IBPBII/2/415-1210/11/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 8 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniach 19 i 23 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych użyczenia lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 8 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych użyczenia lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 5 stycznia 2012 r. Znak: IBPBII/2/415-1210/11/HS wezwano wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniach 19 i 23 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni rozważa zawarcie umowy użyczenia. Przedmiotem umowy byłby lokal mieszkalny, a użyczenie zachodziłoby miedzy córką (użyczającym), a matką (biorącym na użyczenie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie obowiązki podatkowe rodziłby zapis w treści umowy użyczenia, że koszty użytkowania przedmiotu użyczenia (lokalu mieszkalnego) ponosi w całości biorący na użyczenie (matka), w tym: czynsz, opłaty eksploatacyjne, fundusz remontowy, koszty zarządu, gaz, energia elektryczna.

Zdaniem wnioskodawczyni, planowana umowa użyczenia zawierająca zapis "koszty użytkowania przedmiotu użyczenia (lokalu mieszkalnego) ponosi w całości biorący na użyczenie (matka), w tym: czynsz - opłaty eksploatacyjne, fundusz remontowy, koszty zarządu, gaz, energia elektryczna" nie rodziłaby żadnych obowiązków podatkowych z uwagi na bliskie pokrewieństwo osób będących stronami umowy (użyczający - córka, biorący w użyczenie - matka). Ponadto biorąca w użyczenie (matka) ponosiłaby wszystkie zobowiązania (koszty) związane z użytkowaniem przedmiotu użyczenia tj. lokalu mieszkalnego (czynsz - opłaty eksploatacji, fundusz remontowy, koszty zarządu, gaz, energia elektryczna) przypisane do ww. lokalu mieszkalnego. Biorący na użyczenie - matka użytkowałaby lokal mieszkalny bezpłatnie (tzn. nie uiszczałaby dodatkowo żadnych opłat użyczającemu - córce z tytułu użyczenia lokalu mieszkalnego). Zatem użyczający - córka nie osiągnęłaby z tytułu zawartej umowy użyczenia żadnej korzyści (żadnego dochodu) rodzącej obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 710 ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę użyczenia rozumie się umowę, na podstawie której użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotą tej umowy jest jej bezpłatny charakter co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania. Z przepisów art. 710-719 Kodeksu cywilnego regulujących prawa i obowiązki stron umowy użyczenia wynika, że użytkującego obciążają koszty zwykłego użytkowania rzeczy i utrzymania jej w stanie niepogorszonym. Biorącego do używania można zatem obciążyć obowiązkiem regulowania zwykłych kosztów utrzymania rzeczy użyczonej, np. należnościami za różne postaci energii, wywóz nieczystości, zużycie wody, gazu, drobne remonty i konserwację przedmiotu użyczenia. Inne nakłady poniesione przez biorącego do używania podlegają zwrotowi.

Stosownie do art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie stwierdzić należy, iż w związku z nieodpłatnym przekazaniem lokalu mieszkalnego do używania po stronie osoby użyczającej nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a użyczający (w sytuacji przedstawionej we wniosku córka) nie będzie osiągać z tytułu zawartej umowy użyczenia dochodu rodzącego obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowe opłaty ponoszone przez matkę związane z taką umową również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie osoby użyczającej, gdyż z istoty użyczenia wynika, że użytkującego obciążają koszty zwykłego użytkowania rzeczy, a strony w umowie zamierzają zapisać, że na matce spoczywać będzie obowiązek ponoszenia tych kosztów. Zatem zgodzić się należy z wnioskodawczynią, że z tytułu nieodpłatnego oddania w używanie rzeczy (tj. lokalu mieszkalnego) oraz kosztów używania tego lokalu takich jak czynsz - opłaty eksploatacyjne, fundusz remontowy, koszty zarządu, gaz, energia elektryczna, które będzie ponosić w całości biorąca lokal w użyczenie matka, nie powstanie dochód do opodatkowania po stronie córki.

Stanowisko wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.