IBPBII/2/415-1396/11/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 19 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 861/09, wniosku z dnia 30 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 6 maja 2009 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na podstawie tzw. ulgi meldunkowej - jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na podstawie tzw. ulgi meldunkowej.

W dniu 21 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał indywidualną interpretację Znak: IBPB II/2/415-501/09/JSz, w której uznał stanowisko wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając, że wnioskodawczyni nie spełnia wymaganego przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania na pobyt stały, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy co oznacza, że brak jest podstaw do stwierdzenia, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Pismem z dnia 30 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 3 sierpnia 2009 r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 2 września 2009 r. Znak: IBPB II/2/415W-64/09/MM odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa skutecznie doręczono w dniu 7 września 2009 r.

Pismem z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 września 2009 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 22 października 2009 r. Znak: IBPB II/2/4160-44/09/MM, IBRP/007-297/09 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 19 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 861/09 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok po wycofaniu przez Organ skargi kasacyjnej wpłynął do tut. Biura w dniu 9 grudnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 4 kwietnia 2008 r. wnioskodawczyni wraz z mężem podpisała akt notarialny dotyczący sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Z tytułu sprzedaży małżonkowie uzyskali łączny dochód w wysokości 105.000,00 zł. Dochód ze sprzedaży ww. mieszkania przeznaczony został w całości na budowę wspólnego domu. Na postawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokali i przeniesienia własności, z dnia 28 listopada 2007 r. wnioskodawczyni wraz z mężem stała się właścicielem tego lokalu mieszkalnego na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej.

Mąż wnioskodawczyni był zameldowany w tym lokalu na pobyt stały, nieprzerwanie od 2 stycznia 1987 r. do dnia sprzedaży.

Wnioskodawczyni w tym czasie zameldowana była w innym lokalu mieszkalnym, który był jej własnością i który również został sprzedany, a dochód z jego sprzedaży przeznaczony został na budowę domu wnioskodawczyni i jej męża.

W dniu 29 kwietnia 2009 r. wnioskodawczyni wraz z mężem złożyła w urzędzie skarbowym, odrębne oświadczenia o uprawnieniu do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. - dotyczącego uzyskania dochodu ze sprzedaży ww. mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że mąż wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych (na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), wnioskodawczyni również posiada prawo do skorzystania z tej ulgi, mimo że nie była w lokalu zameldowana na pobyt stały.

Zdaniem wnioskodawczyni, warunkiem do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej przez oboje małżonków jest, oprócz spełnienia wszystkich pozostałych warunków wymienionych w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) fakt zameldowania jednego z małżonków na pobyt stały w sprzedawanym lokalu przez okres dłuższy niż 12 miesięcy przed datą jego zbycia.

Korzystne dla wnioskodawczyni interpretacje dla zaistniałych analogicznych zdarzeń wyrażone są w:

Zrozumiałym dla wnioskodawczyni faktem jest, że zacytowane orzeczenia zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, to jednak należy zauważyć, że opisywane przez wnioskodawczynię zdarzenie oraz te będące przedmiotem cytowanych orzeczeń są pod względem prawnym tożsame w zakresie przedmiotu interpretowanego prawa. Ponadto, wyrażone w nich treści mają charakter ogólny.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 21 lipca 2009 r. Znak: IBPB II/2/415-501/09/JSz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając, że wnioskodawczyni nie spełnia wymaganego przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania na pobyt stały, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy co oznacza, że brak jest podstaw do stwierdzenia, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Wnioskodawczyni zaskarżyła, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie zarzucając, iż jest ona niezgodna z prawem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie prawomocnym wyrokiem z dnia 19 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 861/09 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 21 lipca 2009 r. Sąd skupił uwagę na art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

Zwolnienie, o którym mowa wyżej ma zastosowanie do przychodów podatnika, który, w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W myśl natomiast art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powyższe zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Następnie Sąd zaznaczył, iż możemy tutaj mówić o tzw. prawie potencjalnym do zwolnienia określonego rodzaju przychodu albowiem może ono przysługiwać podmiotowi jedynie wówczas, gdy spełni on przesłanki do jego nabycia.

W przypadku analizowanego zwolnienia Sąd wskazał, iż mamy do czynienia z następującymi warunkami. Pierwszym z nich jest zameldowanie podatnika. Zdaniem Sądu, nic nie stoi na przeszkodzie aby do zrozumienia użytego w przepisie wyrażenia "zameldowanie" - w braku odmiennej definicji w treści ustawy podatkowej - posiłkować się przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993) albowiem to ta ustawa reguluje problematykę meldunku. W myśl art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek meldunkowy polega na zameldowaniu się w miejscu stałego lub czasowego pobytu.

Kolejnym warunkiem zwolnienia jest to, aby zameldowanie podatnika było na pobyt stały. Zdaniem Sądu, pod pojęciem pobytu stałego - stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy - należy rozumieć zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Przy czym Sąd wskazał, iż wartym zauważenia jest, że osoba posiadająca obywatelstwo polskie i przebywająca stale na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana zameldować się w miejscu pobytu stałego. W tym samym czasie można mieć tylko jedno miejsce pobytu stałego (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Następnym warunkiem jest to, że zameldowanie, jak wskazane powyżej, musi być w ściśle określonym budynku lub lokalu, a mianowicie tym, który jest przedmiotem zbycia przez podatnika.

Ostatni zaś warunek dotyczy okresu przez jaki wspomniane zameldowanie ma trwać. Otóż chodzi tutaj o okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Następnie Sąd wskazał, iż spełnienie powyższych warunków nie daje jeszcze podatnikowi prawa do zastosowania zwolnienia. Ustawa wyraźnie wskazuje na obowiązek złożenia przez podatnika oświadczenia w terminie 14 dni od dnia zbycia, o spełnieniu warunków do skorzystania z ulgi w urzędzie skarbowym (warunek zawieszający).

Przy czym na mocy § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 kwietnia 2008 r. w sprawie przedłużenia terminu do złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 59, poz. 361) przedłużono do dnia 30 kwietnia 2009 r. termin do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 121 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskane zostały w 2008 r.

Jednocześnie ustawodawca wprowadził przepis art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 126, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Zdaniem Sądu, wykładnia literalna wspomnianego przepisu nie wskazuje na to, aby zastosowanie zwolnienia było uzależnione od spełnienia przez każdego z małżonków warunków do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia.

Sąd wskazał, iż w myśl art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych, a zatem podatnikiem jest osoba fizyczna. Zgodnie zaś z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych każdy z małżonków jest odrębnym podmiotem podatku. Każdy z nich odrębnie osiąga dochód, a zatem odrębnie u każdego z nich zachodzi zdarzenie powodujące powstanie stosunku podatkowoprawnego. Również odrębnie w odniesieniu do każdego z nich ustalane jest prawo do nabycia zwolnień podatkowych.

W ocenie Sądu, skoro podatnikiem jest każdy z małżonków odrębnie, to w braku regulacji zawartej w art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie budziłoby wątpliwości, że powyższe zwolnienie podatkowe ma zastosowanie jedynie do tego z nich, który spełnił warunki ustawowe, i że warunkiem skorzystania ze zwolnienia przez obydwu małżonków jest zameldowanie każdego z nich na wskazany wyżej okres i złożenie stosownego oświadczenia.

Zdaniem Sądu, przyjęcie prezentowanej przez organy podatkowe wykładni oznaczałoby, że brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla dodania przez ustawodawcę do ustawy przepisu art. 21 ust. 22, skoro nie zawierałby on żadnej nowej treści normatywnej. Sąd stwierdził, iż interpretacja organu podatkowego powoduje, że przepis art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych staje się zbędny. Z domniemania racjonalności językowej ustawodawcy można wyprowadzić zasadę interpretacyjną, w myśl której odrzucić należy taką hipotezę interpretacyjną, której przyjęcie oznaczałoby, że fragment interpretowanego przepisu (jego treść) nie ma znaczenia dla rezultatów interpretacji (por. B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, Gdańsk 2008, s. 48). Nie można przyjmować - w procesie wykładni - iż określonych słów użyto w tekście prawnym bez wyraźnej potrzeby, że są one "puste" i nic nie znaczą (por. uchwała NSA z dnia 20 marca 2000 r. sygn. akt FPS 14/99, opubl. POP 2001, Nr 2, poz. 39).

Sąd zaznaczył, że jeżeli jednak art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że ww. zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków, to w ocenie Sądu - uwzględniając okoliczność, że analizowane zwolnienie ma charakter przedmiotowy, a więc dotyczy przychodów ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych - obejmuje ono całość przychodów ze zbycia nieruchomości (praw majątkowych) w przypadku spełnienia warunków zwolnienia przez co najmniej jednego z małżonków. Tylko wtedy zwolnienie podatkowe będzie miało zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Reasumując, Sąd podzielił stanowisko skarżącej, że z przepisów art. 21 ust. 1 pkt 126 w zw. z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że spełnienie warunków do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie przez jednego z małżonków powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 28 listopada 2007 r. na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego, wnioskodawczyni razem z mężem stała się jego właścicielem na zasadzie wspólności ustawowej. Mąż wnioskodawczyni był zameldowany w tym lokalu na pobyt stały, nieprzerwanie od 2 stycznia 1987 r. do dnia sprzedaży. Wnioskodawczyni w tym czasie zameldowana była w innym lokalu mieszkalnym. W dniu 4 kwietnia 2008 r. przedmiotowe mieszkanie zostało sprzedane.

Dokonując zatem oceny skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

Przy czym przepis ten nie stanowi o zwolnieniu z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, lecz przewiduje zwolnienie z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia budynku bądź lokalu mieszkalnego. Zwolnieniem nie są objęte przychody z odpłatnego zbycia gruntu (udziału w gruncie) lub prawa wieczystego użytkowania gruntu (udziału w prawie).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do budynku lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika - art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

W odniesieniu do osób, które uzyskały tego rodzaju przychody w 2008 r. termin do złożenia tego oświadczenia został przedłużony do 30 kwietnia 2009 r., co wynika z postanowień § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 kwietnia 2008 r. w sprawie przedłużenia terminu do złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych (Dz. U. Nr 59, poz. 361).

Wobec powyższego, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

* okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,

* terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia.

Jeżeli zatem zostaną spełnione powyższe warunki podatnikowi przysługuje prawo do zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w trybie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy (tzw. ulga meldunkowa).

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków co w konsekwencji oznacza, że spełnienie przez jednego z małżonków niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej warunku zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Jednocześnie podkreślić należy, że warunek złożenia w ustawowym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy dla skorzystania z ulgi meldunkowej przez oboje małżonków jest spełniony, w przypadku złożenia przedmiotowego oświadczenia przez małżonka spełniającego te warunki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż mąż wnioskodawczyni był w przedmiotowym lokalu mieszkalnym zameldowany na pobyt stały przez okres dłuższy niż 12 miesięcy, natomiast wnioskodawczyni nie była w nim zameldowana.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż dla skorzystania z przewidzianego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy zwolnienia od podatku przez oboje małżonków wystarczającym jest, że warunek zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu przez okres 12 miesięcy spełnia tylko jeden z małżonków. W przedmiotowej sprawie warunek zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu mieszkalnym został spełniony przez męża wnioskodawczyni. Zatem, mimo iż warunek zameldowania spełnił tylko mąż wnioskodawczyni, to mając na uwadze, że prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej przysługuje również współmałżonkowi, który warunku zameldowania nie spełnił należy uznać, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do powołanej przez wnioskodawczynię decyzji Izby Skarbowej w Rzeszowie oraz wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych stwierdzić należy, iż powyższe rozstrzygnięcia zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Decyzje i wyroki nie stanowią powszechnie obowiązującego źródła prawa, dlatego nie mogą stanowić podstawy orzekania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.