IBPBII/2/415-126/14/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 3 lutego 2014 r. (data otrzymania 4 lutego 2014 r.), uzupełnionym 31 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 20 marca 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-126/14/MW, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 31 marca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie postanowienia sądu o nabyciu spadku z 9 lutego 2007 r. po ojcu zmarłym 24 stycznia 2007 r. Wnioskodawca nabył udział 1/3 w nieruchomości. Na podstawie art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn od nabytego spadku nie należał się podatek od spadków i darowizn.

W skład nabytej nieruchomości wchodzi sześć mieszkań. W dniu 30 września 2011 r. postanowieniem sądu została zniesiona współwłasność w ten sposób, że każdy z trzech właścicieli otrzymał po dwa mieszkania. W wyniku podziału żaden ze współwłaścicieli nie nabył więcej majątku niż posiadany udział przed podziałem. Według zaświadczenia wydanego przez właściwy urząd skarbowy zniesienie współwłasności nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W dniu 28 listopada 2013 r. Wnioskodawca sprzedał jedno z mieszkań.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie podać wartości wszystkich 6 lokali mieszkalnych będących przedmiotem zniesienia współwłasności na dzień dokonania tej czynności prawnej, tj. 30 września 2011 r., ponieważ nie była wykonana taka wycena nieruchomości. Na dzień nabycia spadku, tj. 9 lutego 2007 r. wartość nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem wynosiła 300.000 zł. Podział został dokonany 30 września 2011 r. w ten sposób, aby każdy z trzech współwłaścicieli otrzymał wartościowo równą część spadku, za zgodą każdego współwłaściciela.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż mieszkania podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż mieszkania korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż Wnioskodawca posiadał go dłużej niż 5 lat przed sprzedażą. Nabycie nastąpiło 24 stycznia 2007 r. natomiast sprzedaży dokonano 28 listopada 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego uregulowania, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca po ojcu zmarłym 24 stycznia 2007 r. nabył udział 1/3 w nieruchomości, w skład której wchodzi sześć mieszkań. W dniu 30 września 2011 r. postanowieniem sądu została zniesiona współwłasność w ten sposób, że każdy z trzech właścicieli otrzymał po dwa mieszkania. W wyniku podziału żaden ze współwłaścicieli nie nabył więcej majątku niż posiadany udział przed podziałem. Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie podać wartości wszystkich 6 lokali mieszkalnych będących przedmiotem zniesienia współwłasności na dzień dokonania tej czynności prawnej, jednak podział został dokonany w ten sposób, aby każdy z trzech współwłaścicieli otrzymał wartościowo równą część spadku, za zgodą każdego współwłaściciela.

W omawianej sprawie istotne jest więc ustalenie momentu nabycia sprzedanego w 2013 r. lokalu mieszkalnego. W myśl art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Natomiast celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego - każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonuje się bez spłat i dopłat. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po dokonaniu zniesienia współwłasności. Aby ustalić czy udział uległ powiększeniu należy porównać wartość udziału przed zniesieniem współwłasności z wartością majątku jaki współwłaścicielowi przypadł w wyniku zniesienia współwłasności.

W omawianej sprawie Wnioskodawca wskazuje, że podziału dokonano w ten sposób, aby każdy z trzech współwłaścicieli otrzymał wartościowo równą część spadku, za zgodą każdego współwłaściciela. Jeżeli zatem w istocie wartość nieruchomości (lokali mieszkalnych) otrzymanych przez Wnioskodawcę w wyniku zniesienia współwłasności odpowiada wartości udziału nabytego w 2007 r. w spadku, to w dacie zniesienia współwłasnosci (2011 r.) nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że nabycie sprzedanego w 2013 r. lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2007 r., co oznacza, że pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z końcem 2012 r. Tym samym sprzedaż tego lokalu w 2013 r. nie stanowi w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać zatem za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.