IBPBII/2/415-155/11/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 3 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z tytułu dywidend wypłaconych przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Cypru - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z tytułu dywidend wypłaconych przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Cypru.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca jest również udziałowcem w cypryjskiej spółce kapitałowej. Spółka cypryjskadokonywać będzie na jego rzecz wypłaty dywidendy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku otrzymania dywidendy od spółki z Cypru, przy obliczaniu wysokości podatku podlegającego zapłacie na terytorium Polski, podatek może zostać pomniejszony o podatek, jaki może być nałożony przez państwo cypryjskie, czyli o podatek 10% wartości dywidendy, niezależnie od tego, czy podatek ten został faktycznie zapłacony na Cyprze.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia ich źródeł (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z polskim ustawodawstwem, podstawowa stawka podatku od dywidendy wypłacanej osobie fizycznej wynosi 19% (art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednak zgodnie z art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 10 ust. 1 i 2 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 4 czerwca 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 117, poz. 523) dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania w Drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym Drugim Państwie. Dywidendy te mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek wymierzony nie może przekroczyć 10% kwoty dywidend brutto.

Z powyższego przepisu wynika, że zgodnie z postanowieniami Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dywidendy wypłacane na rzecz polskich udziałowców spółki z siedzibą na Cyprze mogą podlegać opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i na Cyprze, jednakże na terytorium Cypru stawka podatku nie może przekroczyć 10%. Z uwagi na fakt, że w myśl wyżej przytoczonego przepisu, postanowienia Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dają każdemu z państw prawo do opodatkowania dywidend wypłacanych przez spółkę mającą siedzibę na terytorium jednego z nich, konieczne jest ustalenie zasad unikania podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 24 ust. 1 lit. b) Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami art. 10, 11 i 12 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany na Cyprze, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu na Cyprze. Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku wyliczonego przed dokonaniem potrącenia, która odnosi się do dochodu uzyskanego na Cyprze. A zatem w odniesieniu do podatku od dywidend Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę kredytu jako metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Artykuł 24 ust. 3 według polskiego tłumaczenia Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podaje definicję zapłaconego podatku, o którym mowa w art. 24 ust. 1 lit. b): "Uważa się, że podatek, o którym mowa w niniejszym artykule pod literą b) ustępu 1 i w ustępie 2, podlegający zapłaceniu w Umawiającym się Państwie, obejmuje jakąkolwiek kwotę, która byłaby płatna z tytułu podatku, z wyjątkiem jakiejkolwiek ulgi, zwolnienia lub innych obniżek przyznanych przez ustawodawstwo Umawiającego się Państwa".

Jednakże w świetle art. 30 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w przypadku rozbieżności przy interpretacji, tekst angielski będzie uważany za rozstrzygający. Zgodnie z angielską wersją Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania art. 24 ust. 1 lit. b) ma następujące brzmienie: "Where a resident of Poland derives income which, in accordance with the provisions of Articles 10, 11 and 12 of this Agreement may be taxed in Cyprus, Poland shall allow as a deduction from the tax on the income of that resident an amount equal to the tax payable in Cyprus. Such deduction shall not, however, exceed that part of the tax as computed before the deduction is given, which is appropriate to such income derived in Cyprus".

W angielskiej wersji art. 24 ust. 1 lit. b) znajduje się określenie "tax payable in Cyprus", czyli "podatek podlegający zapłaceniu na Cyprze". Określenie to również zostało zdefiniowane w art. 24 ust. 3 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, którego angielska wersja ma następujące brzmienie: "The tax payable in a Contracting State mentioned in subparagraph (b) of paragraph 1 and paragraph 2 of this Article shall be deemed to include the tax which would have been payable but for the legal provisions concerning tax reduction exemption or tax incentives granted under the laws of the Contracting State for the purposes of paragraph 2 of Article 10 and paragraph 2 of Article 11 the amount of the tax shall be deemed to be 10% of the gross amount of dividend and interest (...)." A zatem ww. przepis angielskiej wersji Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinien być rozumiany następująco: "Podatek podlegający zapłacie w umawiającym się Państwie, o którym mowa w art. 24 ust. 1 powinien również uwzględniać wartość podatku, który byłby należny w tym państwie, gdyby nie ulgi, zwolnienia i inne obniżki przyznane przez ustawodawstwo Umawiającego się Państwa (...)". Zatem odliczeniu od podatku należnego w Polsce powinna podlegać również równowartość podatku cypryjskiego (do wysokości ustalonych w Umowie o podwójnym opodatkowaniu limitów), który byłby należny na Cyprze, gdyby nie zastosowane zgodnie z tamtejszym ustawodawstwem ulgi czy zwolnienia. Omawiany przepis Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie wymaga bowiem, aby odliczenie od polskiego podatku uzależnione było od faktycznej zapłaty podatku na terytorium Cypru.

Zdaniem wnioskodawcy, podobne rozumowanie potwierdza komentarz Józefa Banacha do polskich umów podatkowych (wydawnictwo C.H. Beck Warszawa 2002 str. 377), gdzie autor stwierdza, że: "stosowanie tej metody (chodzi o metodę zaliczenia podatku zapłaconego zagranicą na poczet podatku należnego w kraju rezydencji) sprawia, że polityka zachęt podatkowych stosowana przez państwa, które pragną przyciągnąć zagraniczne inwestycje wyrażająca się obniżeniem podatków dla inwestorów zagranicznych nie przynosi korzyści samemu inwestorowi, lecz państwu jego rezydencji (państwo rezydencji pobiera bowiem podatek równy różnicy pomiędzy podatkiem należnym w tym państwie od całości dochodu w tym od dochodu uzyskanego w państwie źródła, a podatkiem zapłaconym w Państwie źródła). W celu wyeliminowania tego rodzaju negatywnych skutków metody zaliczenia, gdzie wszelkie przywileje podatkowe przyznane przez państwo źródła przynoszą korzyść nie inwestorowi, lecz państwu jego rezydencji wykształciła się szczególna forma zaliczenia zwana zaliczeniem fikcyjnym (ang. tax sparing method), gdzie zaliczenie w państwie siedziby obejmuje nie tylko faktycznie zapłacony podatek w państwie źródła, lecz również podatek, który musiałby być zapłacony gdyby nie przyznano szczególnych ulg (darowany podatek)."

Zatem zgodnie z art. 24 ust. 3 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w związku z art. 24 ust. 1 lit. b) Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania odliczeniu od podatku w Polsce podlega 10% podatek od dywidendy brutto, niezależnie od tego czy podatek ten został faktycznie zapłacony na Cyprze.

Wnioskodawca uzyskujący dywidendę wypłacaną przez spółkę cypryjską ma zatem prawo do odliczenia od podatku należnego w Polsce kwoty równej 10% wartości dywidend brutto bez względu na to czy podatek od tych dywidend został faktycznie zapłacony na Cyprze.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca powołał następujące interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

* z dnia 11 lutego 2009 r. Znak: IPPB4/415-7/09-2/MO,

* z dnia 26 stycznia 2009 r. Znak: IPPB4/415-18/09-2/JK,

* z dnia 19 grudnia 2008 r. Znak: IPPB2/415-1396/08-4/SP,

* z dnia 28 lutego 2008 r. Znak: IPPB1/415-8/08-2/AŻ,

* z dnia 20 lutego 2008 r. Znak: IPPB2/415-435/07-2/AF,

* z dnia 7 lutego 2008 r. Znak: IPPB2/415-421/7-02/AK,

* z dnia 28 stycznia 2008 r. Znak: IPPB2/415-321/07-2/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Wskazać jedynie należy, iż obwieszczeniem Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 marca 2010 r. został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.).

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji indywidualnych Ministra Finansów, tutejszy organ informuje, że orzeczenia podatkowe za każdym razem wydawane są w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.