IBPBII/1/4511-327/15/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 marca 2015 r. (data wpływu do Biura - 24 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka X (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką działającą w branży budowlanej. Spółka realizuje projekty budowlane na terytorium całej Polski. Spółka posiada place budowy zlokalizowane na terenie całej Polski, które nie są jej oddziałami. Siedziba Spółki znajduje się w K., natomiast poza siedzibą Spółka posiada również biura m.in. w W. W przeważającej większości place budowy, na których Spółka realizuje projekty budowlane są zlokalizowane na obrzeżach miast lub w miejscach, do których dotarcie środkami komunikacji innymi niż samochód jest utrudnione bądź niemożliwe.

Wnioskodawca posiada samochody będące jego własnością oraz takie, które użytkuje na podstawie zawartych umów leasingu bądź najmu (dalej: Samochody służbowe) - wszystkie wykorzystywane są w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Spółka zatrudnia osoby fizyczne na podstawie umów o pracę (dalej: Pracownicy). Miejscem pracy Pracowników wskazanym w umowach o pracę jest jedno bądź kilka województw, na terenie których dany Pracownik aktualnie wykonuje pracę. W przypadku stałego przeniesienia Pracownika do pracy w innym województwie zmianie ulegają również postanowienia umowy o pracę w tym zakresie.

W celu prawidłowego wykonywania obowiązków służbowych oraz zapewnienia sprawnego działania przedsiębiorstwa Spółka powierza Pracownikom Samochody służbowe. Przekazanie Samochodu służbowego Pracownikowi odbywa się łącznie z podpisaniem z Pracownikiem umowy o odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie.

Ponieważ Spółka realizuje kontrakty budowlane na terenie całej Polski, Pracownicy w ramach wykonywania obowiązków służbowych są obowiązani m.in. do spotkań biznesowych z kontrahentami, które odbywają się na terenie całego kraju, obecności na budowach znajdujących się w różnych miastach, oraz sprawowania kontroli i koordynowania przebiegu prac budowlanych na wielu kontraktach. Realizacja wyżej wymienionych obowiązków wiąże się z koniecznością ciągłego przemieszczania się pomiędzy tymi miejscami często zlokalizowanymi w dużej odległości od siebie.

Pracownicy muszą również przemieszczać się pomiędzy biurami jakie posiada Spółka na terytorium kraju celem uczestnictwa w spotkaniach wewnętrznych, naradach, sprawowaniu nadzoru i koordynowania przebiegu prac w poszczególnych placówkach. Często zdarza się, że w ciągu jednego tygodnia spotkania odbywają się w różnych miastach na terenie kraju, a dotarcie do danego miejsca na czas może wymagać od Pracownika wyjazdu o wczesnych godzinach porannych lub powodować powrót w późnych godzinach wieczornych. Od Pracowników wymagana jest zatem mobilność.

Pracownicy muszą być również w pełni dyspozycyjni. Często bowiem zdarzają się sytuacje w których natychmiastowa obecność Pracownika w danym miejscu jest niezbędna. Przykładowo w sytuacjach kryzysowych takich jak awaria bądź wypadek na budowie, Pracownik musi dotrzeć w dane miejsce w jak najkrótszym czasie w celu wykonywania w tym miejscu obowiązków służbowych.

Place budowy, na których realizowane są projekty budowlane często znajdują się na obrzeżach miast lub poza miastem i z tego powodu mogę być niedostatecznie chronione. Tym samym Spółka uznaje, że place budowy nie są miejscami w pełni bezpiecznymi do parkowania Samochodów służbowych.

Z uwagi na powyższe, Spółka zdecydowała, że Pracownicy po zakończeniu stałych godzin pracy będą przejeżdżali Samochodami służbowymi z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub czasowego zakwaterowania i z powrotem.

Wnioskodawca w ramach wewnętrznych uregulowań posiada obowiązujące Pracowników zarządzenie wewnętrzne w sprawie polityki flotowej (dalej: Polityka flotowa), które m.in. określa zasady powierzania i korzystania z Samochodów służbowych przez Pracowników.

W świetle postanowień Polityki flotowej każdy Samochód służbowy powinien być użytkowany zgodnie ze swoim przeznaczeniem, tylko w celach służbowych. W związku z korzystaniem przez Pracowników z powierzonych im Samochodów służbowych Wnioskodawca nałożył na nich również szereg związanych z tym obowiązków. Wśród nich znajdują się m.in.:

* użytkowanie Samochodów służbowych w sposób zapewniający bezpieczeństwo i zachowanie ich w dobrym stanie,

* niepozostawianie kluczyków ani dokumentów samochodu (dowód rejestracyjny) w samochodzie bez nadzoru,

* zamykanie samochodu po każdorazowym jego pozostawieniu bez nadzoru oraz aktywowanie dodatkowych zabezpieczeń (automatyczny alarm, blokada skrzyni biegów oraz kierownicy),

* stosowanie się do zaleceń producenta oraz regularne kontrolowanie i uzupełnianie poziomu płynów technicznych, tj. oleju, płynu chłodniczego i pozostałych płynów eksploatacyjnych,

* utrzymywanie w dobrym stanie oraz przydatności do użycia wyposażenia Samochodu służbowego (trójkąt ostrzegawczy, gaśnica, koło zapasowe, kamizelka odblaskowa, apteczka oraz komplet narzędzi do wymiany kół) oraz sprawdzanie jego stanu przynajmniej raz w roku.

Spółka zwraca szczególną uwagę na to, aby Samochody służbowe były utrzymywane w należytym stanie. W rezultacie w Polityce flotowej na Pracowników, którym powierzono Samochody służbowe został nałożony obowiązek utrzymywania pojazdu w należytym stanie i porządku zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Spółka wprowadziła obowiązek mycia Samochodu służbowego każdego tygodnia oraz zakazała palenia w nim papierosów. Natomiast w przypadku nienależytej dbałości o pojazd przewidziano obciążenie Pracownika kosztami przywrócenia go do stanu pierwotnego.

Aktualnie Wnioskodawca przyjmuje, że przejazdy Pracowników Samochodami służbowymi z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania Pracownika i z powrotem stanowią realizację obowiązków służbowych i tym samym nie generują po stronie Pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w związku z przejazdami Pracowników Samochodami służbowymi z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania Pracownika i z powrotem Spółka jako płatnik nie uwzględnia po stronie Pracowników dodatkowego przychodu ze stosunku pracy przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przejazdy Pracowników Samochodami służbowymi z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania i z powrotem, jako związane z prawidłowym i efektywnym wypełnianiem przez nich obowiązków służbowych, stanowią ich przychód ze stosunku pracy opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym, czy na Spółce ciążą obowiązki jako płatnika tego podatku.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przejazdy Pracowników Samochodami służbowymi z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania i z powrotem, jako związane z prawidłowym i efektywnym wypełnianiem przez nich obowiązków służbowych, nie stanowią dla nich przychodu ze stosunku pracy opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym na Spółce nie ciążą obowiązki jako płatnika tego podatku.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) wśród przychodów ze stosunku pracy wskazuje także - " (...) świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych."

Natomiast zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. przepisem art. 12 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że nieodpłatne świadczenie powstaje jeżeli samochód służbowy wykorzystywany jest przez pracownika w celach prywatnych. Natomiast w przypadku, gdy samochód służbowy jest przez pracownika wykorzystywany w ramach realizacji obowiązków służbowych przychód nie powstaje. Realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może bowiem generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym nie można uznać, że Samochody służbowe podczas przejazdów nimi z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania i z powrotem są wykorzystywane przez Pracowników do celów prywatnych.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka powierza Samochody służbowe Pracownikom, których miejscem pracy wskazanym w umowach o pracę jest jedno bądź kilka województw w których dany Pracownik aktualnie wykonuje pracę. Zdaniem Wnioskodawcy dojazdy powierzonymi Pracownikom Samochodami służbowymi z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania i z powrotem, obowiązek dbałości o powierzone samochody oraz parkowanie ich w miejscach bezpiecznych, są wykonywane w ramach realizowanych przez Pracowników obowiązków nałożonych na nich przez Spółkę. Wyżej wymienione czynności są obowiązkami wynikającymi z faktu powierzenia Pracownikowi Samochodu służbowego.

Co istotne, za przejazdami Pracowników Samochodami służbowymi z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania i z powrotem przemawia charakter wykonywanej przez Pracowników pracy.

Ponieważ Spółka realizuje kontrakty budowlane na terenie całej Polski, Pracownicy w ramach wykonywania obowiązków służbowych są obowiązani m.in. do spotkań z kontrahentami na terenie całego kraju, obecności na budowach znajdujących się w różnych miastach, oraz sprawowania kontroli i koordynowania przebiegu prac budowlanych na wielu prowadzonych kontraktach. Realizacja wyżej wymienionych obowiązków wiąże się z koniecznością ciągłego przemieszczania się pomiędzy różnymi miejscami, placami budów, które często są zlokalizowane w dużej odległości od siebie. Często też występują sytuacje gdy place budów zlokalizowane są na obrzeżach miast lub poza nimi gdzie dotarcie innymi niż samochód środkami komunikacji jest niemożliwe bądź znacznie utrudnione.

Pracownicy są również obowiązani do uczestnictwa w spotkaniach biznesowych z kontrahentami, prowadzenia negocjacji z dostawcami w różnych miastach Polski. Pracownicy muszą także przemieszczać się pomiędzy biurami i placami budów jakie posiada Spółka celem uczestnictwa w spotkaniach wewnętrznych, sprawowania nadzoru i koordynowania prac w poszczególnych miejscach. Często zdarza się, że w ciągu jednego tygodnia spotkania odbywają się w różnych miastach na terenie kraju, a dotarcie do danego miejsca na czas może wymagać od Pracownika wyjazdu o wczesnych godzinach porannych lub powodować powrót w późnych godzinach wieczornych. Od Pracowników wymagana jest zatem mobilność.

Pracownicy muszą być również w pełni dyspozycyjni. Często bowiem zdarzają się sytuacje, w których natychmiastowa obecność Pracownika w danym miejscu jest niezbędna. Przykładowo w sytuacjach kryzysowych takich jak awaria bądź wypadek na budowie, Pracownik w celu wykonywania obowiązków służbowych musi dotrzeć w dane miejsce w jak najkrótszym czasie, co w przypadku pozostawienia Samochodu służbowego po stałych godzinach pracy poza miejscem zamieszkania lub zakwaterowania Pracownika nie byłoby możliwe.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca jest zdania, że pozostawienie przez Pracownika po godzinach pracy Samochodu służbowego w miejscu innym niż jego miejsce zamieszkania bądź zakwaterowania z punktu widzenia Spółki i prowadzonej przez nią działalności byłoby nieracjonalne. Prowadziłoby bowiem do wydłużenia czasu dojazdu Pracownika na miejsce pracy oraz utrudniło efektywne wykonywanie obowiązków służbowych.

Należy mieć również na uwadze, że pozostawienie Samochodów służbowych w innym miejscu niż miejsce zamieszkania bądź zakwaterowania Pracownika może generować dla Spółki dodatkowe koszty związane m.in. z opóźnieniami prac budowlanych, czy zniszczeniem a nawet utratą pojazdu. Place budowy, na których realizowane są projekty budowlane często znajdują się na obrzeżach miast lub poza miastem i z tego powodu mogę być niedostatecznie bezpieczne dla pozostawionego tam mienia.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy przejazdy Pracowników Samochodami służbowymi z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania i z powrotem są związane z charakterem wykonywanej przez nich pracy, mają na celu realizację obowiązków służbowych i pozwalają na niezakłócone prowadzenie przez Spółkę działalności gospodarczej.

Ponadto, w ocenie Spółki przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące "innych nieodpłatnych świadczeń" należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników Spółki określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone Pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502)"Pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się."

Z powyższego wynika, że Pracownicy parkując Samochody służbowe w bezpiecznym miejscu oraz dbając o ich stan techniczny oraz wizualny realizują obowiązek służbowy dbania o powierzone im mienie i tym samym skoro dokonują tego w ramach wykonywania poleceń służbowych nie powstaje po ich stronie dodatkowy przychód ze stosunku pracy.

Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, okoliczność nałożenia na Pracowników dodatkowych obowiązków wynikających z korzystania z Samochodów służbowych powoduje, że nie ma mowy o nieodpłatnych świadczeniach na ich rzecz. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nałożył na Pracowników szereg obowiązków związanych z powierzonymi Samochodami służbowymi, m.in.:

* użytkowanie Samochodów służbowych w sposób zapewniający im bezpieczeństwo i zachowanie ich w dobrym stanie,

* niepozostawianie kluczyków ani dokumentów samochodu (dowód rejestracyjny) w samochodzie bez nadzoru,

* zamykanie samochodu po każdorazowym jego pozostawieniu bez nadzoru oraz aktywowanie dodatkowych zabezpieczeń (automatyczny alarm, blokada skrzyni biegów oraz kierownicy),

* stosowanie się do zaleceń producenta oraz regularne kontrolowanie i uzupełnianie poziomu płynów technicznych, tj. oleju, płynu chłodniczego i pozostałych płynów eksploatacyjnych,

* utrzymywanie w dobrym stanie oraz przydatności do użycia wyposażenia Samochodu służbowego (trójkąt ostrzegawczy, gaśnica, koło zapasowe, kamizelka odblaskowa, apteczka oraz komplet narzędzi do wymiany kół) oraz sprawdzanie jego stanu przynajmniej raz w roku,

* utrzymanie w należytym stanie zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz (mycie Samochodu służbowego każdego tygodnia oraz zakaz palenia w nim papierosów).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nałożenie na Pracowników wyżej wymienionych obowiązków związanych z Samochodami służbowymi świadczy o wykonywaniu przez Pracowników pracy związanej z otrzymanymi do dyspozycji samochodami, a więc można mówić o świadczeniu wzajemnym z ich strony.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy przejazdy Pracowników z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania i z powrotem, jako związane z prawidłowym i efektywnym wypełnianiem przez nich obowiązków służbowych, nie stanowią ich przychodu ze stosunku pracy. Tym samym w związku z przejazdami Pracowników z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania i z powrotem, na Wnioskodawcy nie ciążą i nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na poparcie stanowiska Wnioskodawca przywołał kilka interpretacji indywidulanych przepisów prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Natomiast w zakresie stanu faktycznego wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/4511-274/15/BD.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do powołanego art. 14c § 1 odstąpiono od oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.