IBPBII/2/415-107/11/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 26 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 23 marca 2011 r. Znak: IBPBII/2/415-107/11/NG wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 4 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca działki, które stanowiły przedmiot sprzedaży nabył wraz z siostrą jako spadek po zmarłej w dniu 7 czerwca 1993 r. matce.

W dniu 21 września 2006 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o nabyciu spadku przez wnioskodawcę i jego siostrę jako współwłaścicieli po #189; części.

W dniu 5 listopada 2009 r. aktem notarialnym wnioskodawca wraz z siostrą dokonał sporządzenia umowy nieodpłatnego zniesienia własności nieruchomości.

W dniu 27 lipca 2010 r. w jednym akcie notarialnym wnioskodawca wraz z siostrą dokonał sprzedaży nabytych wcześniej działek, które po zniesieniu współwłasności stanowiły własność odrębną każdego ze spadkobierców, a tylko jedna działka (wyznaczona na drogę) stanowiła własność wspólną.

Wartość działek na dzień zniesienia współwłasności (5 listopada 2009 r.), które wnioskodawca nabył na wyłączną własność wynosiła 132 500,00 zł (sto trzydzieści dwa tysiące pięćset złotych). Wartość działki nabytej przez siostrę wnioskodawcy wynosiła również 132 500,00 zł (sto trzydzieści dwa tysiące pięćset złotych).

Udziały w działce wspólnej obejmującej drogę dojazdową do działek były równe, po #189; w nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje obowiązek zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów uzyskanych przez wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości (działek), które nabył w okresie i w sposób opisany powyżej.

Zdaniem wnioskodawcy, po zapoznaniu się z treścią wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lutego 2007 r. sygn. akt: II FSK 187/06 od sprzedaży nieruchomości nie należy się zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 15, poz. 307 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że po zmarłej w 1993 r. matce, wnioskodawca wraz z siostrą nabył spadek, w skład którego wchodziły nieruchomości gruntowe. Następnie w dniu została 21 września 2006 r. zostało wydane postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, natomiast w dniu 5 listopada 2009 r. miało miejsce nieodpłatne zniesienie współwłasności, w wyniku którego wnioskodawcy przypadły działki o wartości 132 500,00 zł oraz udział w działce będącej drogą dojazdową wynoszący #189; nieruchomości, siostra w wyniku powyższej umowy otrzymała działki o łącznej wartości 132 500,00 zł oraz udział wynoszący #189; w drodze dojazdowej. Następnie wnioskodawca wraz z siostrą w dniu 27 lipca 2010 r. w jednym akcie notarialnym dokonał sprzedaży nabytych w spadku działek i udziału w drodze dojazdowej.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez wnioskodawcę i jego siostrę jest data śmierci spadkodawczyni. Postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie natomiast z art. 195 ww. Kodeksu cywilnego współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Tymczasem z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w wyniku zniesienia współwłasności obie strony umowy - zarówno wnioskodawca jak i jego siostra - otrzymały działki o tej samej wartości oraz każde z nich udział wynoszący #189; w drodze dojazdowej.

Skoro tak, to okoliczność, iż wartość, nieruchomości otrzymanych w wyniku zawarcia umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności odpowiadała udziałowi, który przypadł wnioskodawcy w spadku w nieruchomościach wchodzących w skład spadku przed podziałem oznacza, że dniem nabycia nieruchomości oraz udziału w drodze dojazdowej, był dzień nabycia spadku tj. 7 czerwca 1993 r.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż dokonana w 2010 r. sprzedaż nabytych w 1993 r. w spadku nieruchomości oraz udziału w nieruchomości (drodze dojazdowej) nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, a tym samym przedmiotowa sprzedaż nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, iż przychód uzyskany przez wnioskodawcę ze sprzedaży przedmiotowych działek i udziału w drodze dojazdowej nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Powołany przez wnioskodawcę wyrok dotyczy zaś indywidualnej sprawy w odmiennym stanie faktycznym. Przedmiotem orzeczenia były bowiem skutki działu spadku, podczas gdy w niniejszym wniosku wnioskodawca powołał się na nabycie w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności a nie działu spadku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.