IBPBII/2/415-106/14/MMa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2013 r. (data otrzymania 23 grudnia 2013 r.), uzupełnionym 21 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z umorzeniem opłat z tytułu przetrzymywania materiałów bibliotecznych - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2013 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z umorzeniem opłat z tytułu przetrzymywania materiałów bibliotecznych.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 17 lutego 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-106/14/MMa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 21 lutego 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - biblioteka publiczna - zgodnie z Regulaminem Biblioteki pobiera od czytelników opłaty z tytułu przetrzymywania materiałów bibliotecznych. Należność za przetrzymywanie materiałów bibliotecznych jest rodzajem opłaty i możliwość jej pobierania wynika z art. 14 pkt 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach. Wysokość opłat wynika z kolei z Regulaminu Biblioteki Publicznej. Zarówno w ustawie o bibliotekach jak i w Regulaminie Wnioskodawcy jest to opłata za przetrzymywanie materiałów bibliotecznych nie ma natomiast zapisu, że jest to kara.

Zdarzają się sytuacje, w których czytelnik wnioskuje do Dyrektora z prośbą o częściowe lub całościowe umorzenie tej opłaty. Decyzja o umorzeniu podejmowana jest na indywidualny wniosek czytelnika. Wniosek ten podlega zaopiniowaniu przez Komisję do spraw umorzeń powołaną jako organ pomocniczy zarządzeniem Dyrektora. Po zaopiniowaniu wniosku umorzenie opłaty z tytułu przetrzymywania materiałów bibliotecznych dokonywane jest na podstawie ostatecznej decyzji Dyrektora tylko w uzasadnionych przypadkach.

Umorzenie opłaty za przetrzymywanie ma charakter indywidualny, uzależniony od okoliczności wskazanych we wniosku złożonym przez czytelnika o umorzenie opłat za przetrzymywanie. Umorzeniu podlega do 50% opłaty za przetrzymywanie materiałów bibliotecznych a w przypadku udokumentowania wniosku do 60% tej opłaty. Umorzenie nie może jednak przekroczyć kwoty 500 zł.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania:

1. Czy kwota umorzenia stanowi przychód czytelnika.

2. Czy w przypadku częściowego lub całkowitego umorzenia opłaty za przetrzymywanie zbiorów bibliotecznych Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia czytelnikowi PIT-8C "Informacja o wypłaconych stypendiach, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych" z podaniem kwoty umorzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzona kwota opłaty za przetrzymywanie zbiorów bibliotecznych stanowi przychód czytelnika zgodnie z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na podstawie art. 42 ww. ustawy biblioteka ma obowiązek wystawić czytelnikowi PIT-8C "Informacja o wypłaconych stypendiach, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższych przepisów za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca - biblioteka publiczna - nalicza opłaty za przetrzymywanie w pozaregulaninowym okresie zbiorów bibliotecznych. Naliczanie opłat następuje na podstawie art. 14 pkt 2 ustawy o bibliotekach a kwoty opłat wynikają z Regulaminu biblioteki. Zdarzają się sytuacje, że osoby którym naliczono ww. opłaty występują z wnioskiem o ich umorzenie. Umorzenie opłat ma charakter indywidualny, podlega mu 50% kwoty naliczonej opłaty a w udokumentowanych przypadkach 60% tej kwoty.

Dokonując zatem umorzenia Wnioskodawca - zwalnia dłużnika ze zobowiązania. Gdyby nie umorzenie należności dłużnik byłby zobowiązany do poniesienia wydatków celem zaspokojenia wierzyciela. Tym samym czynność Wnioskodawcy ma dla dłużników konkretny wymiar finansowy, gdyż nie powoduje uszczuplenia w ich majątku, do którego musiałoby dojść gdyby nie umorzenie należności.

Należy zatem uznać, że korzyści jakie osiąga dłużnik z tytułu umorzenia opłat za niezwrócenie w terminie wypożyczonych materiałów bibliotecznych stanowią dla niego realne przysporzenie majątkowe, a tym samym przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji wartość tak umorzonych opłat stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca dokonujący umorzenia należności z tytułu nałożonych opłat za nieterminowy zwrot zbiorów bibliotecznych jest więc zobowiązany do wystawienia informacji PIT-8C o wysokości uzyskanego przychodu z tytułu umorzonych należności, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.