IBPBII/2/415-169/13/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 11 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie klasyfikacji źródła przychodu dla odsetek od lokat terminowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie klasyfikacji źródła przychodu dla odsetek od lokat terminowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący Bankiem prowadzi rachunki bankowe w rozumieniu przepisów art. 49 ustawy - Prawo Bankowe w tym również rachunki lokat terminowych dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz dla osób fizycznych wspólników spółek osobowych. Bank od skapitalizowanych odsetek od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych ww. podmiotów w tym na rachunkach lokat terminowych nie nalicza i nie pobiera zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 19%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować odsetki od środków zgromadzonych na rachunkach lokat terminowych osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą na podstawie wpisu ewidencji działalności gospodarczej oraz wspólników spółek osobowych.

Zdaniem wnioskodawcy, odsetki od środków zgromadzonych na rachunkach lokat terminowych przedsiębiorców będących osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz wspólników spółek osobowych są przychodem o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - z pozarolniczej działalności gospodarczej. Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są odsetki od środków lokowanych na rachunkach bankowych w związku z działalnością gospodarczą. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 2 wyłącza z kapitałów pieniężnych odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. Zdaniem wnioskodawcy, rachunki lokat terminowych dla wymienionych podatników są utrzymywane w związku z działalnością gospodarczą. Środki te związane są z działalnością gospodarczą i docelowo są na nią przeznaczane. Dodatkowo w umowach lokat terminowych zawartych z klientem istnieje następujący zapis: "Posiadacz lokaty terminowej zobowiązuje się do uregulowania podatku od przychodów z odsetek od lokaty terminowej". Orzecznictwo Sądów jest niejednolite w powyższej sprawie a przepisy prawa nie zmieniły się.

Swoje stanowisko wnioskodawca opiera na wskazanych przepisach ustawy oraz na orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 września 2010 r. (sygn. akt I SA/Ke 437/10) oraz orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 września 2006 r. (sygn. akt II FSK 1179/05).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a - c) (pkt 7).

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania przychodu i jego wysokość.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z jego treścią, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wyłączenie zawarte w ww. art. 5a pkt 6 ww. ustawy obejmuje m.in. kapitały pieniężne, zdefiniowane jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, których poszczególne kategorie wymieniono w art. 17 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również odsetki od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością.

Kluczowym dla prawidłowego odczytania normy art. 14 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy jest ustalenie co należy rozumieć przez "rachunki bankowe utrzymywane w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą". Należy przyjąć, że chodzi tu o rachunki, za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności. Z faktem tym wiąże się przetrzymywanie środków pieniężnych na tych rachunkach i tylko z faktem uzyskiwania wynagrodzenia w postaci odsetek na takich rachunkach wiąże się obowiązek zaliczenia ich do przychodów z działalności gospodarczej. Wolne środki pieniężne przechowywane na lokatach bankowych nie stanowią zaś środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca prowadzi rachunki bankowe, w tym rachunki lokat terminowych, służące osobom prowadzącym działalność gospodarczą jak również dla wspólników spółek osobowych. Środki zgromadzone na lokatach terminowych pochodzą z działalności gospodarczej i docelowo są na nie przeznaczane. Bank od naliczonych i skapitalizowanych odsetek od powyższych lokat nie pobiera zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 z późn. zm.) banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:

Odsetek od odrębnych lokat terminowych utworzonych dla lokowania wolnych środków pieniężnych pochodzących z działalności gospodarczej, nie można utożsamiać z odsetkami od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, gdyż lokaty te nie dotyczą rachunków związanych z bieżącą działalnością firmy, nie dokonuje się na nich operacji gospodarczych, tj. nie dokonuje się z nich płatności za zakupione towary, usługi, czy też na te rachunki nie spływają środki za sprzedane towary, usługi.

Należy podkreślić, że powyższe lokaty są tworzone z nadwyżek środków finansowych znajdujących się na rachunku bankowym, który służy do obsługi działalności prowadzonej przez podatnika. Założenie lokaty terminowej jest de facto formą lokowania wolnych środków. Tym samym nie można tutaj mówić o związku lokowanych środków z działalnością gospodarczą. Celem tworzenia lokat jest chęć pomnażania posiadanych środków, nawet jeśli uzyskiwane odsetki z lokat przekazywane są na rachunek bankowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej. Lokowanie wolnych środków na określonych lokatach terminowych nie jest działalnością gospodarczą i tak osiągniętych zysków w postaci odsetek nie można utożsamiać z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, nie można uznać, że w przypadku odsetek od tego typu lokat mamy do czynienia z sytuacją objętą dyspozycją art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego też przychód ten zaliczyć należy do przychodów z kapitałów pieniężnych, tj. do przychodów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Konsekwencją powyższego jest brak możliwości zaliczenia przychodu z odsetek od lokat terminowych do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Przychód ten podlega opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone regulacje prawne wskazać należy, że wypłacane posiadaczom rachunków lokat terminowych odsetki od tych lokat stanowią przychody z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 przedmiotowej ustawy.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na mocy art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez wnioskodawcę wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 września 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 437/10 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 września 2006 r., sygn. akt II FSK 1179/05, które zdaniem wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Dodać należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowany jest również pogląd odmienny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.