pięcioletni termin upłynął pod koniec grudnia 2007 r.

Podstawą przyjęcia przez organy podatkowe dopuszczalności opodatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości w drodze umowy dożywocia jest mylne rozumienie terminu "nabycie" z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy i niewłaściwe rozumienie instytucji "wspólności małżeńskiej". Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie ma możliwości określenia w jakiej części nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy przez małżonków nabywających razem ta nieruchomość a pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej z art. 31 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Nie jest też możliwe nabycie w określonym udziale nieruchomości przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej.

Zdaniem Sądu wadliwy jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego małżonków znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej z art. 31 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku, po raz drugi, udział w tej samej nieruchomości, ponieważ, z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej, nie było możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia.

Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności.

Wskazać należy, że w małżeństwie, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej ustawowej, występują trzy masy majątkowe: majątek wspólny małżonków oraz dwa majątki osobiste każdego z małżonków. Majątki te zwykle w trakcie trwania wspólności ustawowej nie są wyodrębnione i stanowią jedną całość gospodarczą a ich podział następuje dopiero po ustaniu wspólności. Majątek wspólny ma istotne cechy funkcjonalne i ekonomiczne. Przede wszystkim stanowi podstawę bieżącej egzystencji rodziny oraz realizacji jej dalekosiężnych celów, związanych z kolejnymi fazami rozwoju rodziny (jest to osiem faz od małżeństwa przed urodzeniem dzieci aż do wdowieństwa). Umożliwia spełnienie podstawowych funkcji rodziny, nie tylko ekonomicznej, ale także innych funkcji, zwłaszcza funkcji społecznych oraz socjopsychicznych, w tym kulturowej i rekreacyjno-towarzyskiej. Składnikami majątku wspólnego są majątkowe prawa podmiotowe o charakterze zarówno bezwzględnym, jak i względnym, a w szczególności prawa rzeczowe i wierzytelności (Tomasz Sokołowski, Komentarz do art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zawarty w programie Lex).

Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, że współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu współwłaścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej i dlatego żaden ze współwłaścicieli nie może korzystać z praw własności przez cały czas trwania współwłasności łącznej (Edward Gniewek, Komentarz do art. 196 Kodeksu cywilnego, Lex). Uproszczeniem było przyjęcie przez organy podatkowe, na co nie zwrócił uwagi Sąd pierwszej instancji, że skarżąca dwukrotnie nabyła nieruchomość, w której, z uwagi na ustrój majątkowy, niemożliwe było określenie jej udziałów. Pierwszy raz w chwili zakupu nieruchomości lokalowej wraz mężem, z którym łączyła ją wspólność majątkowa, drugi raz w wyniku dziedziczenia po śmierci męża. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które skarżąca oraz - odrębnie - jej mąż posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, rozstrzyganie wątpliwości przy pomocy wykładni na korzyść Organu podatkowego (in dubio pro fisco) ma w tej sprawie charakter wykładni rozszerzającej, która nie ogranicza się tylko do stosowania budzącego wątpliwości art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawotwórczy charakter zakwestionowanej interpretacji dotyczący momentu nabycia nieruchomości i udziału w nieruchomości przypadającego pozostającej we wspólności majątkowej skarżącej, prowadzi w sposób nieuprawniony, do zmiany zakresu stosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy poprzez objęcie jego skutkami takich stanów faktycznych, których opodatkowanie nie jest wyraźnie i jednoznacznie wskazane w ustawie. Oznacza to przekroczenie, za pomocą wykładni praktycznej, i to dokonywanej przez organ podatkowy, a więc de facto stronę sporu podatkowego, granicy, która - jak wskazuje SN w wyroku z 22 października 1992 r. - "w utrwalonej tradycji prawa europejskiego może być przekraczana tylko i wyłącznie przez ustawodawcę (...) Zasada niedopuszczalności rozszerzenia zakresu opodatkowania w drodze wykładni jest uznawana także w Polsce". W stanie faktycznym będącym przedmiotem sporu przed organami podatkowymi, należało raczej rozważyć, wobec wypełnienia przez podatnika warunku dotyczącego terminu zbycia nieruchomości z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a w każdym razie niemożności wykazania faktu niedopełnienia tego warunku-zastosowanie zasady in dubio pro tributario - tj. w razie wątpliwości na korzyść podatnika.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza co następuje.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie, przy jej rozpatrywaniu w kontekście powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie momentu nabycia przez wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia wnioskodawczyni w 2002 r. nabyła wspólnie z mężem, na zasadach współwłasności małżeńskiej łącznej, nieruchomość - lokal mieszkalny. W marcu 2009 r. mąż wnioskodawczyni zmarł, a ona w drodze dziedziczenia testamentowego otrzymała udział w przedmiotowej nieruchomości będący własnością męża.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Wspólność majątkowa ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego ze współmałżonków. Zgodnie z art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej jest współwłasnością łączną i trwa tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności ustawowej dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej a każdy z małżonków może rozporządzać swoim udziałem w majątku wspólnym, który według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności.

Stosownie natomiast do art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Mając na uwadze wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, a w szczególności konieczność zastosowania przez Organ wydający interpretację zasady in dubio pro tributario (tekst jedn.: w razie wątpliwości należy je rozstrzygać na korzyść podatnika) stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni nabyła w całości mieszkanie w 2002 r. To oznacza, że określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 5 letni termin upłynął z dniem 31 grudnia 2007 r. To oznacza, że wnioskodawczyni nabyła w całości mieszkanie w 2002 r. Tym samym ewentualne zbycie przedmiotowego mieszkania przez wnioskodawczynię w drodze zawarcia umowy dożywocia po tej dacie oznacza, iż nie stanowi ono w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do wydanego w przedmiotowej sprawie orzeczenia Naczelnego Sadu Administracyjnego, mając na uwadze art. 184 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Organ wydał przedmiotową interpretację zgodnie z wytycznymi Naczelnego Sądu Administracyjnego. Należy w tym miejscu podkreślić, że przedmiotowy wyrok stoi w sprzeczności z zasadami prawa cywilnego dotyczącymi dziedziczenia oraz nie ma żadnego potwierdzenia ani w doktrynie ani w judykaturze. Organ dysponuje wyrokiem NSA z dnia 4 listopada 2010 r. Sygn. akt II FSK 1054/09, z którego jasno wynika dopuszczalność wykładni dokładnie odwrotnej niż zaprezentowana przez NSA w niniejszej sprawie, odnośnie określenia daty nabycia przez podatnika udziału w nieruchomości nabytego przez niego we wspólności majątkowej w przypadku śmierci jednego z małżonków.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.