IBPBII/1/4511-228/15/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 marca 2015 r. (data wpływu do Biura - 16 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników pełniących jednocześnie funkcje członka zarządu - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników pełniących jednocześnie funkcje członka zarządu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania materiałów dla budownictwa. Spółka produkuje tynki cienkowarstwowe, farby elewacyjne i wewnętrzne, kompletne systemy ociepleń oraz materiały do renowacji obiektów zabytkowych. Oferta handlowa Wnioskodawcy obejmuje ponad 100 różnych produktów przeznaczonych zarówno dla profesjonalistów, jak i klientów indywidualnych.

W celu wykonywania powyższej działalności Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę 56 osób. Części swoich pracowników (zwłaszcza przedstawicielom handlowym) Spółka powierza pojazdy samochodowe w celu prawidłowego wykonywania obowiązków służbowych. Należy zaznaczyć, że wśród pracowników Wnioskodawcy, którym powierzane są samochody służbowe znajdują się również członkowie zarządu Spółki.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że większość pracowników, którym Wnioskodawca powierza swoje pojazdy samochodowe zadeklarowało chęć wykorzystywania tychże pojazdów do celów prywatnych.

W związku z powyższym oraz w związku z nowelizacją przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca zaplanował wprowadzenie usystematyzowanej "polityki samochodowej" poprzez wprowadzenie regulaminu użytkowania samochodów służbowych (dalej: "Regulamin") ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych.

Spółka w Regulaminie planuje rozgraniczyć dwa odrębne nieodpłatne świadczenia, które będą otrzymywane przez pracowników wykorzystujących samochody służbowe do celów prywatnych. Wnioskodawca będzie odrębnie rozpoznawać i rozliczać wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych sensu stricte oraz paliwo nabyte przez Spółkę a wykorzystane przez pracowników do powyższych podróży prywatnych.

Przychód pracowników, którzy wykorzystują samochody służbowe do celów prywatnych będzie powiększany odpowiednio o 400 zł miesięcznie, gdy użytkują oni samochody o pojemności skokowej silnika powyżej 1600 cm³ oraz o 250 zł miesięcznie, gdy użytkują oni samochody służbowe o mniejszej pojemności. Powyższe kwoty będą stałe i niezależne od ilości kilometrów przejechanych przez pracowników w danym okresie rozliczeniowym.

W odniesieniu natomiast do rozliczania kosztów paliwa nabytego przez Spółkę a zużytego przez pracowników do celów prywatnych Wnioskodawca postanowił wprowadzić dwa rozwiązania, tj. podstawowe i uzupełniające.

Rozwiązanie podstawowe opierać się będzie o wprowadzenie regulacji zgodnie, z którą pracownik wykorzystujący samochód służbowy do celów prywatnych zobowiązany będzie do pokrycia kosztu paliwa należącego do Spółki, które wykorzystał do celów prywatnych, w taki sposób aby nie uszczuplać zapasów paliwa nabytych na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Koszt paliwa, o którym mowa wyżej zostanie wyliczony w oparciu o comiesięczne oświadczenie pracownika o ilości kilometrów przejechanych do celów prywatnych, średnie zużycie paliwa właściwe dla wykorzystywanego samochodu w przeliczeniu na 1 km oraz cenę jednego litra paliwa, które ostatnio zostało zakupione do przedmiotowego pojazdu, według wzoru:

(A x B) x C - gdzie A to ilość kilometrów zadeklarowana przez pracownika; B to średnie zużycie paliwa w cyklu mieszanym deklarowane przez producenta wykorzystywanego samochodu, w przeliczeniu na 1 km; a C to cena jednego litra paliwa, które ostatnio zostało zakupione do przedmiotowego pojazdu.

W oparciu o wyliczenie kosztów zużytego paliwa na zasadach opisanych w punkcie wyżej, Spółka wystawiać będzie pracownikowi fakturę VAT, z terminem płatności wskazanym w fakturze. Spółka planuje przyjąć, że każdy okres rozliczeniowy paliwa będzie równy miesiącowi kalendarzowemu. Ponadto każdorazowo po wystawieniu faktury. Wnioskodawca umożliwi pracownikowi wyrażenie zgody na dokonanie potrącenia kwoty z niej wynikającej z wynagrodzenia za pracę.

Niemniej jednak na wypadek gdy pracownik nie złoży oświadczenia o ilości przejechanych kilometrów Wnioskodawca postanowił wprowadzić tzw. metodę uzupełniającą. Zgodnie ze wskazaną metodą Wnioskodawca będzie obliczał koszt wykorzystanego paliwa na podstawie wcześniej wskazanego wzoru, z tym zastrzeżeniem, że zamiast ilości kilometrów zadeklarowanych przez pracownika Wnioskodawca skalkuluje ilość tych kilometrów w oparciu o średnią ilość kilometrów wyliczoną na podstawie oświadczeń z trzech ostatnich miesięcy, złożonych przez pracownika.

Alternatywnie, gdy wyliczenie średniej w oparciu o trzy ostatnie oświadczenia pracownika nie będzie możliwe Wnioskodawca samodzielnie ustali tę ilość w oparciu o posiadane dane (tekst jedn.: wykazy wyjazdów służbowych, wskazania licznika i dane z GPS).

Zatem koszt całego paliwa wykorzystanego przez pracownika do celów prywatnych, zostanie przez tego pracownika zwrócony Spółce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie, z którym dopuszczalnym jest szacownie przychodu członków zarządu Spółki, którzy są jednoczenie pracownikami Spółki i w ramach tego stosunku pracy powierzono im samochody służbowe na podstawie dyspozycji przepisu art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawidłowym jest szacowanie przychodu na podstawie przepisu art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) członkom zarządu Spółki, którzy są jednoczenie pracownikami Spółki i w ramach tego stosunku pracy powierzono im samochody służbowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

Zatem powyższa metoda szacowania przychodu zarezerwowana jest tylko i wyłącznie dla pracowników, którzy wykorzystują samochody służbowe do celów prywatnych. Zdaniem Wnioskodawcy powyższa teza jest zbieżna z poglądem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, zawartym w wyroku z dnia 21 stycznia 2014 r., sygn. akt III AUA 862/13: "Dla kwalifikacji danego przychodu, jako przychodu pochodzącego ze stosunku pracy decydującego znaczenia nie ma nazwa świadczenia, czy też tytuł wypłaty, ale przede wszystkim fakt, w ramach jakiego stosunku jest ono otrzymywane, od kogo pochodzi i na czyją rzecz jest dokonywane".

Należy wskazać, że podobne stanowisko prezentują w swoim orzecznictwie Wojewódzkie Sądu Administracyjne, np. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 stycznia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 946/12 oraz WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/GD 1087/07, w którym wskazał iż "W tak rozumianej definicji mieści się, w ocenie Sądu, wypłata należności, które są pochodną wypłaconej przez pracodawcę skarżącego prowizji za kontrakt handlowy. Nie jest to wprawdzie wynagrodzenie za pracę, ale pozostaje z ścisłym związku z wykonaną przez skarżącego na rzecz zatrudniającej go spółki pracą."

Stosownie natomiast do poglądu wyrażonego w literaturze fachowej: "(...) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy." - tak A. Bartosiewicz, PIT, Komentarz, Lex 2014.

Ten sam autor wskazuje, że stosunek pracy jest stosunkiem zobowiązującym, w którym jedna strona (pracownik) zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz drugiej strony (pracodawcy) pod jej kierownictwem, a pracodawca z kolei - do wypłaty pracownikowi wynagrodzenia. Regulacje prawne dotyczące stosunku pracy zamieszczone są w przepisach Działu II Kodeksu pracy (art. 22-77 Kodeksu pracy). Zazwyczaj strony nawiązują stosunek pracy przez zawarcie umowy o pracę, jednakże może on powstać także na skutek powołania, mianowania albo wyboru.

W związku z powyższym Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że członkowie zarządu Spółki pozostają jednocześnie ze Spółką w stosunku pracy, a tym samym zaś zdaniem Wnioskodawcy są pracownikami, o których mowa w dyspozycji przepisu art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym zaś Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w wypadku użytkowania przez nich samochodów służbowych do celów prywatnych, powierzonych im w ramach tego stosunku pracy ich przychód z nieodpłatnego świadczenia powinien być ustalony zgodnie z przepisem art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników pełniących jednocześnie funkcje członka zarządu. Natomiast w pozostałym zakresie wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do powołanego art. 14c § 1 odstąpiono od oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.