IBPBII/2/415-117/10/HS - Opodatkowanie przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 stycznia 2009 r.) uzupełnionym w dniu 15 lutego 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 15 lutego 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 15 listopada 2007 r. na podstawie umowy sprzedaży wnioskodawczyni wraz z małżonkiem wykupiła od Gminy mieszkanie o powierzchni użytkowej 186,87 m², w którym małżonkowie zameldowani byli od dnia 11 stycznia 2007 r. Dnia 5 grudnia 2008 r. na podstawie Uchwały ogółu właścicieli wspólnoty mieszkaniowej z dnia 18 lutego 2008 r. opartej o zaświadczenie Prezydenta Miasta o spełnieniu wymogów - aktem notarialnym z 2008 r. małżonkowie dokonali podziału tego mieszkania na dwa odrębne lokale mieszkalne o numerach 6 i 6a o powierzchni 54,79 m² oraz 132,08 m².

Wnioskodawczyni nadmienia, iż lokal 6a wyłonił się w wyniku podziału lokalu nr 6, w którym byli zameldowani.

W dniu 26 sierpnia 2009 r. zbyli lokal nr 6a o powierzchni 132,08 m² pozostawiając sobie lokal nr 6.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawczyni wraz z małżonkiem uprawnieni są do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej określonej w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.

Zdaniem wnioskodawczyni, w związku z tym, iż lokal o nr 6a powstał wyłącznie w wyniku podziału lokalu nr 6, w którym byli zameldowani oboje małżonkowie powyżej 12 miesięcy przed datą zbycia, przysługuje jej prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316) zmieniono zasady opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawa ta, zgodnie z jej art. 14 ma zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r. Jednakże zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W świetle art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku i płatny jest w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jednakże zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Określony w ustawie dwunastomiesięczny okres zameldowania odnosi się do daty zbycia nieruchomości. Żaden przepis prawa nie uzależnia też obowiązku zameldowania od posiadania tytułu własności do lokalu. Nie jest więc konieczne, by wnioskodawczyni była właścicielem nieruchomości przez cały ww. wymagany okres. Istotny jest tu tylko sam fakt zameldowana na pobyt stały w danym lokalu czy budynku, natomiast istniejące stosunki własnościowe przypadające na okres ww. 12 miesięcy pozostają bez wpływu na możliwość skorzystania ze zwolnienia.

Jak wynika z art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126, ma zastosowanie do przychodów podatnika, który, w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Jednakże zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy zmieniającej z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy zbywający nieruchomość lub prawo nabyte w okresie od dnia 1 styczna 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków. Oznacza to, że jeżeli zbywane mieszkanie stanowi współwłasność małżonków dla skorzystania z ww. ulgi przez oboje z nich niezbędne jest, aby każde było zameldowane w tym mieszkaniu przez wymagany ustawą okres.

Z analizy zaistniałego stanu faktycznego opisanego w złożonym wniosku wynika, iż w 2007 r. wnioskodawczyni nabyła od Gminy w drodze umowy sprzedaży lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 186,87 m². Z wniosku wynika również, że wnioskodawczyni wraz z mężem byli zameldowani w tym lokalu przez okres powyżej 12 miesięcy przed datą zbycia tego lokalu. Wnioskodawczyni wskazuje, iż w oparciu o odpowiednie przepisy dokonali podziału tego mieszkania na dwa odrębne lokale mieszkalne o numerach 6 i 6a i powierzchni 54,79 m² oraz 132,08 m².

Wnioskodawczyni nadmienia, iż lokal 6a wyłonił się w wyniku podziału lokalu nr 6, w którym byli zameldowani.

Wnioskodawczyni z faktu zameldowania w lokalu mieszkalnym przed podziałem wywodzi prawo do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia jednego mieszkania powstałego z lokalu mieszkalnego przed podziałem.

W tym miejscu należy podkreślić, że aby móc skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego tzw. ulgą meldunkową niezbędnym jest spełnienie każdego w wymienionych wcześniej warunków. Jednym z tych warunków jest warunek zameldowania.

Na gruncie polskiego systemu prawa, a w szczególności prawa podatkowego, można mówić o zasadzie pierwszeństwa wykładni językowej. Posługując się jedną z reguł tej wykładni należy stwierdzić, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy ma zastosowanie tylko i wyłącznie do przychodów uzyskiwanych z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, w którym podatnik był zameldowany przez okres co najmniej 12 miesięcy na pobyt stały.

Jeżeli zatem przedmiotem sprzedaży jest lokal mieszkalny, to w tym lokalu wnioskodawczyni winna być zameldowana na pobyt stały, aby przychód ze sprzedaży mógł korzystać ze zwolnienia. Zameldowanie w lokalu przed podziałem nie jest w tym przypadku wystarczające. Po podziale nie są to bowiem te same lokale. W sprzedanym lokalu, który powstał po podziale wnioskodawczyni nigdy nie była wcześniej zameldowana na pobyt stały.

Aby skorzystać z ulgi meldunkowej z tytułu sprzedaży lokalu nr 6a, wnioskodawczyni powinna być zameldowana na pobyt stały w lokalu będącym przedmiotem sprzedaży tj. lokalu nr 6a. W przeciwnym wypadku przychód od sprzedaży lokalu, w którym wnioskodawczyni nie będzie zameldowana podlega opodatkowaniu 19 % podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy również zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy podlega wyłącznie przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje przychodów z odpłatnego zbycia gruntu lub udziału w gruncie.

Twierdzenie wnioskodawczyni, że zameldowanie w lokalu mieszkalnym, który został podzielony na dwa odrębne mieszkania, daje jej możliwość skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest bezzasadne.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. O powstaniu obowiązku podatkowego decyduje przepis prawa, który dotyczy każdego obywatela w takim samym stopniu. Natomiast wszelkie ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie wykładni rozszerzającej. Wszelkie ulgi i zwolnienia są bowiem odstępstwem, jak już wyżej wyjaśniono, od zasady równości i powszechności opodatkowania.

Wydana interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawczyni wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny w zakresie zadanego pytania dotyczącego możliwości skorzystania z ulgi meldunkowej przewidzianej przepisem art. 26 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ wnioskodawczyni nie spełnia warunku uprawniającego do skorzystania z przedmiotowej ulgi, Organ nie mógł zająć innego stanowiska.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż:

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo informuje się, że o uldze w spłacie zobowiązania podatkowego (w sytuacji przedstawionej we wniosku wynikającego bezspornie z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) może zadecydować tylko i wyłącznie Naczelnik właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Przepisy Ordynacji podatkowej przewidują bowiem w art. 67a § 1, że organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

Wobec tego w przypadku pozostawania w trudnej sytuacji materialnej czy życiowej, zawsze można zwrócić się ze stosownym wnioskiem do właściwego urzędu skarbowego. Postępowanie w takiej sprawie zostanie zakończone wydaniem stosownej decyzji.

Zauważyć należy, iż pisemne interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści przepisów art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że niniejsza interpretacja wydana została wyłącznie dla wnioskodawczyni.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-330 Bielsko-Biała.