IBPBII/2/415-20/13/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2012 r. sygn. akt II FSK 487/11, wniosku z dnia 7 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 11 lipca 2008 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeznaczenia całego zysku w części przypadającej akcjonariuszom w spółce komandytowo-akcyjnej na kapitał zapasowy - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeznaczenia całego zysku w części przypadającej akcjonariuszom w spółce komandytowo-akcyjnej na kapitał zapasowy.

W dniu 10 października 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał indywidualną interpretację Znak: IBPB 2/415-1256/08/HS, w której uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej ma obowiązek wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochód każdego ze wspólników, rozumiany jako zysk wypłacany z tytułu udziału w spółce komandytowo-akcyjnej, winien być bowiem systematycznie opodatkowywany w ciągu roku. Obowiązek wpłacania zaliczek powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczą kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku. Spółka komandytowo-akcyjna nie jest podatnikiem tego podatku, podatnikiem podatku za dany rok podatkowy jest wspólnik, który w danym roku posiadał akcje w spółce a zatem to na nim ciąży obowiązek jego zapłaty. Uchwała o przeznaczeniu zysku na kapitał zapasowy podjęta w czerwcu 2008 r. nie mogła zaskutkować brakiem opodatkowania dochodu w ciągu roku 2007.

Pismem z dnia 30 października 2008 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów odpowiedział pismem z dnia 2 grudnia 2008 r. Znak: IBPB2/415W-132/08/HS skutecznie doręczonym w dniu 8 grudnia 2008 r.

Pismem z dnia 29 grudnia 2008 r. wnioskodawca złożył skargę na powyższą interpretację indywidualną z dnia 10 października 2008 r. Znak: IBPB2/415-1256/08/HS wnosząc o jej uchylenie.

Pismem z dnia 30 stycznia 2009 r. Znak: IBPB II/2/4160-7/09/HS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia z dnia 5 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 50/09 uchylił pisemną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 10 października 2008 r. Znak: IBPB2/415-1256/08/HS dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeznaczenia całego zysku w części przypadającej akcjonariuszom w spółce komandytowo-akcyjnej na kapitał zapasowy stwierdził, że w obrocie prawnym znajduje się tzw. "milcząca interpretacja".

Rozpatrując skargę kasacyjną wniesioną przez Ministra Finansów, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 sierpnia 2010 r. sygn. akt II FSK 995/09 powołując się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie całej Izby Finansowej z dnia 14 grudnia 2009 r. sygn. akt II FPS 7/09 uznał, iż wymaga ona uwzględnienia i uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 5 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 50/09.

Wobec uchylenia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 5 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 50/09 i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia skarżący uzupełnił skargę zarzucając dodatkowo Organowi naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 14, art. 24, art. 27 ust. 1 i art. 44 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 29 października 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 479/10 oddalił skargę wnioskodawcy na interpretację indywidualną.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu wniesionej kasacji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 października 2010 r., wyrokiem z dnia 28 września 2012 r. sygn. akt II FSK 487/11 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił zaskarżoną interpretację. Akta sprawy wpłynęły do tut. Biura w dniu 13 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - osoba fizyczna nabył z dniem 1 stycznia 2008 r. akcje w spółce komandytowo-akcyjnej od drugiej osoby fizycznej, która była akcjonariuszem tej spółki w 2007 r. W czerwcu 2008 r. walne zgromadzenie akcjonariuszy podjęło decyzję o przeznaczeniu zysku przypadającego akcjonariuszom za 2007 r. w całości na kapitał zapasowy tej spółki. Prawo głosu z akcji będących przedmiotem zbycia, na walnym zgromadzeniu, zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych, wykonywał już nabywca akcji - wnioskodawca. Zbywca akcji już nie uczestniczył w walnym zgromadzeniu (w dniu walnego zgromadzenia nie był już akcjonariuszem tej spółki w związku z wcześniejszym zbyciem akcji na rzecz wnioskodawcy).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji przeznaczenia całego zysku w części przypadającej akcjonariuszom w spółce komandytowo-akcyjnej na kapitał zapasowy powstaje obowiązek podatkowy, jeśli tak, to kto jest podatnikiem tego podatku - wnioskodawca: nabywca akcji i jednocześnie posiadacz akcji w dacie Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy czy też zbywca akcji.

Zdaniem wnioskodawcy, w sytuacji przeznaczenia zysku w spółce komandytowo - akcyjnej za rok obrotowy w części przypadającej akcjonariuszom na kapitał zapasowy po stronie akcjonariuszy nie występuje obowiązek podatkowy, w związku z tym ani wnioskodawca - nabywca akcji, ani zbywca akcji nie są zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego. Przeznaczenie zysku w spółce komandytowo akcyjnej w części przypadającej akcjonariuszom na kapitał zapasowy nie jest równoznaczne z wypłatą (świadczeniami) lub stawianiem do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych. Stanowisko to zostało poparte uzasadnionymi twierdzeniami zawartymi w Wyroku WSA w Krakowie z dnia 18 marca 2008 r. sygn. akt INSKR 1029/07, niepublikowanym.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 10 października 2008 r. Znak: IBPB 2/415-1256/08/HS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej ma obowiązek wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochód każdego ze wspólników, rozumiany jako zysk wypłacany z tytułu udziału w spółce komandytowo-akcyjnej, winien być bowiem systematycznie opodatkowywany w ciągu roku. Obowiązek wpłacania zaliczek powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczą kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku. Spółka komandytowo-akcyjna nie jest podatnikiem tego podatku, podatnikiem podatku za dany rok podatkowy jest wspólnik, który w danym roku posiadał akcje w spółce a zatem to na nim ciąży obowiązek jego zapłaty. Uchwała o przeznaczeniu zysku na kapitał zapasowy podjęta w czerwcu 2008 r. nie mogła zaskutkować brakiem opodatkowania dochodu w ciągu roku 2007.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 21 października 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 479/10 oddalił skargę wnioskodawcy na interpretację indywidualną Znak: IBPB2/415-1256/08/HS.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu wniesionej przez wnioskodawcę kasacji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 października 2010 r., wyrokiem z dnia 28 września 2012 r. sygn. akt II FSK 487/11 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił zaskarżoną interpretację. Akta sprawy wpłynęły do tut. Biura w dniu 13 listopada 2012 r.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, skarga kasacyjna okazała się zasadna, dlatego podlega uwzględnieniu, chociaż nie wszystkie postawione w niej zarzuty są trafne, albowiem nie zasługuje na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 1 § 1 i 2 p.u.s.a oraz zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a.

Natomiast, zdaniem Sądu, za trafne należy uznać zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego. Naczelny Sąd Administracyjny przyznał rację Skarżącemu, że sąd pierwszej instancji naruszył art. 44 ust. 1 u.p.d.o.f. aprobując wniosek sformułowany przez Ministra Finansów w zaskarżonej interpretacji, co do obowiązku Skarżącego wpłacania zaliczek miesięcznych na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Naruszenie to, w opinii Sądu, ściśle związane jest z innym zarzutem podniesionym w skardze kasacyjnej, a mianowicie zarzutem naruszenia art. 5b ust. 2, art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 14 ust. u.p.d.o.f. oraz art. 52 pkt 1, art. 126 § 1 pkt 1 i 2, art. 146 § 2 pkt 2, art. 347 § 1, art. 348 § 2 k.s.h. Wbrew temu co stwierdził sąd pierwszej instancji, rozróżnienie uprawnień komplementariuszy i akcjonariuszy, co do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej, wprowadzone w art. 52 § 1 w zw. z art. 126 § 1 pkt 1 k.s.h. oraz art. 347 § 1 w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 k.s.h. ma istotne znaczenie dla oceny prawidłowości zaskarżonej interpretacji podatkowej. Naczelny Sąd Administracyjny podzielił argumentację autora skargi kasacyjnej, że w świetle dwóch ostatnich przepisów, powstanie prawa akcjonariusza do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej uzależnione jest od łącznego wystąpienia szeregu przesłanek: wykazania zysku w sprawozdaniu finansowym spółki, zbadania go przez biegłego rewidenta i przeznaczenia zysku, przez zgromadzenie wspólników, do wypłaty akcjonariuszom. Oznacza to, że prawo do dywidendy (w rozumieniu k.s.h., a nie u.p.d.o.f.) powstaje tylko wówczas, gdy odpowiednia część zysku została przeznaczona do podziału przez walne zgromadzenie. Wcześniej akcjonariusz nie ma skutecznego roszczenia o jego wypłatę. Jednocześnie, zgodnie z art. 146 § 2 pkt 2 k.s.h., uchwała o podziale zysku spółki pomiędzy jej akcjonariuszami wymaga zgody wszystkich jej komplementariuszy. Z chwilą jej podjęcia (a więc dopiero po spełnieniu określonych w k.s.h. przesłanek), akcjonariusz nabywa wierzytelność o wypłatę należnej mu części zysku (dywidendy). Wierzytelność ta jest skonkretyzowana przedmiotowo i podmiotowo i od momentu powstania przyjmuje postać roszczenia o wypłatę dywidendy (por. I. Komarnicki, Prawo akcjonariusza do udziału w zysku, Warszawa 2007, str. 1 i nast.). Sposób powstawania przychodu u akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej nie pozostaje bez wpływu na zastosowanie wobec niego przepisów dotyczących wpłacania zaliczek na podatek dochodowy na podstawie art. 44 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. jako konsekwencji uznania, że uzyskuje on przychody, których źródłem jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Skoro art. 44 ust. 1 u.p.d.o.f. odwołuje się do art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. zasadnicze znaczenie ma ustalenie pojęcia "kwota należna", znaczenie tego pojęcia w zasadzie determinuje rozumienie przychodu z działalności gospodarczej. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż w przepisach podatkowych brak jest definicji pojęcia "kwota należna". Konieczne jest zatem odwołanie się do wykładni językowej. W myśl Słownika języka polskiego - "należny" to "przysługujący, należący się komuś". Z kolei czasownik "należeć się" oznacza tyle, co "przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę". Nie można zatem mówić o powstaniu przychodu, jeśli nie było podstawy prawnej, na mocy której podmiot (u którego ma powstać przychód) może się skutecznie domagać świadczenia od drugiego podmiotu. Termin "kwota należna" jest zatem tożsamy z pojęciem "wymagalne świadczenie (wierzytelność)" (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 września 2007 r. sygn. akt II FSK 1028/06). Podobnie w orzecznictwie sądowym rozumiany jest analogiczny zwrot normatywny zawarty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, a mianowicie "przychód należny", przez który rozumie się wszelkie przysporzenia majątkowe - aktywa, które przysługują podatnikowi w sensie cywilnoprawnym, niezależnie czy już zostały zrealizowane na jego rzecz, czy też stanowią wierzytelność. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż ustawodawca zarówno w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., w nim bowiem ten zwrot normatywny jest zawarty, jak i w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. w sposób wyraźny powiązał moment powstania obowiązku podatkowego z chwilą wymagalności świadczenia - co w zakresie przychodów z działalności gospodarczej jest cechą charakterystyczną podatków dochodowych (por. P. Ostojski, Przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, komentarz do wyroku WSA w Poznaniu z 29 czerwca 2010 r., I SA/Po 264/10, Jurysdykcja Podatkowa 2011, nr 1, str. 73).

Odnosząc powyższe uwagi do treści art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. Naczelny Sąd Administracyjny ponownie przyznał rację Skarżącemu: w przypadku przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy po stronie akcjonariusza nie powstaje przychód z udziału w spółce nie będącej osobą prawną a to dlatego, że zysku przeznaczonego na kapitał zapasowy nie można rozumieć jako kwoty należnej w rozumieniu art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. Sąd pierwszej instancji nie zwrócił uwagi na fakt, że w świetle interpretacji udzielonej przez Ministra Finansów dochodzi do opodatkowania przychodów, których Skarżący nie tylko nie otrzymał faktycznie, ale i są mu nienależne, ponieważ nie powstało prawo do ich dochodzenia od spółki. Tylko wraz z powstaniem uprawnienia akcjonariusza do żądania od spółki komandytowo-akcyjnej wypłaty należnej części zysku możemy mówić o powstaniu przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, jako kwoty należnej akcjonariuszowi. Wracając do zarzutu naruszenia art. 44 ust. 1 u.p.d.o.f. należy stwierdzić, że skoro przychód akcjonariusza z udziału w spółce komandytowo-akcyjnej powstaje wraz z wystąpieniem wspomnianych przesłanek i nabyciem wierzytelności o wypłatę dywidendy, nie istnieje obowiązek bieżącego wpłacania przez akcjonariusza zaliczek miesięcznych na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych w roku, którego dotyczy zysk spółki komandytowo - akcyjnej i wskazał, że podobny pogląd Naczelny Sąd Administracyjny wyraził już wcześniej w wyroku z dnia 10 stycznia 2012 r., w sprawie o sygn. akt II FSK 1326/10 oraz wyroku z dnia 20 lipca 2012 r., w sprawie o sygn. akt II FSK 36/11.

Mając na uwadze orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie jak również treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 7 lipca 2008 r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej "k.s.h."), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo - akcyjna.

W myśl natomiast art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych spółka komandytowo-akcyjna jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem. Spółka komandytowo-akcyjna jest spółką osobową prawa handlowego i nie posiada osobowości prawnej. Spółka ta nie jest podatnikiem podatku dochodowego - podatnikami są wspólnicy tej spółki. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem (akcjonariuszem) spółki komandytowo-akcyjnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem spółka komandytowo-akcyjna nie jest osobą prawną, akcjonariusze będący osobami fizycznymi nie mogą uzyskiwać od niej dochodu w postaci dywidend, o jakich mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższy wniosek wypływa z gramatycznej wykładni powołanych wyżej przepisów ustawy podatkowej, odwołujących się do dochodów z dywidend oraz innych dochodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Brak osobowości prawnej spółki komandytowo-akcyjnej - w myśl koncepcji ustawodawcy - przesądza o braku możliwości kwalifikowania uzyskiwanych dywidend jako dywidend od osób prawnych, do czego odwołuje się wprost art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochody z dywidendy wypłacanej przez SKA jej akcjonariuszowi stanowią natomiast dochody ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tekst jedn.: ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza).

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "przychód należny". Dokonując wykładni językowej tego pojęcia zauważyć należy, iż w myśl Słownika języka polskiego "należny", to przysługujący, należący się komuś, zaś czasownik "należeć się" oznacza "przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę". Przychód należny, o którym mowa w cyt. art. 14 ust. 1 ww. ustawy, to zatem przychód, co do którego przysługuje podatnikowi uprawnienie do jego domagania się. Jednocześnie dla powstania tego przychodu bez znaczenia jest moment otrzymania pieniędzy (wartości pieniężnych). Przychodem są bowiem kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, w przypadku akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, o przychodzie należnym można mówić wtedy, gdy powstaje po jego stronie roszczenie o wypłatę dywidendy.

Konsekwencją powstania przychodu powyższego jest obowiązek uiszczenia przez akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc, w którym powstał u niego przychód należny.

Reasumując, w sytuacji przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy po stronie akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej w ogóle nie powstanie przychód z udziału w spółce nie będącej osobą prawną ponieważ zysku przeznaczonego na kapitał zapasowy nie można rozumieć jako kwoty należnej w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie powstało prawo do ich dochodzenia od spółki. Z opisu stanu faktycznego jasno wynika, że cały zysk został przeznaczony na kapitał zapasowy, a nie na wypłatę dywidendy.

Wobec tego stanowisko wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stanowisko wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.