IBPBII/1/4511-293/15/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 marca 2015 r. (data wpływu do Biura - 27 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej za lata 2013 i 2014 - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej za lata 2013 i 2014.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 19 maja 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-293/15/DP, IBPB II/1/4511-294/15/DP wezwano do jego uzupełnienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W okresie 2008-2012 ulgę na dwoje małoletnich dzieci Wnioskodawca rozliczał wspólnie z małżonką. W tym okresie małżonka Wnioskodawcy nie pracowała zawodowo, zajmowała się domem i wychowywaniem dzieci.

W 2013 r. żona Wnioskodawcy przepracowała styczeń i luty, następnie przebywała na zwolnieniu lekarskim do końca czerwca, w sierpniu przyznano małżonce Wnioskodawcy świadczenie rehabilitacyjne na okres 5 miesięcy do stycznia 2014 r. W okresie rehabilitacyjnym pracodawca rozwiązał z nią umowę o pracę.

Sytuacja małżeńska skomplikowała się i w marcu 2014 r. małżonka Wnioskodawcy wyprowadziła się z dziećmi. Był to czas na rozliczenie podatkowe za 2013 r. Tym razem małżonkowie złożyli indywidualne zeznania o dochodach. Biorąc pod uwagę czynność zawodową żony w 2013 r. i fakt, że to Wnioskodawca utrzymywał finansowo rodzinę Wnioskodawca odliczył w całości ulgę na dwoje dzieci informując o tym fakcie żonę w kwietniu 2014 r. Pomimo tej informacji żona Wnioskodawcy w późniejszym terminie z premedytacją również taką ulgę odliczyła, w części bliżej Wnioskodawcy nie znanej, takiej na ile pozwoliła jej zdolność podatnika. Wnioskodawca został o tym fakcie poinformowany przypadkiem dopiero w marcu 2015 r. Wnioskodawcę zastanawia fakt, że zwrot podatku jaki wyliczyła żona za nieprzepracowany 2013 r. wyniósł, jak Wnioskodawca został przez nią poinformowany, 2.000,00 zł. Według Wnioskodawcy dochody małżonki uniemożliwiały takie odliczenia.

Żona Wnioskodawcy w wyniku problemów zdrowotnych w 2013 r. od stycznia 2014 r. pobierała zasiłek rehabilitacyjny. W związku z utratą pracy, od stycznia do czerwca 2014 r. przyznano jej zasiłek dla bezrobotnych. Wnioskodawca został poinformowany, że żona otrzymuje również zasiłek z opieki społecznej na dzieci. Według informacji pozyskanych przez Wnioskodawcę, żona w ostatnim kwartale 2014 r. podjęła pracę.

Biorąc pod uwagę przypuszczalne dochody żony, Wnioskodawca również za 2014 r. odliczył ulgę na dwoje małoletnich dzieci w całości. Powodem jego decyzji o odliczeniu ulgi na dzieci w całości był również fakt wspomagania żony po jej wyprowadzce wpłatami na jej konto. Od marca 2014 r. do grudnia 2014 r. + regulacja sądowa od lipca do grudnia - 600,00 zł, łączna kwota 6.400,00 zł, stanowiła dla żony Wnioskodawcy pewien przychód. W grudniu 2014 r. Wnioskodawca otrzymał rozwód. Prawne alimenty przysługują byłej żonie Wnioskodawcy dopiero od stycznia 2015 r. Wobec powyższego odliczenie ulgi w całości przez Wnioskodawcę jest również uzasadnione. Podatek do zwrotu w 2014 r. jaki rzekomo wyliczyła sobie była żona Wnioskodawcy wyniósł 671,00 zł, tą kwotę Wnioskodawca zwrócił jej aby nie powtórzyła się sytuacja z podwójnym odliczeniem ulgi na dzieci z roku ubiegłego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

#61485; Czy samodzielne odliczenie przez Wnioskodawcę ulgi na dzieci za 2013 r. było prawidłowe.

#61485; Czy w związku z finansowaniem potrzeb żony i dzieci, odliczenie przez Wnioskodawcę ulgi na dzieci w całości za 2014 r. było prawidłowe.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zapewniając finansowe zapotrzebowanie na koszty utrzymania dzieci, mógł on skorzystać w całości z ulgi na dzieci za lata 2013 i 2014.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej za lata 2013 i 2014.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy jedynie w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej za lata 2013 i 2014.

W pozostałym zakresie wniosku, wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2013 r.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27 (tekst jedn.: przy zastosowaniu skali podatkowej), pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zapisem art. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 1644) przepis art. 27f ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został zmieniony i otrzymał następujące brzmienie: odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 na każde dziecko.

Zgodnie z art. 6 ww. ustawy zmieniającej, ustawa ma zastosowanie do dochodów uzyskanych (straty poniesionej) od dnia 1 stycznia 2014 r.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko. Rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden łączny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców (bo żadne z nich nie jest jej pozbawione), to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko.

Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, iż podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodzicami, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania "w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dziecko rodzic dziecka dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Zgodnie bowiem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska - stosownie do art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2013 r. i 2014 r.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Z wniosku wynika, że w marcu 2014 r. małżonka Wnioskodawcy wyprowadziła się z dziećmi. Był to czas na rozliczenie podatkowe za 2013 r. Małżonkowie złożyli indywidualne zeznania o dochodach. Biorąc pod uwagę czynność zawodową żony w 2013 r. i fakt, że to Wnioskodawca utrzymywał finansowo rodzinę, Wnioskodawca odliczył w całości ulgę na dwoje dzieci informując o tym fakcie żonę w kwietniu 2014 r. Pomimo tej informacji żona Wnioskodawcy w późniejszym terminie również taką ulgę odliczyła, w części bliżej Wnioskodawcy nie znanej, takiej na ile pozwoliła jej zdolność podatnika. Wnioskodawca został o tym fakcie poinformowany przypadkiem dopiero w marcu 2015 r.

Żona Wnioskodawcy w wyniku problemów zdrowotnych w 2013 r. od stycznia 2014 r. pobierała zasiłek rehabilitacyjny. W związku z utratą pracy, od stycznia do czerwca 2014 r. przyznano jej zasiłek dla bezrobotnych. Wnioskodawca został poinformowany, że żona otrzymuje również zasiłek z opieki społecznej na dzieci. Według informacji pozyskanych przez Wnioskodawcę, żona w ostatnim kwartale 2014 r. podjęła pracę.

Biorąc pod uwagę przypuszczalne dochody żony Wnioskodawca również za 2014 r. odliczył ulgę na dwoje małoletnich dzieci w całości.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów, uznać należy, że w sytuacji gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka, są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, że skoro to on zapewnia finansowe zapotrzebowanie na koszty utrzymania dzieci może on skorzystać w całości z ulgi prorodzinnej.

Z takim stwierdzeniem nie można się zgodzić. Ustawodawca nie uzależnił prawa do skorzystania z ulgi na małoletnie dziecko od faktu finansowania jego utrzymania. Prawo takie, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje, m.in. rodzicowi małoletniego dziecka, jeżeli rodzic ten posiada prawa rodzicielskie.

Należy wskazać, że w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących w stosunku do danego dziecka.

Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca oraz jego była żona przez cały 2013 r. i 2014 r. wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich dzieci a Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia z matką dzieci kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć, że jeżeli Wnioskodawca spełnia wszystkie wyżej wymienione przesłanki dotyczące zastosowania ulgi na dzieci, przysługuje mu prawo do skorzystania z ulgi w 50%. Z treści złożonego wniosku wynika bowiem, że nie miało miejsca zgodne oświadczenie woli obojga rodziców co do podziału przysługującej wspólnie kwoty odliczenia. W takiej sytuacji - zgodnie z postanowienie art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - każdemu z rodziców ulga przysługuje w równych częściach, tj. po 50%.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.