IBPBII/2/415-178/13/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 13 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniach 25 i 30 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. Znak: IBPB II/2/415-177/13/JG, IBPBII/2/415-178/13/JG wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 25 i 30 kwietnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. W latach 1998 i 1999 nabył w drodze kupna udział w nieruchomości stanowiącej kamienicę z lokalami mieszkalnymi. Poszczególne lokale kamienicy były wówczas zajęte przez lokatorów w związku z tym wnioskodawca rozliczał przychody z tytułu najmu lokali i koszty im odpowiadające proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału. W 2012 r. zakończyło się postępowanie sądowe mające na celu zniesienie współwłasności poprzez wyodrębnienie lokali mieszkalnych. Sąd wydał postanowienie przydzielając wnioskodawcy konkretne lokale mieszkalne, podając ich konkretne wartości, strych, piwnicę i pewną kwotę tytułem spłaty za cześć lokalu przyznanego innemu współwłaścicielowi. Obecnie wnioskodawca nadal kontynuuje wynajem przyznanych mu lokali rozliczając już tylko przychody wynikające z najmu lokali będących jego własnością i obniżając podstawę opodatkowania o koszty związane z tymi lokalami.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest nieopodatkowanie otrzymanej kwoty przyznanej przez sąd jako spłata za część lokalu przyznanego współwłaścicielowi.

Zdaniem wnioskodawcy, otrzymana kwota spłaty była efektem zbycia udziału w nieruchomości zgodnie z postanowieniem sądu. Zbycie nastąpiło po upływie ponad pięciu lat od końca roku w którym nastąpiło jego nabycie. Stosując więc art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d winno być (lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać, że otrzymana kwota nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości. Ocena stanowiska w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wynajmowanych lokali została dokonana w odrębnej interpretacji.

Zgodnie z przepisem z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością a więc co do zasady również odpłatne zniesienie współwłasności.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po zniesieniu współwłasności. Odpowiednio po drugiej stronie, jeżeli udział ulega pomniejszeniu operacja traktowana jest w kategorii zbycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca w latach 1998 i 1999 nabył w drodze kupna udział w nieruchomości stanowiącej kamienicę z lokalami mieszkalnymi. W 2012 r. zakończone zostało postępowanie sądowe mające na celu zniesienie współwłasności poprzez wyodrębnienie lokali mieszkalnych. Zgodnie z postanowieniem sądu udział wnioskodawcy na skutek zniesienia współwłasności w całości budynku uległ zmianie (zmniejszeniu).W efekcie tego postępowania wnioskodawcy przyznano konkretne lokale mieszkalne, podając ich konkretne wartości, strych, piwnicę i pewną kwotę tytułem spłaty za cześć lokalu przyznanego innemu współwłaścicielowi.

Z powyższego wynika, że czynność prawna odpłatnego zniesienia współwłasności, w wyniku którego udział w nieruchomości wnioskodawca zbył na rzecz innego współwłaściciela nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zbycie przedmiotowego udziału nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (1998 r. i 1999 r.).

Stanowisko wnioskodawcy, że otrzymana spłata nie będzie podlegać opodatkowaniu należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.