IBPBII/1/4511-72/15/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 587/14, wniosku z 18 października 2013 r. (data wpływu do Biura - 30 października 2013 r.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach okolicznościowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach okolicznościowych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, w piśmie z 20 grudnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-989/13/HK wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 7 stycznia 2014 r.

W dniu 12 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPB II/1/415-989/13/HK w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach okolicznościowych, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa i otrzymaniu odpowiedzi odmawiającej zmiany ww. indywidualnej interpretacji pismem z 23 kwietnia 2014 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w wyniku rozpatrzenia skargi, wyrokiem z 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 587/14 uchylił zaskarżoną interpretację jako wydaną z naruszeniem prawa.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 587/14 wpłynął do Biura 27 stycznia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku o interpretację indywidualną zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Urząd Miasta) - jednostka budżetowa obsługująca organ Miasta na prawach powiatu - jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych organizuje spotkania okolicznościowe związane z zakresem działalności Urzędu Miasta i gminy. Spotkania te dotyczą: cyklicznych (półrocznych) spotkań pracowników, którzy nabyli z uwagi na staż pracy prawo do nagrody jubileuszowej oraz jednego spotkania kierownictwa o charakterze noworocznym.

Na ww. spotkaniach poczęstunek jest serwowany w formie szwedzkiego stołu (drobne przekąski, ciasta, kawa, herbata) dostępnego dla wszystkich uczestników i ewentualnie organizowany jest występ artystyczny.

Poniżej Wnioskodawca podał przykładowe sytuacje, w której uczestniczą pracownicy Urzędu Miasta i jednostek organizacyjnych Miasta, z tytułu wskazanych powyżej zdarzeń:

W piśmie z 31 grudnia 2013 r. (data wpływu - 7 stycznia 2014 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż stwierdzenie "pracownik nie korzysta z poczęstunku" oznacza, że poczęstunek ten jest do jego dyspozycji lecz on go nie konsumuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Urząd Miasta jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych winien naliczyć i pobrać podatek dochodowy od wartości nieodpłatnego świadczenia w przypadku uczestniczenia pracownika w spotkaniu okolicznościowym organizowanym przez Urząd Miasta - jednostkę budżetową obsługującą organ Miasta na prawach powiatu - bez względu na to czy pracownik był zaproszony na spotkanie czy też nie oraz czy korzystał lub nie z poczęstunku i innych atrakcji z tym związanych.

Wnioskodawca uważa, iż jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie posiada obowiązku naliczenia i pobrania podatku dochodowy od wartości nieodpłatnego świadczenia w przypadku uczestniczenia pracownika w spotkaniu okolicznościowym organizowanym przez Urząd Miasta - jednostkę budżetową obsługującą organ Miasta na prawach powiatu bez względu na to czy pracownik był zaproszony na spotkanie czy też nie oraz czy korzystał lub nie z poczęstunku i innych atrakcji z tym związanych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych może podlegać tylko przychód, który pracownik faktycznie otrzymał, a nie przychód możliwy do otrzymania. Istotna jest wartość świadczenia, z którego pracownik w rzeczywistości skorzysta a nie wartość świadczeń postawionych jedynie do jego dyspozycji.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sam fakt możliwości wzięcia udziału w spotkaniu obojętnie czy pracownik był na niego zaproszony czy też nie - nie stanowi podstawy do opodatkowania tego typu przychodu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nawet jeśli pracownik weźmie udział w spotkaniu organizowanym przez Urząd Miasta to i tak nie jest możliwe ustalenie, z jakiej ilości pozostawionego mu do dyspozycji poczęstunku rzeczywiście skorzystał.

Tezę tą potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 maja 2013 r. sygn. akt II FSK 1812/11. Orzekł on, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych przychodem pracownika może być tylko konkretna wartość, jaką uzyskuje. Nie można zatem naliczyć pracownikowi podatku dochodowego od samego umożliwienia mu skorzystania ze świadczenia.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 12 lutego 2014 r. znak: IBPB II/1/415-989/13/HK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W interpretacji Organ stwierdził, że świadczenia uzyskane przez pracowników w związku z udziałem w spotkaniu okolicznościowym, sfinansowanym ze środków Wnioskodawcy, stanowią nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym Organ podkreślił, iż ww. świadczenia stanowią przychód tylko dla osób, które faktycznie w spotkaniu uczestniczyły. Zatem, na Wnioskodawcy jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży obowiązek naliczenia i pobrania podatku dochodowy od wartości nieodpłatnego świadczenia w przypadku uczestniczenia pracownika w spotkaniu okolicznościowym bez względu na to czy pracownik był zaproszony na spotkanie czy też nie oraz czy korzystał lub nie z poczęstunku i innych atrakcji z tym związanych.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, prawomocnym wyrokiem z 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 587/14 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z 12 lutego 2014 r. znak: IBPB II/1/415-989/13/HK.

Według Sądu, istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii powstania przychodu (w tym przychodu ze stosunku pracy) ma treść art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym ustawodawca wskazał, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W powołanym przepisie ustawodawca wyróżnia dwa sposoby zaistnienia przychodu:

W przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji. Skoro ustawodawca te pojęcia rozróżnia, to nie można zwrotom "otrzymywać" i "postawić do dyspozycji" nadawać tych samych znaczeń. Nie można więc zwrotów tych utożsamiać, gdyż zbędne okazałoby się ich rozróżnienie w ustawie podatkowej. W konsekwencji zasadny jest wniosek, że w odniesieniu do świadczeń w naturze (innych nieodpłatnych świadczeń) przychód podatkowy powstaje wówczas, gdy nie są one tylko postawione do dyspozycji podatnika lecz zostały przez niego otrzymane. Zwrot "otrzymane" odnosi się zarówno do samego faktu uzyskania świadczenia, jak i jego wielkości. Stanowisko takie było prezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach (...).

Sąd zauważył, że pracownikom jedynie umożliwiono udział w imprezie, w której nawet jak wezmą udział, pracodawca nie jest w stanie wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy imprezy z niej skorzystają. Zatem zakupione towary i usługi są postawione do dyspozycji pracowników, zaś brak jest ustaleń, czy dana osoba (pracownik) z tego świadczenia skorzysta i w jakim zakresie. Nie można wykluczyć, że nie każdy pracownik ze świadczenia skorzysta i z jakich przyczyn. Skoro wartości świadczeń nieodpłatnych nie da się przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (bez względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku czy też nie, ewentualnie w jakim zakresie to nastąpiło), brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją przez skarżącego imprez okolicznościowych. W takiej bowiem sytuacji nie można stwierdzić, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość. Przychód nie może bowiem zostać hipotetycznie przypisany podatnikowi, lecz ustalony zgodnie ze wskazaniami w treści art. 11 ust. 1 i ust. 2a pkt 1-4 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenia i jaka jest ich wartość. Wartość nieodpłatnych świadczeń, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec tego nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Sąd ocenę swoją oparł na wykładni Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947) stwierdził, m.in.:

"3.4.6. Obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie "kursokonferencja" organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania." (...)

"4.2.3. (...) Natomiast - w odniesieniu do innych nieodpłatnych świadczeń - bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż - pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku (por. pkt 3.4.7. uzasadnienia) - nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść."

"4.3.2. Trybunał przyznaje, że gdyby traktować jako przychód pracownika jego udział w organizowanych przez pracodawcę imprezach zbiorowych, adresowanych do wszystkich pracowników, wówczas rzeczywiście nie można byłoby ustalić podstawy opodatkowania indywidualnych osób (podatników). Całkowicie nieadekwatny okazałby się wtedy wskazany w art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposób określania podstawy opodatkowania."

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), który stanowi, iż "ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia", Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 18 października 2013 r. stwierdza, że w świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl przepisów art. 12 ust. 3 cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Urząd Miasta) organizuje spotkania okolicznościowe związane z zakresem działalności Urzędu Miasta i gminy. Spotkania te dotyczą: cyklicznych (półrocznych) spotkań pracowników, którzy nabyli z uwagi na staż pracy prawo do nagrody jubileuszowej oraz jednego spotkania kierownictwa o charakterze noworocznym. Na ww. spotkaniach poczęstunek jest serwowany w formie szwedzkiego stołu (drobne przekąski, ciasta, kawa, herbata) dostępnego dla wszystkich uczestników i ewentualnie organizowany jest występ artystyczny.

Wnioskodawca uważa, że sam fakt możliwości wzięcia udziału w spotkaniu obojętnie czy pracownik był na niego zaproszony czy też nie - nie stanowi podstawy do opodatkowania tego typu przychodu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze treść wniosku oraz wskazane powyżej rozumienie pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" w kontekście jego wykładni zaprezentowanej w przywołanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947) stwierdzić należy, że podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

W przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji. Skoro ustawodawca te pojęcia rozróżnia, to nie można zwrotom "otrzymywać" i "postawić do dyspozycji" nadawać tych samych znaczeń. Nie można więc zwrotów tych utożsamiać, gdyż zbędne okazałoby się ich rozróżnienie w ustawie podatkowej.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przynosi pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Organizowanie spotkań okolicznościowych (imprez) dla pracowników nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Aczkolwiek prawdą jest, iż spotkania takie sprzyjają polepszeniu atmosfery w pracy, co niewątpliwie jest korzystne nie tylko dla pracowników lecz także dla pracodawcy. Uczestnictwo w spotkaniu okolicznościowym nie jest obowiązkowe, w przeciwieństwie do obowiązku świadczenia pracy, która jest ukierunkowana, co do zasady, na zwiększenie przychodów pracodawcy.

Z wniosku wynika, że pracownikom jedynie umożliwiono udział w spotkaniu, w którym nawet jeżeli wezmą udział, pracodawca nie jest w stanie wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy spotkania z niego skorzystają. Zatem zakupione towary i usługi są postawione do dyspozycji pracowników, zaś brak jest ustaleń, czy dana osoba (pracownik) z tego świadczenia skorzysta i w jakim zakresie. Nie można wykluczyć, że nie każdy pracownik ze świadczenia skorzysta i z jakich przyczyn.

Skoro więc wartości świadczeń nieodpłatnych nie da się przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (bez względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku czy też nie, ewentualnie w jakim zakresie to nastąpiło), brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją spotkania. W takiej bowiem sytuacji nie można stwierdzić, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość. Przychód nie może bowiem zostać hipotetycznie przypisany podatnikowi, lecz ustalony zgodnie z art. 11 ust. 1 i ust. 2a pkt 1-4 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenia i jaka jest ich wartość. Wartość nieodpłatnych świadczeń, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec tego nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż zorganizowanie przez Wnioskodawcę spotkań okolicznościowych nie będzie generować po stronie pracowników powstania przychodu, o którym mowa art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że sam fakt możliwości wzięcia udziału w spotkaniu obojętnie czy pracownik był na niego zaproszony czy też nie - nie stanowi podstawy do opodatkowania tego typu przychodu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nawet jeśli pracownik weźmie udział w spotkaniu organizowanym przez Urząd Miasta to i tak nie jest możliwe ustalenie, z jakiej ilości pozostawionego mu do dyspozycji poczęstunku rzeczywiście skorzystał. Tym samym na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Wobec przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 587/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach okolicznościowych uznaje się za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.