IBPBII/2/415-148/08/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 12 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1988 r. wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła działkę o Nr 912/15 i pow. 771 m ^2. W 1989 r. małżonkowie otrzymali pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego. Budowę przedmiotowego domu rozpoczęli ze środków własnych, a także z zaciągniętego kredytu. W 1996 r. wnioskodawczyni zamieszkała w ww. nieruchomości z mężem oraz dziećmi. Dom ten nie posiadał odbioru technicznego, dlatego też gmina odmówiła wnioskodawczyni i reszcie rodziny prawa meldunku. Rodzina wnioskodawczyni zmuszona była zameldować się u siostry męża wnioskodawczyni. W 2007 r. po długiej chorobie zmarł mąż wnioskodawczyni, a trudna sytuacja życiowa i finansowa zmusiła ją do sprzedaży nieruchomości wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym celem spłaty długów i kredytów. Dom sprzedany został w październiku 2008 r. za 310.000 zł. Cena ta nie jest zdaniem wnioskodawczyni adekwatna do ilości pieniędzy, które zostały przez wnioskodawczynię zainwestowane w tę nieruchomość, ponieważ odsetki od kredytu zaciągniętego na budowę domu kilkakrotnie przewyższyły wartość kredytu. Wnioskodawczyni nadmieniła, iż nie pracuje i pozostaje na utrzymaniu synów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość umorzenia podatku dochodowego od sprzedaży skoro wnioskodawczyni wraz z rodziną mieszkała w zbywanym budynku dłużej niż wymagane 12 miesięcy.

Zdaniem wnioskodawcy, odpłatne zbycie nieruchomości nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w zbywanym domu mieszkała przez 12 lat. Brak meldunku to jej zdaniem tylko formalność, której nie mogła dopełnić, ale nie ze swojej winy. Wnioskodawczyni wskazuje na swoją nieznajomość przepisów prawa. Dodatkowo wnioskodawczyni podkreśliła, iż sprzedaż domu przyspieszył fakt, iż nabywcami były osoby wysiedlone pod budowę autostrady.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie m.in.:

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych po 1 stycznia 2007 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w 1988 r. działkę na której w 1989 r. małżonkowie rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego. W 2007 r. zmarł mąż wnioskodawczyni, a w październiku 2008 r. wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości. W budynku wnioskodawczyni mieszkała 12 lat nie posiadając jednakże meldunku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, co oznacza, iż należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego.

Z powyższego wynika, że budynek trwale zwiany z gruntem jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego też w przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości obejmować będzie zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku mieszkalnego, trwale z nim związanego.

Stwierdzić zatem należy, że pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie liczony od daty nabycia prawa własności gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Dla ustalenia zatem jakie przepisy znajdą zastosowanie w sprawie, istotne jest ustalenie daty nabycia udziałów w przedmiotowej nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie należy zatem przyjąć, że:

* w 1988 r. wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła nieruchomość, która została następnie zabudowana budynkiem mieszkalnym. Ww. prawo zostało nabyte w trakcie trwania związku małżeńskiego, co oznacza, iż każdy ze współmałżonków był współwłaścicielem i w chwili ustania wspólności majątkowej małżeńskiej na skutek śmierci męża wnioskodawczyni posiadała prawo własności do 1/2 przedmiotowej nieruchomości. Stosownie bowiem do art. 43 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1994 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Ustanie współwłasności małżeńskiej powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych i od tego momentu dopuszczalne jest zniesienie współwłasności.

* w 2007 r. zmarł mąż wnioskodawczyni, z związku czym pozostała 1/2 część przedmiotowej nieruchomości należąca pierwotnie do męża podlegała dziedziczeniu po nim. Z wniosku nie wynika jednak w jakiej wielkości udział nabyła wnioskodawczyni w drodze spadku po mężu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nabycie udziałów w prawie do nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 1988 r. oraz w części w 2007 r.

W odniesieniu do #189; części prawa do nieruchomości nabytej w 1988 r. należy stwierdzić, że przychód uzyskany ze sprzedaży w 2008 r. tej części nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako że od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie udziału w prawie minęło pięć lat (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym odpłatne zbycie tego udziału w prawie nie stanowi podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu, czyli 1/2 przychodu ze zbycia nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W odniesieniu natomiast do przychodu ze zbycia udziału nabytego przez wnioskodawczynię w drodze spadku po mężu tj. udziału w budynku mieszkalnym i w gruncie, zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. Z wniosku wynika bowiem, że datą śmierci spadkodawcy, a tym samym datą nabycia udziału w przedmiotowej nieruchomości był 2007 r.

W myśl art. 924 i 925 ustawy - Kodeks cywilny, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, iż dniem nabycia przez wnioskodawczynię i pozostałych spadkobierców spadku jest data śmierci spadkodawcy. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotna dla podatku dochodowego jest zatem nie data postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, ale dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e. ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Wątpliwości wnioskodawczyni budzi natomiast kwestia możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego biorąc pod uwagę fakt zamieszkiwania w nim powyżej 12 miesięcy od daty jego nabycia.

Zauważyć należy, iż ustawodawca przewidział w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwość zwolnienia przychodu osiągniętego z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego.

Stosownie do zapisu art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy, jednym z warunków zwolnienia od podatku dochodowego przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy, jest zameldowanie podatnika w zbywanym budynku lub lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Przepis ten nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez wyżej wskazany okres.

Na gruncie polskiego systemu prawa, a w szczególności prawa podatkowego, można mówić o zasadzie pierwszeństwa wykładni językowej. Posługując się jedną z reguł tej wykładni należy stwierdzić, że skoro przepis nie precyzuje, od kiedy rozpoczyna się okres zameldowania to, zgodnie z treścią przepisu art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy przyjąć należy, że obejmuje (co najmniej) 12 miesięcy wstecz od daty ich zbycia. W tej sytuacji ze zwolnienia skorzystać może każdy podatnik, który był zameldowany przez co najmniej 12 miesięcy na pobyt stały w zbywanym budynku lub lokalu mieszkalnym nawet w okresie nieprzypadającym bezpośrednio przed dniem zbycia. Zatem każdy roczny okres zameldowania uprawnia do zwolnienia.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 tej ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy zmieniającej z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316), podatnicy zbywający nieruchomość lub prawo nabyte w okresie od dnia 01 styczna 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. nie ma zastosowania.

W związku z powyższym przedmiotowe zwolnienie uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

* okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,

* terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia.

Należy jednak zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w omawianym przepisie objęty jest jedynie przychód ze zbycia wyłącznie budynku mieszkalnego. Przychód ze zbycia gruntu, udziału w gruncie lub prawa wieczystego użytkowania związanego z budynkiem mieszkalnym a także budynków gospodarczych będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z analizy stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż wnioskodawczyni w zbywanym lokalu mieszkalnym w ogóle nie była zameldowana z uwagi na brak odbioru technicznego przedmiotowego budynku i braku zgody ze strony gminy na zameldowanie.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. "Ulga meldunkowa" podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając zatem na uwadze przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że wnioskodawczyni nie ma podstaw prawnych do twierdzenia, iż przysługuje jej prawo do skorzystania ze zwolnienia w ramach tzw. "ulgi meldunkowej". Sam fakt zamieszkiwania przez wnioskodawczynię w zbywanym lokalu mieszkalnym przez okres 12 lat oraz ponoszenia kosztów jego utrzymania nie daje podstaw do twierdzenia, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia przedmiotowego budynku mieszkalnego podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy. Ustawodawca nie wiąże bowiem prawa do zwolnienia przychodu z opodatkowania z zamieszkiwaniem w budynku, lecz prawo do zwolnienia bezwzględnie wiąże z faktem zameldowania w tym budynku na pobyt stały.

Mając zatem na uwadze przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że skoro wnioskodawczyni w przedmiotowym budynku mieszkalnym nie była zameldowana przez okres co najmniej 12 miesięcy, to nie spełnia warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż 1/2 przychodu uzyskanego ze sprzedaży nie będzie w ogóle podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, iż okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy od dnia nabycia udziału w nieruchomości w wysokości 1/2 już upłynął. Natomiast 1/2 przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntu i 1/2 przychodu uzyskanego ze sprzedaży budynku mieszkalnego nabytego w 2007 r. w drodze spadku, zgodnie z regulacją wynikającą z art. 30e ustawy o podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten wnioskodawczyni winna opodatkować w wysokości udziału przypadającego na nią w spadku. Z wniosku nie wynika bowiem, jaki udział wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po zmarłym mężu.

W tym stanie rzeczy stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo wyjaśnić należy, że w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego wnioskodawczyni zawarła zapytanie dotyczące możliwości umorzenia podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży nieruchomości tj. działki wraz z posadowionym na niej domem.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że od uzyskanego w roku podatkowym dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości należny podatek wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania podatkowego tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Jednakże Dyrektor Izby Skarbowej nadmienia, iż istnieje możliwość ubiegania się o umorzenie, o rozłożenie zobowiązania podatkowego na raty lub o odroczenie terminu jego płatności. Zgodnie bowiem z art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

Zgodnie z art. 17 § 1 Ordynacji podatkowej oraz § 15 w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1371 z późn. zm.) organem właściwym do złożenia wskazanego wniosku jest Naczelnik Urzędu Skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.