IBPBII/2/415-1066/14/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 listopada 2014 r. (data otrzymania 2 grudnia 2014 r.), uzupełnionym 30 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 lipca 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 16 grudnia 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-1066/14/MM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 30 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 12 września 2007 r. Wnioskodawca nabył z małżonkiem na prawach wspólności ustawowej nieruchomość składającą się z dwóch działek - działka nr 1536 zabudowana domkiem jednorodzinnym i działka nr 1537 zabudowana budynkami gospodarczymi. Działki te stanowiły jedność w rozumieniu gospodarstwa (wspólne ogrodzenie, studnia itp.). W dniu 29 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca rozwiódł się z małżonkiem.

W dniu 14 listopada 2011 r. doszło do podziału majątku wspólnego - postanowienie sądu rejonowego.

W wyniku podziału wspólnego dorobku Wnioskodawca otrzymał działkę nr 1536 z domem, w którym mieszkał do chwili sprzedaży. Małżonek otrzymał działkę nr 1537 i mieszkanie M-3 zakupione na okoliczność rozwodu ze wspólnych oszczędności.

Sytuacja życiowa zmusiła Wnioskodawcę do sprzedania 7 listopada 2014 r. działki nr 1536 z domem.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wartość majątku wspólnego w dniu podziału tj. 14 listopada 2011 r. określono na:

* działka nr 1536 zabudowana domem jednorodzinnym i działka nr 1537 zabudowana budynkami gospodarczymi - 200.000 zł,

* mieszkanie M-3 - 100.000 zł.

Małżonek Wnioskodawcy otrzymał mieszkanie, w którym zamieszkiwał i domagał się spłaty 50.000 zł. Z braku innych możliwości Wnioskodawca zgodził się na przekazanie mu praw własności do działki nr 1537 zabudowanej budynkami gospodarczymi (działka ma status działki budowlanej) na rzecz spłaty 50.000 zł.

W wyniku takiego załatwienia sprawy Wnioskodawca stałem się właścicielem działki nr 1536 zabudowanej budynkiem jednorodzinnym o wartości 150.000 zł.

Wartość ta jest teoretyczna, wynikająca z czysto matematycznej kalkulacji podziału. Budynek stracił na wartości, gdyż w wyniku podziału gospodarstwa został pozbawiony zaplecza (budynki gospodarcze, studnia, część ogrodzenia, itd.). Jest położony w miejscowości mało atrakcyjnej ze względu na duże bezrobocie, brak komunikacji publicznej i dużą odległość od większych miast co rzutuje na utrudniony dostęp do opieki zdrowotnej, sieci handlowej itp. Dom 60 m² jest konstrukcji murowano-drewnianej, wymaga remontu dachu i wymiany pokrycia dachowego oraz wykonania elewacji itd.

W dniu 7 listopada 2014 r. udało się Wnioskodawcy sprzedać działkę nr 1536 z domem za kwotę 107.000 zł. W najbliższym czasie tj. 2 lat Wnioskodawca nie planuje zakupu mieszkania ani innej nieruchomości, ale część pieniędzy zmuszony będzie zainwestować, wydać na remont, modernizację domu, w którym zamieszkuje na statusie lokatora.

Pieniądze uzyskane ze sprzedaży domu stanowią jego jedyny majątek wypracowany przez lata pracy.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku od zbytej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomość nabył 12 września 2007 r. i użytkował do dnia sprzedaży tj. 7 listopada 2014 r. Minęło więc więcej niż 5 lat od kupna.

W wyniku podziału majątku nie wzbogacił się, wręcz przeciwnie stracił możliwość korzystania z dóbr przekazanych wyrokiem sądu jego małżonkowi. Data podziału majątku, ustanowienia Wnioskodawcy jedynym właścicielem tej nieruchomości nie powinna być podstawą do opodatkowania z tytułu zbycia przed upływem 5 lat od kupna, ponieważ fizyczne nabycie domu od osoby trzeciej miało miejsce ponad 7 lat wstecz. Sądowny podział majątku nie powinien być interpretowany jako kupno nieruchomości, ponieważ nie była to transakcja handlowa. Podział majątku nie zmienił sposobu użytkowania tego domu, Wnioskodawca był w nim zameldowany, mieszkał, dbał o stan techniczny itp. przez wszystkie te lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzania wynika, że 14 listopada 2011 r. w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność m.in. działkę nr 1536, którą małżonkowie nabyli do majątku wspólnego w 2007 r. W dniu 7 listopada 2014 r. Wnioskodawca sprzedał ww. działkę.

Zatem w omawianej sprawie istotne jest ustalenie od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tj. czy od daty kiedy nastąpiło nabycie zbytej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków (od 2007 r.), czy też od daty kiedy nastąpił podział majątku wspólnego małżonków (od 2011 r.).

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy - z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy). Dopiero z chwilą wyłączenia wspólności lub ustania małżeństwa wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Powyższe oznacza, że z datą ustania małżeństwa, a więc również wspólności majątkowej, współwłasność łączna jaka istnieje między małżonkami przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Zatem w chwili ustania małżeństwa co do zasady każdy z małżonków ma wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym, a więc w każdej rzeczy, jaka do tego majątku należy. W chwili ustania małżeństwa Wnioskodawca był więc właścicielem wynoszącego 1/2 udziału we wszystkich składnikach majątku wspólnego małżonków, podobnie jak jego małżonek.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Mając jednak na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem - w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli podział majątku jest ekwiwalenty w naturze lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział majątku nie jest ekwiwalentny w naturze lub wartość otrzymanej nieruchomości lub prawa przekracza udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

W każdej sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku jeden z małżonków został zobowiązany do spłaty lub dopłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem majątku, a po stronie małżonka zobowiązanego do spłaty (dopłaty) następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział w majątku wspólnym. W tej części bowiem, w której przyznane na wyłączną własność składniki majątkowe przekraczają wartość udziału w majątku wspólnym, małżonek musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci dopłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości i praw w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podział majątku wspólnego małżonków dokonany w 2011 r. nie był faktycznie ekwiwalenty w naturze dla każdej ze stron. Każda ze stron nie otrzymała bowiem majątku o równiej wartości. Składnikami majątku wspólnego małżonków podlegającymi podziałowi były bowiem: działka nr 1536 i nr 1537 oraz mieszkanie. Łączna wartość ww. składników majątku wspólnego małżonków wynosiła 300.000 zł, a więc wartość udziału każdego z byłych małżonków wynosiła 150.000 zł (300.000 zł: 2 = 150.000 zł). W wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawca otrzymał majątek o łącznej wartości 200.000 zł (działka nr 1536 i nr 1537), natomiast były małżonek Wnioskodawcy w wyniku tego podziału otrzymał majątek o wartości 100.000 zł (mieszkanie). Powyższego nie zmienia fakt, że w ramach spłaty, do której został zobowiązany Wnioskodawca, przeniósł on na rzecz byłego małżonka prawo własności do działki nr 1537. Taka forma rozliczenia była możliwa, dlatego że Wnioskodawca w wyniku podziału majątku dorobkowego nabył na wyłączną własność prawo własności działki nr 1537.

Ponadto o braku ekwiwalentności jasno świadczy fakt, że Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty byłego małżonka w wysokości 50.000 zł. Właśnie fakt, że Wnioskodawca był zobowiązana do spłaty byłego małżonka bezspornie dowodzi, że w wyniku podziału majątku wspólnego nabył on majątek przekraczający pierwotnie posiadany przez niego udział w majątku wspólnym. Z chwilą ustania małżeństwa Wnioskodawcy przysługiwał bowiem jedynie wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym czyli w każdym składniku tego majątku. Pozostały udział należał w chwili ustania małżeństwa do małżonka Wnioskodawcy, zaś wskutek podziału majątku na własność Wnioskodawcy przypadł majątek o większej wartości niż wartość udziału 1/2 całego majątku dorobkowego.

Należy jeszcze raz podkreślić, że mimo iż Wnioskodawca twierdzi, że w wyniku podziału majątku wspólnego otrzymał działkę nr 1536, a były małżonek otrzymał mieszkanie i działkę nr 1537 to tak naprawdę działkę nr 1537 otrzymał w wyniku podziału Wnioskodawca. Dlatego też Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty - otrzymał majątek o większej wartości niż mu przysługiwał w majątku dorobkowym. Wnioskodawca mógł w ramach zobowiązania do spłaty przekazać byłemu małżonkowi działkę nr 1537, ponieważ był jej wyłącznym właścicielem.

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że właścicielem całej sprzedanej działki był ponad 5 lat, tj. od 2007 r. W omawianej sprawie Wnioskodawcę obowiązywać będą dwie daty nabycia, bowiem w niniejszym przypadku należy stwierdzić, że Wnioskodawca część działki nr 1536 nabył w 2007 r. w dacie zakupu nieruchomości przez małżonków oraz część w 2011 r. w wyniku podziału majątku wspólnego. Albowiem jak zostało wskazane powyżej, nabycie ponad udział przysługujący w majątku dorobkowym, przy podziale majątku dorobkowego również stanowi o nowej dacie nabycia.

Aby ustalić, jaki udział w działce nr 1536 Wnioskodawca nabył w dacie podziału majątku objętego wspólnością majątkową należy obliczyć jaki procent wartości otrzymanego przez Wnioskodawcę w wyniku podziału majątku wspólnego stanowi nadwyżka wartości majątku otrzymanego ponad przysługujący mu pierwotnie udział.

Ustalenia wartości majątku należy dokonać w oparciu o obiektywne kryteria czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dacie podziału majątku dorobkowego małżonków, a nie według subiektywnego przekonania małżonków.

Odnosząc się do przedstawionych przez Wnioskodawcę kwot, mając na względzie zaprezentowany powyżej sposób obliczeń i zakładając, że wartość poszczególnych składników majątku będących przedmiotem podziału majątku odpowiada ich wartości rynkowej na dzień dokonania podziału, wskazać należy, iż wartość otrzymanego przez Wnioskodawcę majątku przekracza wartość udziału jaki przysługiwał mu w majątku wspólnym o 50.000 zł (200.000 zł -150.000 zł). Tym samym udział Wnioskodawcy w majątku wspólnym wzrósł o 25% (50.000 zł / 200.000 zł x 100%). Innymi słowy o taki procent wzrósł udział Wnioskodawcy w każdej rzeczy nabytej w drodze podziału majątku wspólnego.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami stwierdzić należy, że Wnioskodawca nieruchomość (działkę nr 1536), którą sprzedał w 2014 r., nabył w dwóch datach i w różny sposób:

* w 2007 r. udział odpowiadający jego udziałowi w majątku wspólnym (75%),

* w 2011 r. udział przekraczający udział w majątku wspólnym małżonków (25%).

Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Tym przychód uzyskany ze sprzedaży działki nr 1536 w części odpowiadający udziałowi nabytemu pierwotnie do majątku wspólnego małżonków w 2007 r., czyli przychód w wysokości 75% nie będzie podlegał w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ odpłatne zbycie nieruchomości w tej części nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym ją nabyto.

Natomiast przychód odpowiadający udziałowi nabytemu w wyniku podziału majątku dorobkowego w 2011 r., czyli przychód w wysokości 25% będzie podlegał opodatkowaniu według zasad określonych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Zauważyć jednak należy, że jeśli Wnioskodawca poniósł takie koszty, to odliczyć może jedynie 25% tych kosztów czyli taką ich część, która odpowiada udziałowi w nieruchomości nabytemu w wyniku podziału majątku wspólnego w 2011 r., bo tylko przychód ze sprzedaży nieruchomości przypadający na ten udział stanowi źródło przychodu. Pozostała część kosztów przypada na udział nabyty w 2007 r., którego zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu (a skoro tak, to nie generuje także kosztów).

W myśl natomiast art. 22 ust. 6c ww. ustawy - koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości w części nabytej ponad udział w majątku dorobkowym małżonków, kosztem uzyskania przychodu może być m.in. udokumentowana kwota faktycznej spłaty na rzecz małżonka, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty byłego małżonka w wysokości 50.000 zł i nie ma znaczenia, że spłatę tę przekazał nie w formie pieniężnej ale w postaci prawa własności do działki nr 1537.

Wskazać jednak należy, że nie cała wartość spłaty w wysokości 50.000 zł zasądzonej na rzecz byłego małżonka może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży działki nr 1536. Spłata w ww. kwocie dotyczy całego udziału w majątku dorobkowym, który został nabyty w drodze podziału majątku wspólnego, co oznacza, że dotyczy ona nie tylko działki nr 1536, ale również działki nr 1537. Aby określić jaką część tej spłaty można przypisać do działki nr 1536 należy określić jaka na dzień podziału majątku wspólnego była wartość działki nr 1536 w stosunku do wartości wszystkich składników majątku przyznanych Wnioskodawcy w wyniku podziału majątku wspólnego. Dopiero ustalona w ten sposób proporcja wskaże jaka część spłaty na rzecz byłego małżonka może stanowić koszt nabycia udziału w działce nr 1536 nabytego w drodze podziału majątku wspólnego, o który Wnioskodawca może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód.

Zatem opodatkowaniu 19% podatkiem podlega 25% uzyskanego ze sprzedaży działki nr 1536 przychodu - określonego zgodnie z ww. art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pomniejszonego o koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

W myśl natomiast art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Odnosząc się natomiast do podanej przez Wnioskodawcę informacji, że w okresie najbliższych 2 lat nie planuje zakupu mieszkania ani innej nieruchomości ale część pieniędzy wyda na remont i modernizację domu, w którym mieszka na statusie lokatora stwierdzić, należy że Wnioskodawca nie spełni warunków zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Nie stanowi bowiem własnego celu mieszkaniowego remont i modernizacja domu, który podatnik użytkuje na statusie lokatora, gdyż nie stanowi on własności ani współwłasności podatnika. Z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wydatek poniesiony m.in. na remont budynku będzie stanowił własny cel mieszkaniowy jeżeli remontowany budynek stanowi własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe, ponieważ Wnioskodawca nie nabył działki nr 1536 wyłącznie w 2007 r. Przychód uzyskany ze sprzedaży działki nr 1536 przypadający na udział nabyty w 2011 r. w wyniku podziału majątku wspólnego stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu. Przy czym opodatkowaniu podlega dochód obliczony zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.