IBPBII/2/415-1137/09/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 23 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 1962 r. umową darowizny, wnioskodawczyni otrzymała od swoich rodziców działkę rolną. Kilka lat temu dowiedziała się, że w 1978 r. została bezprawnie pozbawiona prawa własności do przedmiotowej nieruchomości.

Biegły z zakresu geodezji w sporządzonej na zlecenie sądu opinii napisał, że w rezultacie błędnego wpisu zmiany oznaczenia parceli wnioskodawczyni bezprawnie utraciła prawo własności do nieruchomości.

W 2007 r. wnioskodawczyni wniosła do sądu rejonowego pozew o uzgodnienie treści księgi wieczystej i przywrócenie jej jako właściciela działki.

W 2009 r. Sąd uznał żądania wnioskodawczyni i wydał orzeczenie, w którym nakazał założenie nowej księgi wieczystej dla przedmiotowej nieruchomości i wpisanie wnioskodawczyni jako właścicielki. W orzeczeniu sądu nie ma wzmianki na temat, że wnioskodawczyni staje się właścicielką z jakąś konkretną datą. Wnioskodawczyni ponadto nadmienia, że działki nigdy nie sprzedawała, nie dzierżawiła ani nie oddawała w użytkowanie. Decyzje w sprawie podatku rolnego zawsze wydawane były na jej nazwisko i ona ten podatek opłacała.

W październiku 2009 r. działkę tę sprzedała, a notariusz poinformował ją, że powinna zapłacić 19% podatek, gdyż nie była jej właścicielem przez 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy.

Zdaniem wnioskodawcy, nie powinna płacić podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia działki, ponieważ była jej jedynym właścicielem od 1962 r., a wykreślenie jej z KW nastąpiło nie z jej winy i bez jej wiedzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 1962 r. na podstawie umowy darowizny wnioskodawczyni stała się właścicielką nieruchomości (działki rolnej). Kilka lat temu dowiedziała się, że w 1978 r. została bezprawnie pozbawiona prawa do ww. nieruchomości na skutek błędnego wpisu zmiany oznaczenia przedmiotowej nieruchomości. W związku z powyższym, wnioskodawczyni wystąpiła do sądu rejonowego o uzgodnienie treści księgi wieczystej, którą objęta była ww. nieruchomość. Na skutek wszczętego postępowania sąd w 2009 r. uznał żądania wnioskodawczyni i wydał orzeczenie, w którym nakazał założenie nowej księgi wieczystej dla przedmiotowej nieruchomości wraz z dokonaniem w niej wpisu, że wnioskodawczyni jest jej właścicielką.

Wątpliwości wnioskodawczyni budzi kwestia czy przychód jaki uzyskała w 2009 r. z odpłatnego zbycia ww. nieruchomości w braku wskazania przez sąd w orzeczeniu z jaką konkretnie datą wnioskodawczyni stała się właścicielką przedmiotowej nieruchomości, będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni zajmując własne stanowisko w sprawie uważa, że datą nabycia nieruchomości jest 1962 r. i z faktu tego wywodzi brak obowiązku podatkowego w związku z odpłatnym zbyciem przedmiotowej nieruchomości, bowiem pomimo błędu powstałego w związku z dokonanymi wpisami w księdze wieczystej, przedmiotowej nieruchomości wnioskodawczyni wcześniej nie sprzedała, nie wydzierżawiła ani nie oddała w użytkowanie, a więc nieprzerwalnie od 1962 r. była jej jedyną właścicielką.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla zastosowania zasad opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości i podstawa jej nabycia.

Wyjaśnić należy, iż w rozpatrywanym przypadku dla ustalenia 5-letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma skutek prawny w postaci nabycia przez wnioskodawczynię na własność przedmiotowej nieruchomości. Użyty bowiem w ww. przepisie termin "nabycie" oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Tak więc jednym ze sposobów nabycia nieruchomości jest nabycie własności nieruchomości w drodze darowizny.

W przedstawionym stanie faktycznym jakkolwiek wnioskodawczyni była właścicielem nieruchomości od 1962 r., to z uwagi na powzięcie informacji w 1978 r. o bezprawnym pozbawieniu jej prawa własności ww. nieruchomości na skutek błędnego wpisu w księdze wieczystej zostało wszczęte postępowanie przed sądem rejonowym celem uzgodnienia treści księgi wieczystej.

I tak zgodnie z art. 10 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 z późn. zm.) w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym osoba, której prawo nie jest wpisane lub jest wpisane błędnie albo jest dotknięte wpisem nieistniejącego obciążenia lub ograniczenia, może żądać usunięcia niezgodności.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że skoro wnioskodawczyni w 1962 r. otrzymała w drodze darowizny przedmiotową nieruchomość, to należy wnioskować, że z tą też datą stała się jej wyłącznym właścicielem i na tej podstawie została ujawniona w księdze wieczystej jako jedyny jej właściciel.

Ponadto z treści stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że wnioskodawczyni nie zawierała żadnych umów mających na celu sprzedaż ww. nieruchomości jak i umów dzierżawy czy też jej użyczenia. Natomiast fakt błędnego wpisu zmiany oznaczenia przedmiotowej nieruchomości, nie przemawia jeszcze za tym, aby wnioskodawczyni w dacie wydania przez sąd rejonowy orzeczenia uznającego jej żądania na nowo stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości, skoro jej wcześniej nie zbyła.

Podsumowując podkreślić należy, że tylko umowa zawarta w formie aktu notarialnego przenosi prawo własności nieruchomości.

Natomiast czynność dokonania wpisu w księdze wieczystej jest czynnością wtórną do czynności przenoszącej prawo własności nieruchomości.

Ponadto jak wynika z przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece, wpis do księgi wieczystej dokonywany jest na wniosek zainteresowanego lub z urzędu (gdy przepis szczegółowy tak stanowi).

Wpisów tych dokonuje się najczęściej na podstawie dokumentów z notarialnie poświadczonym podpisem, a gdy wpis dotyczy usunięcia niezgodności między treścią księgi a stanem faktycznym, na podstawie orzeczenia sądu lub innych odpowiednich dokumentów.

Fakt wykreślenia wnioskodawczyni z księgi wieczystej bez jej wiedzy i zgody w sytuacji gdy dysponowała tytułem prawnym do przedmiotowej nieruchomości nie może przesądzać o tym, że wnioskodawczyni wyzbyła się tego prawa.

Natomiast wydane orzeczenie na skutek toczącego się postępowania nie dotyczyło faktu ustalenia momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości lecz usunięcia nieścisłości jakie widniały w księdze wieczystej w postaci błędnego wpisu zmiany oznaczenia parceli przedmiotowej nieruchomości.

Mając na względzie powyższe, w sytuacji przedstawionej we wniosku do nabycia przedmiotowej nieruchomości doszło w 1962 r., a dokonany wpis w księdze wieczystej na podstawie orzeczenia sądu, stanowi jedynie potwierdzenie faktu uprzedniego nabycia przedmiotowej nieruchomości przez wnioskodawczynię.

Wobec powyższego, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwota, jaką wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży ww. nieruchomości, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji sprzedaż ta nie spowoduje obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.