IBPBII/2/415-17/09/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 8 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prawomocnym orzeczeniem Sądu Rejonowego z dnia 20 października 2008 r., wnioskodawca nabył spadek po matce zmarłej 15 czerwca 2008 r. w 1/4 części (pozostałe, identyczne części przypadły trojgu rodzeństwa). Spadkodawczyni mieszkała samotnie. Nabycie spadku zostało zgłoszone w ustawowym terminie i na stosownym druku do właściwego urzędu skarbowego. Spadek obejmował mieszkanie jednopokojowe (hipoteczna własność), z którego wnioskodawcy przypadł udział wynoszący 1/4 części tego lokalu.

W dniu 31 grudnia 2008 r. wnioskodawca (chcąc spłacić kredyt zaciągnięty w 2008 r. na remont swojego mieszkania), a przede wszystkim realizując postanowienie sądu o nabyciu spadku, działając z pozostałymi spadkobiercami, sprzedał udział w przedmiotowym lokalu za kwotę 62.500 zł.

Wnioskodawca dodaje również, że przed śmiercią matki finansował jej leczenie oraz zgodnie z jej ostatnią wolą pokrył koszty pochówku, (5.500 zł) wraz z mszą (1.200 zł). Nadto wnioskodawca poniósł koszty postępowania sądowego i wieczysto-księgowego oraz opłacił prowizję biura pośrednictwa nieruchomości (1.250 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem wnioskodawcy, zważywszy na treść art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w opisanym przypadku wnioskodawca realizował postanowienia sądu o nabyciu spadku w 1/4 części, a uzyskana ze sprzedaży mieszkania kwota pieniężna nie przekroczyła udziału wnioskodawcy w spadku i co istotne - stanowi ona cały czas wartość otrzymanego spadku, który podlegał przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W przeciwnym razie zdaniem wnioskodawcy istniałaby swoista dyskryminacja spadkobierców otrzymujących w spadku nieruchomości lub udziały w tych nieruchomościach, w stosunku do pozostałych spadkobierców (otrzymujących np.: antyki, dzieła sztuki, biżuterię, samochody, pieniądze - nierzadko o dużej wartości), a takie rozwiązanie absolutnie nie było intencją ustawodawcy, wszak de facto wypaczałoby sens uregulowań w nowej ustawie, która wprowadza przecież korzystne zwolnienia z podatku a nie obciążenia i to o wiele wyższym podatkiem (19%), aniżeli obowiązujący w poprzedniej ustawie. Nadto czyniłoby zwolnienia podatkowe i ulgi iluzorycznymi.

Równocześnie należy uznać, że ponieważ zdaniem wnioskodawcy sprzedaż mieszkania nabytego w spadku nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to tym samym wskazuje to, że zdaniem wnioskodawcy, kwestia kosztów uzyskania przychodów jest bezprzedmiotowa.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Powyższy przepis należy interpretować w ten sposób, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie podlegają przychody wynikające w sposób bezpośredni ze zdarzeń powodujących powstanie obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Do wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi przy nabyciu majątku w drodze dziedziczenia lub darowizny. Jednakże przepis ten nie ma zastosowania, gdy spadkobierca lub obdarowany w związku z tym majątkiem w okresie późniejszym uzyskuje przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym np. sprzedaje darowane lub otrzymane w spadku składniki majątkowe. Sprzedaż jest bowiem odrębną od nabycia czynnością prawną.

Opodatkowanie przychodów ze sprzedaży nieruchomości regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. A zatem w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn podlegało wyłącznie nabycie przez wnioskodawcę udziału w mieszkaniu i wówczas nie miało miejsca zastosowanie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odrębną czynnością jest natomiast sprzedaż udziału w mieszkaniu, którą to czynność regulują już przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

Z powyższego wynika, że źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., ponieważ wnioskodawca nabył udział w mieszkaniu 15 czerwca 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest dzień śmierci spadkodawcy. Zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego prawomocne postanowienie sądu stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Koszty odpłatnego zbycia nie są tym samym co koszty uzyskania przychodu. Kosztem odpłatnego zbycia są wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo - skutkowy.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie do powołanych przepisów należy stwierdzić, że przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym może zostać pomniejszony o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Przy czym, jak wynika z cytowanego powyżej art. 22 ust. 6d ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia mieszkania nabytego w drodze spadku zaliczane są wyłącznie:

* udokumentowane nakłady na to mieszkanie zwiększające jego wartość,

* kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na to mieszkanie.

Brak więc jest podstaw prawnych aby wymienione przez wnioskodawcę wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie są to nakłady, które zwiększyły wartość przedmiotowego mieszkania.

Reasumując, sprzedaż przez wnioskodawcę udziału w mieszkaniu stanowi źródło przychodów podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym. Wymienione przez wnioskodawcę wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Uzyskany przychód może zostać jednak pomniejszony o koszty odpłatnego zbycia czyli wydatki jakie wnioskodawca poniósł w związku ze sprzedażą udziału w mieszkaniu.

Do kosztów odpłatnego zbycia wnioskodawca będzie mógł więc zaliczyć koszty postępowania sadowego i wieczysto-księgowego oraz zapłaconą prowizję dla biura pośrednictwa nieruchomości, pod warunkiem, że wydatki te miały bezpośredni wpływ na to aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku.

Do kosztów wnioskodawca nie może natomiast zaliczyć wydatków poniesionych na leczenie, msze oraz pochówek matki, gdyż pomiędzy tymi kosztami a odpłatnym zbyciem nie istnieje związek przyczynowo-skutkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W myśl art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro część pytań zadanych przez wnioskodawcę w złożonym wniosku nie dotyczy interpretacji przepisów prawa podatkowego to brak jest możliwości udzielenia interpretacji indywidualnej w tym zakresie.

W kompetencji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów nie leży wskazywanie wnioskodawcom innych rozstrzygnięć organów podatkowych w sprawach o podobnych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia organów podatkowych można znaleźć na stronie Ministra Finansów: www.mf.gov.pl (należy otworzyć zakładkę podatki, następnie interpretacje i orzeczenia lub zakładkę Biuletyn Informacji Publicznej, następnie zakładkę Podatki, interpretacje ogólne/indywidualne).

Zgodnie z przepisem art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w brzmieniu nadanym art. 6 ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast w przypadku wystąpienia w jednym wniosku odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych opłatę pobiera się od każdego z nich (art. 14f § 2).

Opłata od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2009 r. (data wpływu 8 stycznia 2009 r.) została zaś wniesiona w wysokości 75 zł W związku z wystąpieniem we wniosku jednego stanu faktycznego część uiszczonej w dniu 5 stycznia 2009 r. opłaty - w wysokości 35 zł, zostanie zwrócona, zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783) na adres wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.