IBPBII/1/4511-42/15/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 stycznia 2015 r. (wpływ do Organu - 15 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 30 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 20 marca 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-42/15/ASz, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 30 marca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z 30 września 2010 r. Sąd rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy. Z małżeństwa Wnioskodawca posiada dwoje dzieci: ur. 30 sierpnia 2006 r. i ur. 4 marca 2008 r. W wyroku rozwodowym Sąd powierzył władzę rodzicielską matce dzieci, natomiast Wnioskodawcy nie pozbawił władzy rodzicielskiej a jedynie ją ograniczył. Wnioskodawca stara się wywiązać z powierzonej władzy rodzicielskiej do chwili obecnej. Jednocześnie w wyroku Sąd nałożył obowiązek ponoszenia kosztów utrzymania dzieci na obydwie strony, przy czym na Wnioskodawcę nałożył obowiązek alimentacyjny w kwocie łącznej 850 zł na dwoje dzieci. Wnioskodawca płaci alimenty regularnie, nie zalegając z żadną z płatności.

Z uwagi na fakt, że zasądzone kontakty z dziećmi nie były wystarczające, został założony wniosek w Sądzie Rejonowym oraz późniejsza apelacja do Sądu Okręgowego, co finalnie doprowadziło do poszerzenia kontaktów Wnioskodawcy z dziećmi. Kontakty odbywają się w pierwszy i trzeci weekend miesiąca a także w drugi i czwarty piątek miesiąca, drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia oraz Świąt Wielkanocnych oraz dwa tygodnie wakacji #8722; ostatni tydzień lipca oraz pierwszy tydzień sierpnia.

Z uwagi na fakt, iż wyrokiem Sądu Wnioskodawca może zabierać dzieci na wakacje, co wiąże się z dużymi wydatkami zarówno związanymi z wyjazdem jak i utrzymaniem dzieci, część pieniędzy uzyskanych ze zwrotu podatku zostanie przekazana na ten cel.

Wnioskodawca stwierdził, że Sąd Okręgowy jednoznacznie określił, iż koszt wychowania dzieci spoczywa na obydwu stronach. Wnioskodawca nadmienił, że sam koszt alimentów nie jest jedynym jaki Wnioskodawca ponosi, gdyż co jakiś czas kupuje dzieciom ubrania a także każdorazowo prezenty na urodziny i na święta oraz prezenty bez jakichkolwiek okazji; do tego dołożyć należy również wyjścia do bawialni, na basen, itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy i w jakiej proporcji Wnioskodawca może skorzystać z ulgi z tytułu wychowania dzieci za 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, może odliczyć na każde z dwojga dzieci ulgę prorodzinną za okres 6 miesięcy z uwagi na fakt, że kontakty Wnioskodawcy, pomimo ich utrudniania ze strony matki, są częste oraz cały czas są ukierunkowane na ich ciągłą poprawę. Ponadto Sąd nie pozbawił Wnioskodawcy władzy rodzicielskiej a jedynie ją ograniczył a także na obie strony nałożył obowiązek łożenia na dzieci.

Wnioskodawca wskazał, że w przedmiotowej sprawie wydane były dwie interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: z 11 sierpnia 2010 r., znak: IBPB II/1/415-523/10/ASz oraz z 10 marca 2014 r., znak: IBPB II/1/415-1107/13/BJ

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na mocy art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Na podstawie art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom. Stosownie zaś do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że jeżeli sąd nie pozbawił tego prawa jednego z rodziców, to uznaje się, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Z przytoczonych powyżej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Istotne jest, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu na każde dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.

Jednocześnie biorąc po uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", to należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania "w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określonej proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na każde z dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wyrokiem z 30 września 2010 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy. Z małżeństwa Wnioskodawca posiada dwoje małoletnich dzieci. W wyroku rozwodowym Sąd powierzył władzę rodzicielską matce dzieci, natomiast Wnioskodawcy nie pozbawił władzy rodzicielskiej a jedynie ją ograniczył. Jednocześnie w wyroku Sąd nałożył obowiązek ponoszenia kosztów utrzymania dzieci na obydwie strony, przy czym na Wnioskodawcę nałożył obowiązek alimentacyjny w kwocie łącznej 850 zł na dwoje dzieci. Wnioskodawca płaci alimenty regularnie, nie zalegając z żadną z płatności.

Wnioskodawca nadmienił, że sam koszt alimentów nie jest jedynym jaki Wnioskodawca ponosi, gdyż co jakiś czas kupuje dzieciom ubrania a także każdorazowo prezenty na urodziny i na święta oraz prezenty bez jakichkolwiek okazji; do tego dołożyć należy również wyjścia do bawialni, na basen, itp.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów, uznać należy, że w sytuacji gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ograniczenie władzy rodzicielskiej wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ona ograniczona.

Z powyższego wynika, iż w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka. Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca oraz jego była żona przez cały rok wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich dzieci, a Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia z matką dzieci kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć że przysługuje mu ulga w wysokości połowy kwoty przysługującej na dwójkę małoletnich dzieci.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.