IBPBII/2/415-12/14/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 31 grudnia 2013 r. (data otrzymania 8 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dywidendy od spółki francuskiej - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dywidendy od spółki francuskiej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W latach 2007-2010 Wnioskodawca posiadał udziały w spółce kapitałowej. Spółka prowadziła działalność na terenie Francji, natomiast Wnioskodawca mieszkał przez cały ten czas w Polsce. W grudniu 2010 r. wypłacono mu dywidendę w wysokości 10 572 euro. Wcześniej we Francji został zapłacony podatek w wysokości 5%. W zeznaniu podatkowym za 2010 r. Wnioskodawca nie ujął przychodów z Francji będąc przekonanym, że nie ma takiego obowiązku. W tej chwili urząd skarbowy wezwał Wnioskodawcę do wyjaśnienia zaistniałej sytuacji.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca musi zapłacić podatek w Polsce... A jeśli tak to na jakich zasadach.

Czy Wnioskodawca musi rozliczyć w Polsce przychód z dywidendy uzyskanej we Francji.

Jeśli musi, to na jakim formularzu: PIT-38 czy na załączniku Z/G do zeznania PIT-36.

Czy Wnioskodawca może odliczyć podatek zapłacony we Francji.

Czy Wnioskodawca ma prawo do kosztów uzyskania na takiej zasadzie jak osoby pracujące czasowo we Francji.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zapłacił podatek we Francji, to nie musi drugi raz opłacać podatku z tego samego tytułu w Polsce. W takim przekonaniu pozostawał do chwili obecnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy - za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy - źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. - za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną lub spółdzielni.

Stosownie do z art. 30a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy - od uzyskanych dochodów (przychodów) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Jak wynika z art. 30a ust. 2 ustawy - ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Na podstawie art. 30a ust. 9 ww. ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, uzyskujący poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przychody (dochody) określone w ust. 1 pkt 1-5, od zryczałtowanego podatku obliczonego zgodnie z ust. 1, od tych przychodów (dochodów), odliczają kwotę równą podatkowi zapłaconemu za granicą, jednakże odliczenie to nie może przekroczyć kwoty podatku obliczonego od tych przychodów (dochodów) przy zastosowaniu stawki 19%.

W myśl art. 30a ust. 11 ww. ustawy kwoty zryczałtowanego podatku obliczonego od przychodów (dochodów), o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, uzyskanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz kwoty podatku zapłaconego za granicą, o których mowa w ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani wykazać w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a.

W rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5).

Stosownie do art. 10 ust. 1 Umowy - dywidendy, które płaci spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Zgodnie z ust. 2 tej Umowy, dywidendy te mogą być jednak opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, ale gdy osoba, która pobiera dywidendy jest ich rzeczywistym odbiorcą, podatek ten nie może przekroczyć:

W myśl art. 10 ust. 5 ww. Umowy - osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, która otrzymuje dywidendy od spółki mającej siedzibę we Francji, jest uprawniona do zwrotu przedpłaty odnoszącej się do dywidend wypłaconych w danym przypadku przez spółkę wypłacającą dywidendy. Przedpłata będzie zwrócona przez potrącenie z podatku pobranego zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym i z postanowieniami ustępu 2. W celu zastosowania całości postanowień niniejszej umowy kwota brutto zwróconej przedpłaty będzie traktowana jako dywidenda.

Należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie Umawiającym się Państwem, w którym powstaje dywidenda jest Francja, natomiast Polska jest drugim Umawiającym się Państwem, ponieważ to właśnie w Polsce Wnioskodawca miał i ma miejsce zamieszkania. Przy czym pod pojęciem "dywidendy" zgodnie z art. 10 ust. 3 umowy należy rozmieć wpływy z akcji lub innych praw związanych z udziałem w zyskach, z wyjątkiem wierzytelności, jak również wpływy pochodzące z innych udziałów w spółce, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Z postanowień przywołanej umowy wynika jasno, że dywidenda wypłacona przez spółkę z siedzibą we Francji będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce - z uwagi na miejsce zamieszkania Wnioskodawcy, ale oprócz tego może podlegać opodatkowaniu we Francji. Przy czym pojęcia "mogą być opodatkowane" użytego w art. 10 ust. 2 Umowy nie należy rozumieć w ten sposób, że podatnik może sobie wybrać państwo, w którym opodatkuje dywidendę. Pojecie to oznacza, że dywidenda będzie opodatkowana również i w tym państwie, jeśli prawo wewnętrzne tego państwa przewiduje opodatkowanie dywidendy. Prawo francuskie opodatkowanie dywidendy zaś przewidywało. Oba państwa na mocy art. 10 Umowy miały więc prawo do podatku od dywidendy. W przypadku otrzymania przychodu podlegającego opodatkowaniu we Francji z tytułu dywidendy od spółki mającej siedzibę we Francji, zastosowanie znajdzie zapis art. 23 umowy dotyczący postanowień o uniknięciu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. b ww. Umowy - jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga przychody, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 12, 14, 16 i 17 podlegają opodatkowaniu we Francji, wówczas Polska zaliczy na poczet podatku należnego od dochodu tej osoby kwotę, która odpowiada podatkowi zapłaconemu we Francji. Podlegająca zaliczeniu kwota nie może jednak przekraczać części podatku obliczonego przed zaliczeniem, która przypada na przychody osiągane we Francji.

Oznacza to, że dochód osiągnięty za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w drugim państwie. Co istotne, odliczeniu może podlegać wyłącznie podatek faktycznie zapłacony.

Kwoty zryczałtowanego podatku obliczonego od przychodów z dywidend uzyskanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz kwoty podatku zapłaconego za granicą, podatnicy są obowiązani wykazać w zeznaniu podatkowym. W zależności od rodzaju przychodów uzyskiwanych w kraju w danym roku kwoty te należy wykazać w zeznaniu PIT-36 lub PIT-38. W zeznaniu PIT-36 za rok 2010 są to pozycje 197 i 199 (jeżeli podatnik rozlicza się indywidualnie).

W przedstawionym stanie faktycznym wartość dywidendy otrzymanej przez Wnioskodawcę od spółki francuskiej stanowiła przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w momencie wypłaty dywidendy, a więc w 2010 r.

Ponieważ wypłata dywidendy nastąpiła w walucie obcej, tj. euro Wnioskodawca był zobowiązany do przeliczenia uzyskanego przychodu na złote.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzystał z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, co wynika z art. 11 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. Zatem w przedstawionym stanie faktycznym dniem uzyskania przychodu jest dzień, w którym nastąpiła wpłata dywidendy przez Spółkę kapitałową z siedzibą we Francji. Oznacza to, że przeliczenie osiągniętego przychodu w euro na złote nastąpi według kursu z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut albo - jeżeli podatnik nie korzystał z usług banku - według średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, tj. wpłaty dywidendy przez Spółkę.

Dodać przy tym należy, że w analizowanej sprawie na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek złożenia załącznika w postaci informacji o wysokości dochodów z zagranicy i zapłaconym podatku w roku podatkowym 2010, tj. PIT/ZG, bowiem załącznik ten nie dotyczy opisanej we wniosku sytuacji; załącznik ten wypełniają jedynie podatnicy, którzy uzyskali dochody opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 8, 9, 9a, art. 30b ust. 5a, 5b, art. 30c ust. 4, 5 lub art. 30e ust. 8 i 9 ww. ustawy. Wnioskodawca osiągnął natomiast dochody opodatkowane zgodnie z art. 30a ust. 1 ww. ustawy.

Należy również zauważyć, że ponieważ dochód z dywidendy nie jest przychodem ze stosunku pracy, Wnioskodawca nie może odliczyć kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani też nie może pomniejszyć przychodu o wysokość diet określonych w art. 21 ust. 1 pkt 20 tej ustawy.

Przepisy prawa przewidują jedynie możliwość odliczenia od 19% zryczałtowanego podatku dochodowego podatku zapłaconego już z tego tytułu za granicą, nie przewidują natomiast w takim przypadku możliwości odliczenia innych kwot jako kosztów uzyskania przychodu. Oznacza to, że Wnioskodawca przy obliczaniu należnego zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dywidendy otrzymanej od spółki francuskiej w 2010 r. nie może odliczyć innych wartości jako kosztów uzyskania przychodu.

Podsumowując, Wnioskodawca z tytułu dywidendy otrzymanej od spółki francuskiej w 2010 r. jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Otrzymany przychód Wnioskodawca winien przeliczyć z euro na zł według reguł wskazanych w tej interpretacji. Od tak obliczonego przychodu Wnioskodawca powinien obliczyć 19% zryczałtowany podatek dochodowy. Następnie od należnego podatku dochodowego Wnioskodawca odliczy podatek zapłacony we Francji.

W zależności od rodzaju przychodów uzyskiwanych w kraju, kwoty te Wnioskodawca winien wykazać w zeznaniu PIT-36 lub PIT-38. W zeznaniu PIT-36 za rok 2010 są to pozycje 197 i 199. Jeżeli więc Wnioskodawca za 2010 r. złożył zeznanie PIT-36 aktualnie winien złożyć jego korektę i uiścić należny podatek.

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne są zawarte w art. 81 ustawy - Ordynacja podatkowa. Z treści § 1 ww. artykułu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty - art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Korektę zeznania podatkowego Wnioskodawca winien złożyć na formularzu w wersji obwiązującej przy rozliczaniu podatku za 2010 r.

Wnioskodawca nie jest natomiast zobowiązany do złożenia informacji PIT/ZG.

Nie może też odliczyć kosztów uzyskania przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.