IBPBII/1/4511-246/15/MD - Ustalenie skutków podatkowych sfinansowania pracownikom kursu językowego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 marca 2015 r. (data wpływu do Biura - 18 marca 2015 r.), uzupełnionym 20 maja 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania pracownikom kursu językowego - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania pracownikom kursu językowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 7 maja 2015 r., znak: IBPB II/1/4511-246/15/MD, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 20 maja 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pan T. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą X, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: Wnioskodawca). Przedmiotem działalności jest produkcja i sprzedaż gotowej karmy dla zwierząt domowych.

Wnioskodawca - jako pracodawca - opłaca kurs nauki języka angielskiego pracownikom, którzy mają (lub mogą mieć) styczność z osobami anglojęzycznymi, podmiotami zagranicznymi. Kurs języka angielskiego został opłacony dla następujących pracowników:

* Dyrektora Działu Marketingu oraz pracowników tego działu,

* Kierownika Zaopatrzenia i pracownika zaopatrzenia odpowiedzialnego za zaopatrzenie,

* Kierownika Działu Poligrafii (anglojęzyczne wydania),

* Głównej Księgowej.

Pracownicy uczestniczą w kursie języka angielskiego po godzinach pracy w wymiarze jednej godziny tygodniowo. Uczestnicy są podzieleni na dwie grupy uzależnione od stopnia zaawansowania umiejętności językowych.

Pracownicy nie mają doliczanego przychodu podatkowego jako przychodu ze stosunku pracy.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż posiada status zainteresowanego, ponieważ jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, a także, że podnoszenie kwalifikacji przez pracowników odbywa się z inicjatywy pracodawcy i za jego zgodą, w myśl dyspozycji zawartej w art. 103¹ Kodeksu Pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu opłacania przez pracodawcę kursu nauki języka angielskiego pracownicy mają przychód podatkowy do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy.

2. Czy przychód ten korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kurs nauki języka angielskiego stanowi dla pracowników wymienionych w stanie faktycznym przychód podatkowy zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca przywołał art. 12 ust. 1 i art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując, że co do zasady wszelkie świadczenia na rzecz pracownika stanowią dla niego przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przy czym art. 21 zawiera enumeratywny katalog świadczeń zwolnionych z opodatkowania. Następnie zacytował art. 103¹ Kodeksu pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, kurs języka angielskiego opisany w stanie faktycznym niewątpliwie podnosi kwalifikacje pracowników i odbywa się za zgodą (inicjatywą) pracodawcy. Ponadto, zgłębianie języka angielskiego pozwala tym pracownikom na stosowanie języka fachowego w zakresie technicznym, ekonomicznym i finansowym. Przedmiotowy kurs stanowi także pozaszkolną formę kształcenia.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż pracownicy wymienieni w stanie faktycznym:

* wykonując swoje obowiązki pracownicze powinni posiadać kompetencje i umiejętności związane z posługiwaniem się językiem angielskim;

* zostali wysłani na kurs nauki języka angielskiego z inicjatywy pracodawcy, co jest zgodne z dyspozycją art. 103¹ Kodeksu Pracy;

* nie uzyskują wynagrodzenia za czas zwolnienia z pracy na okres odbywania kursu nauki języka angielskiego, gdyż kurs odbywa się poza godzinami pracy pracowników;

* uczestnicząc w kursie nauki języka angielskiego korzystają ze zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W celu potwierdzenia swojego zdania, Wnioskodawca powołuje się na podobne stanowiska zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, piśmie Ministerstwa Finansów oraz interpretacjach indywidualnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowi, że źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zalicza się wszystkie otrzymywane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy.

Należy zatem przyjąć, że co do zasady wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy. Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

W niniejszym przypadku do odrębnych przepisów (z uwagi na brak uregulowań w tym zakresie w przepisach szczególnych), należy zaliczyć ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.).

W myśl art. 103^{1 §} 1 Kodeksu pracy, przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Regulacje zawarte w art. 103¹ -103⁶ Kodeksu pracy różnicują zakres świadczeń przysługujących pracownikom w zależności od tego, czy pracownik:

* podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, bądź

* zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy.

Pracownikowi, który podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, przysługuje urlop szkoleniowy i zwolnienie z całości lub z części dnia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, które nie korzysta ze zwolnienia. Ponadto pracodawca może mu przyznać dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie (art. 1033 Kodeksu pracy), które w takich okolicznościach korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei pracownikowi, który zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy, może być przyznane jedynie zwolnienie z całości lub części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia i urlop bezpłatny - w wymiarze ustalonym w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i pracownikiem (art. 103⁶ Kodeksu pracy).

Natomiast ewentualne dodatkowe świadczenia pracodawcy polegające np. na opłaceniu kosztów kształcenia pracownikowi, który zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy - nie są objęte zwolnieniem od podatku określonym w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w rezultacie stanowią przychód tej osoby ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ponadto należy zaznaczyć, iż pracodawca zawiera - na piśmie - z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Postanowienia umowy nie mogą być jednak mniej korzystne niż przepisy Kodeksu pracy (art. 103^{4 §} 1 i 2 Kodeksu pracy).

Pracodawca nie ma obowiązku zawarcia umowy, jeżeli nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych (art. 103^{4 §} 3 Kodeksu pracy).

Jak już wyżej wskazano, zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koresponduje z przepisami innymi niż przepisy prawa podatkowego; w tym przypadku będą to przepisy ustawy - Kodeksu pracy. Podnoszenie kwalifikacji zawodowych w rozumieniu Kodeksu pracy oznacza zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Takie rozumienie podnoszenia kwalifikacji zawodowych współgra z innymi przepisami Kodeksu pracy, zgodnie z którymi kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku są ustalane w przepisach wewnątrzzakładowych (np. w układzie zbiorowym pracy) lub w przepisach szczególnych. Przepisy te wskazują zatem, jakich kwalifikacji pracodawca może oczekiwać od pracowników przy wykonywaniu pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. Zatem nowe przepisy Kodeksu pracy dotyczą przede wszystkim podnoszenia kwalifikacji zawodowych w ramach pracy aktualnie wykonywanej przez pracownika, ale również będą mogły mieć zastosowanie w przypadku, gdy planowany jest awans pracownika lub też pracodawca zamierza zaproponować mu inne warunki pracy, np. pracę na innym stanowisku, ze względu na zmianę profilu działalności firmy (patrz pismo Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej - Lex 37833).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - jako pracodawca - opłaca kurs nauki języka angielskiego pracownikom, którzy mają (lub mogą mieć) styczność z osobami anglojęzycznymi, podmiotami zagranicznymi. Kurs języka angielskiego został opłacony dla następujących pracowników:

* Dyrektora Działu Marketingu oraz pracowników tego działu,

* Kierownika Zaopatrzenia i pracownika zaopatrzenia odpowiedzialnego za zaopatrzenie,

* Kierownika Działu Poligrafii (anglojęzyczne wydania),

* Głównej Księgowej.

Pracownicy uczestniczą w kursie języka angielskiego po godzinach pracy w wymiarze jednej godziny tygodniowo. Uczestnicy są podzieleni na dwie grupy uzależnione od stopnia zaawansowania umiejętności językowych.

Świadczenie przyznane jest z inicjatywy pracodawcy i za jego zgodą.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia z opodatkowania wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę zgodnie z odrębnymi przepisami na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny należy uznać, iż sfinansowanie przez Wnioskodawcę, zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, kosztów kursów językowych, odbywanych z inicjatywy (i za zgodą) pracodawcy, przy jednoczesnym związku zdobywanej wiedzy czy umiejętności z zakresem obowiązków pracownika (aktualnych jak również w przyszłości), stanowi dla pracownika przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.